Amerika Forum - USA 4 ALL - Informatie
Algemeen => Algemene discussie => Topic gestart door: Wop op 18-12-2005, 13:56 uur
-
Cliché - Amerikanen zijn oppervlakkig......
Ja of Nee of misschien toch een beetje?
Is; Hi nice to meet you, How was your day etc, een klasse staaltje acteerwerk of zijn dit Amerikaanse omgangsvormen?
Ik heb een kleine poll opgezet om eens te kijken hoe de forumleden hier over denken.
Bring it on ..... :icon_wink:
-
Oei, die vind ik moeilijk! "Hi, nice to meet you" is hetzelfde als "Hoi, hoe gaat het?", "Come ca?" en "Hallo, wie geht es?". Op al deze vragen verwacht je geen eerlijk andwoord en je wordt ook niet verondersteld een eerlijk antwoord terug te geven. Als je het zo bekijkt, dan zijn alle nationaliteiten oppervlakkig .........
Als ik kijk naar de gesprekken die we in Amerika met Amerikanen hebben, dan valt me op dat ze je in korte tijd méér over zichzelf vertellen dan een nuchtere Hollander doet. Tenminste, dat is mijn ervaring. Dus dan zou ik voor "Nee" kiezen.
Maar eerlijk gezegd denk ik dat de meeste mensen oppervlakkig zijn, waar ze ook vandaan komen. Voor diepgang heb je ook een diepere relatie nodig en dat vergt tijd.
Ik kies toch maar voor "nee".
-
"Hi, nice to meet you" is hetzelfde als "Hoi, hoe gaat het?", "Come ca?" en "Hallo, wie geht es?".
Jez, misschien eens Franse les volgen? :icon_wink:
Het moet zijn: "Comment ça va"...( Je kan dan eventueel wel antwoorden "comme si comme ça' als het maar 'zo zo' gaat)
-
Hahaha, ik bedoelde geloof ik " ça va? ça va!"........... Tja, Frans is duidelijk niet mijn sterkste taal :icon_redface:
-
Heeft niet met het topic te maken maar check:
http://members.home.nl/schoffeleers/Songteksten/The%20Shorts%20TXT%20-%20Comment%20ca%20va.doc
-
Ik vind Amerikan verre van oppervlakkig.
Zoals Jez al aanhaalde zijn onze eigen eerste wooden in Nederland ook altijd "Hoi, hoe gaat het met je", enzo... Natuurlijk geef je dan ook altijd als standaard de opmerking "Goed hoor, en met jouw?". Niemand zal ineens (net als in Amerika trouwens) meteen zijn hele ellende gaan oprakelen en als een vloedstort over je heen gooien.
Ik snap dan ook de mensen niet die het altijd maar hebben over die oppervlakkige Amerikanen met hun nietszeggende 'groet'. Het is niets anders dan wij in Nederland doen.
Daarnaast zijn er een aantal Amerikanen die geen benul hebben wat er buiten hun land gaande is, of sterker nog... wat er buiten hun eigen staatsgrenzen gaande is. Geloof mij, ik heb dit soort mensen vaak ontmoet! Maar... ze zijn verre van oppervlakkig. Ze willen alles van je weten en vragen vaak het hemd van je lijf.
Mocht het met zo iemand klikken, dan kun je (net als Nederlanders) misschien wel een langdurige vriendschap met ze opbouwen. Mogen ze je graag, dan heb je er echt vrienden voor voor het leven. Zo niet, dan zie je elkaar niet meer zo veel of helemaal niet meer, maar dat is in Nederland ook niet anders.
Nee, het enige verschil in oppervlakkigheid tussen de Nederlanders en de Amerikanen vind ik persoonlijk (maar jullie kunnen andere meningen erop nahouden) dat de Amerikanen accepteren wie en hoe je bent en niet zo jaloers zijn en je gunnen voor wat je bezit en hebt bereikt in je leven. In Nederland merk ik dan heel wat meer afgunst en jaloezie. Buren die achter het raam staan te gluren als je met een nieuwe auto thuis komt en dan de volgende maand een 'net ietsjes duurdere' auto voor de deur hebben staan. Dit heb ik in Amerika nog nooit ondervonden.
