Zo, ik zal nog eens een update geven. We wonen nu bijna 5 maanden op Hawaii en ik vind het vreselijk, haha :-)
Hawaii is een geweldige vakantiebestemming, maar om te wonen is toch een heel ander verhaal. (Ik heb het dan wel over Oahu, veel van mijn bezwaren zijn waarschijnlijk niet van toepassing op de andere eilanden.)
Om te beginnen is het veel te druk. Dit eiland is overbevolkt. Je kunt al die mensen wel in een wolkekrabber stoppen, maar ze hebben allemaal een auto en op de weg kun je nou eenmaal niet stapelen... Het verkeer staat hier altijd vast. Niet alleen in en rondom Honolulu, maar zeker ook in het noorden en westen. Bovendien is de beheerste rijstijl die je op het vasteland vaak vindt hier ook ver te zoeken.
Je kunt hier niks voor jezelf hebben. Gingen we in Arizona vaak uren hiken zonder ook maar iemand tegen te komen, iedere hikingtrail is hier afgeladen vol met volk. Ik ben nou eenmaal niet iemand die altijd en overal mensen om zich heen hoeft te hebben.
Dat het hier duur is wisten we, alles moet tenslotte van ver komen. Maar alle lokale producten zijn net zo duur, een ananas die van dit eiland komt is net zo duur als een geïmporteerde.
Zelfs dingen je op craigslist wil kopen zijn duur. Tweedehands meubelen gaan doorgaans voor 75-80% van de nieuwprijs van de hand.
Woningen zijn allemaal crappy, tenzij je echt veel geld meeneemt. Ons budget was $415,000 omdat we ons huis in Arizona nog hebben), maar dat is op Oahu een poor man's budget. Verwacht voor dat geld geen moderne keuken. Ik heb het niet over luxe keuken, maar gewoon modern. De meeste fornuizen gaan minstens 30 jaar terug in de tijd. Voor iets fatsoenlijks zit je minstens aan een half miljoen. Dan heb je een appartement, want huizen zijn helemaal onbetaalbaar.
Huren is bijzonder lastig als je huisdieren hebt. Geen probleem als je 5 kinderen in een 1 kamer appartement wil stoppen, maar heb een hond of kat en niemand wil je wat huren.
Onderhoud van woningen is slecht, waarschijnlijk heeft dat ook met kosten te maken. Maar hierdoor ziet alles er wel rundown uit, vooral in Honolulu. Ik zeg altijd dat alle steden wel een paar slecht uitziende wijken hebben, in Honolulu heb je een paar goed uitziende. maar daar betaal je dus miljoenen voor en zit je nog bovenop je buren.
Toen we onze buren in Phoenix vertelden dat we gingen verhuizen in april, zei iedereen "just in time!" Daarmee bedoelden ze dat we net voor de zomer weggingen en zomers in Phoenix zijn nou eenmaal heet. Nou, geef mij die hitte maar hoor! Alles beter dan dat vieze vochtige plakweer hier. In Arizona deed ik 's morgens deodorant op en dan was dat genoeg voor de dag, hier kun je iedere 30 minuten blijven smeren.
Verder mis ik de wide open spaces. Ja, de oceaan is een wide open space, maar dat bedoel ik nou net niet
Ik zag laatst een tv programma over Hawaiianen die in Californie wonen. Ze kwamen voor het eerst sinds heel lange tijd weer terug naar het eiland en schrokken ervan hoe volgebouwd het is "no mountain is left untouched".
Eén nadeel waar ik 'last' van had hebben we inmiddels getackeld. Ik had helemaal niet het gevoel dat ik in Amerika woonde. Ik voelde me net zo veel in Amerika als toen ik nog in Nederland woonde. Niet racistisch bedoeld, maar als 80% van de mensen om je heen Aziatische toerist is, dan voelt het niet als Amerika. Twee weken geleden hebben we ons huurcontract in Waikiki kunnen openbreken en zijn we naar de basis van Pearl Harbor Hickam verhuisd. Dat voelt stukken beter, al is het maar dat ik klokslag 8 uur 's morgens het Amerikaanse volkslied hoor.
Al met al gaan we hier niet de tijd zijn die we vantevoren bedacht hadden. Eerst dachten we aan vijf jaar, toen drie en nu wil ik eigenlijk zo het laatste kwartaal van 2016 weg zijn.
Ons doel wordt dan toch weer Arizona of misschien New Mexico. We zijn een beetje afhankelijk van militaire basissen en waar Brian een baan kan vinden. De meeste kans zou hij maken in San Diego, dat is een optie, maar Californië zou wel mijn laatste keus zijn. Tenslotte is het daar ook druk en duur ;-)
