Ja we denken er veel over na Chiefram, maar wanneer ben je nu klaar voor zoiets hè?
Hoe bereid je erop voor, hoe ken je je kansen en schat je deze reëel in … Vermoeiend soms - Zoals waar ga je wonen. Baseer je die keuze op de omgeving of werkgelegenheid of een betaalbare huizenmarkt (noem maar wat) – Ik heb wel mijn voorkeur waar ik wil wonen, maar het is daar vrij duur wonen volgens mij …
En stel dat je een financiële buffer hebt om het eerste jaar van te leven, hoe gaat het dan verder. We komen hier in Nederland al moeilijk rond met één inkomen, hoe willen we het dan daar redden, zonder sociale zekerheid. Je hebt minder rechten als je net binnenkomt, maar betaald wel dezelfde belastingen. Je hebt geen ziekenfonds, huursubsidie, bijscholing, begeleiding, geen US werkervaring enz. Verzekeringen zijn duurder. Ik heb begrepen dat het leven in Amerika duur kan zijn en het minimum loon laag ligt. Te laag eigenlijk om van te leven.. Volgens mij als éénverdiener (is dat een woord?) zal je het niet redden daar met een groot gezin.. Of ben ik nu de enige die mijn kop hierover breekt …
Overigens ik heb twee dagen geleden jouw log gelezen, ‘het verhaal van een DV2004 winnaar’ (daar heb je niet een direct vervolg op toch?) – Heel informatief en boeiend geschreven.. Het hele traject wat je hebt doorlopen. Wat een geld komt daar overigens nog bij kijken. Ik was al langer op zoek naar logs over DV winnaars, dus leuk dat ik die van jou heb gevonden.
Je bent er klaar voor als je gevoel zegt dat je weg wilt uit Nederland en iets anders wilt doen met je leven.
Zo is het bij ons ook gegaan. Wij hadden alles in Nederland, twee mooie en nieuwe auto's, een mooi nieuw en groot huis, een goede en heerlijke baan (ik mis mijn werk in Nederland (kollega's en klanten) nog het meest) en twee a drie vakanties per jaar naar (meestal) de USA...
Maar dit was het... Dit was mijn 'laatste' baan en zo moesten we dan maar gaan doorleven tot we dood gaan; nog 40 jaar misschien???
Toen kreeg ikhet benauwd. Ondanks wij een heel goed leven hadden in Nederland, wilde ik niet nog 40 jaar jaar blijven wonen. Ik wilde iets anders,een nieuwe uitdaging, helemaal opnieuw beginnen met een totaal nieuw leven heel ergens anders in een totaal andere omgeving.
Ja, dat kost je zowat alles wat je hebt opgebouwd, maar toen realiseerde ik me dat alles wat wij hebben opgebouwd in 40 jaar alleen maar materialisme is: geld, meubels, bezittingen en financiele zekerheden!
Sorry, maar daar laat ik mijn leven niet van afhangen. Ik wil ook genieten van mijn leven, dingen zien en ervaren, zoals natuur, omgeving, etc... Ik merkte dat ik me gelukkiger zou voelen in een verlaten en uitgedroogde woestijn ergens in Arizona, zonder werk of inkomsten of wat dan ook en wonend in een afgetrapte trailer. Ik heb niets of niemand nodig, maar daar zou ik me gelukkiger gevoeld hebben dan in ons 'paleisje' in Nederland, waar je geen kant meer uit kon.
Tja, dan moet je alles maar opgeven voor je droom; anders komt het er nooit van.
Mijn droom was om in Fort Collins, Colorado te gaan wonen. Dat was wat ik wilde, omdat ik me daar altijd tijdens de vakantie thuis voelde. In iedergeval, als het maar in de staat Colorado was.
Alleen ging het anders. De familie van mijn vrouw woont in Illinois. Haar broer wilde zijn zus bij hem hebben en hij bood mij werk aan om in zijn bedrijf als bedrijfsleider te komen werken. Hij zou ons opvangen als we in Amerika zouden aankomen, etc, etc, etc... dus wij hebben (stom achteraf) naar hem geluisterd en zijn zodoende in Illinois terecht gekomen...
Ok, was wel even makkelijk in het begin, maar ik wilde helemaal niet bij hem werken in zijn bedrijf. Ik had hele andere plannen met mijn leven dan in de verhuisbusiness te gaan. Ook vind ik Illinois te 'plat' en te saai en hier (met name waar wij wonen in Highland Park) draait alles om geld, geld en nog eens geld. Iedereen rijd in dure auto's en woont in onbetaalbare huizen. Op zich niet erg, als de staat nog wat leuks te bieden heeft qua natuur, maar hier leeft men indoors, omdat er gewoonweg geen outdoors is!
Tja, dan kom je er achter dat dit niet is waar je wilt wonen en al helemaal niet dat dit is wat je voor ogen had toen je Nederland wilde verlaten. Dan had ik net zo goed in Nederland kunnen blijven wonen.
Vandaar dat ik op een gegeven moment hier thuis zat en er achter kwam dat ik toch naar mijn lieveling staat Colorado wilde verhuizen. Zo gezegd, zo gedaan: 23 november gaan we weer 2000 kilometer verderop wonen: Colorado!
Ik doe vanaf nu alleen maar wat ik wil doen met mijn leven en niet meer wat anderen mij vertellen te moeten doen. Ik wil genieten van de omgeving, elke weekend iets leuks doen en alle nationale parken zijn in de buurt! Alleen al de Rocky Mountains National Park is slechts 6 mile van ons huis vandaan! Kun je zelfs naartoe lopen als ik wil! Snap je?
En werk? Ach, maakt me niet uit. Ik wil werken waar ik het naar me zin heb. Ik heb hier werk naar mijn zin, maar zodra het niet bevalt, stap ik op en ga wat anders doen, iets dat ik wel leuk vindt.
Die laatste 40 jaar in mijn leven wil ik leven zoals ik wil. Materialisme laat ik mijn leven niet meer beinvloeden. Genieten van alles om je heen en doen wat ik wil is wat ik voor de rest met mijn leven wil doen.
Gelukkig denkt mijn vrouw er ook zo over, ook al had die in het begin haar angsten en twijfels... Ik merk nu hier in de USA dat ze ook niet meer zo materialistisch meer is, als in Nederland.
Het vervolg op het verhaal (Immigratieverhaal) is mijn web-log zelf, dat dagelijks wordt bijgehouden. Als de tijd het een beetje toe laat (in verband met de verhuizing enzo), dan verwacht ik in de maand december ook een vervolg verhaal in de vorm van een terugblik op het eerste jaar... dus leevoer is er zometeen voldoende!