-
Ik heb "Nee, niet altijd" gekozen.
Het positieve is dat je met een Amerikaan veel sneller in gesprek raakt dan met een Nederlander. In Nederland is het heel normaal om uren aan de bar te zitten naast dezelfde vreemde, zonder een woord te wisselen. In Amerika raak je veel sneller aan de praat, over vaak oppervlakkige zaken. Maar ik heb het ook meegemaakt dat je gezellig stond te praten en dat je Amerikaanse gesprekspartner vervolgens zonder iets te zeggen wegloopt omdat ze ergens op stonden te wachten en het gesprek met jou alleen maar "tijdverdrijf" was. Dat heeft echter niets met oppervlakkigheid te maken, maar alles met gewoon lomp zijn.
Aan de andere kant heb ik contacten met Amerikanen, die veel waardevoller, dieper en met meer respect voor elkaar is dan wat ik in Nederland ooit heb meegemaakt.
-
Ik heb geantwoord niet altijd. Eigenlijk met dezelfde reden als Frank.
-
Ik heb geantwoordt met "nee hoor", omdat ik dat eigenlijk (nog) niet heb meegemaakt..
Ik ga nl vaak naar mijn zus in Ohio en tot nu toe vind ik eigenlijk dat ik heel erg hartelijk wordt
ontvangen daar, heel anders dan hier.. :'(
Is eigenlijk wel jammer...
-
Vriendelijkheid vind ik geen oppervlakkigheid of acteerwerk. Het zijn van die dingen die je je aanleert.
Ik vind het heerlijk als ik een winkel binnen kom en ze gedag (in welke vorm dan ook). Ze weten dat je er bent.
Ook de spontane gesprekken op de vreemdste plekken vond ik een verademing. Er hoeft niet altijd een vriendschap uit te ontstaan. Gewoon wat dingen uitwisselen, een praatje het kan zo lekker zijn als je in een vreemd gebied bent. Ook de hulpvaardigheid verbaastte ons.
De man (Denver) die ons mee terugnam naar zijn werk om uit te zoeken welke bus we moesten nemen naar het hotel en ons ook naar de bus bracht om naar de remise te rijden.
De man die ons hielp op de parkeerplaats en ons wat tips gaf waar we beslist heen moesten (en dat heeft ie goed gedaan)
De vrouw van de benzinepomp die hielp toen het niet helemaal wilde lukken.
De gesprekken buiten zittend voor het motel. HEERLIJK.
De ruige bikers in Durango die echt niet zo ruig zijn.
Waar ik voor kwam is ook gebeurd. Gewoon met de mensen kunnen praten.
Hier in Nederland is dat wel anders (oke, niet met allemaal) Als je daar een praatje mee begint dan kijken ze je aan alsof je niet helemaal lekker bent.
Ik heb het echt geprobeerd na mijn vakantie.
Een goeiemorgen is soms nog teveel gezegd. Net doen alsof je er niet bent daar zijn veel nederlanders goed in.
En nieuwsgierig ben ik ook wel.
Ze mogen van mij bijna alles weten. Ik geef wel aan wanneer ze te ver gaan.
Voor mij is het antwoord dus NEE, ik vind de Amerikanen niet oppervlakkig.
-
Mijn antwoord was "Ja" en slaat dan met name op het winkelpersoneel. Ik betrapte mij erop dat dat "Hi how are you" mij af en toe toch wel ging irriteren. Ook de ervaring dat NA de koop het winkelpersoneel omslaat en je bijna niet meer ziet staan is mij meerdere malen overkomen.
Natuurlijk heb ik ook geweldig leuke gesprekken gehad tijdens onze kampeerreizen door de VS. Maar misschien ben ik zelf ook wel oppervlakkig.
-
In mijn ervaring zijn 'de Amerikanen' niet te beoordelen. Ik heb daarom gestemd voor "Nee, niet altijd".
Ik weet nog steeds niet wat ik moet denken van de begroeting "Hi, how are you?" bij elke boodschap of vluchtige ontmoeting, maar ik hou het meestal toch maar op omgangsvormen.
Verder moet ik zeggen dat er, zoals anderen al hebben aangegeven, vaak makkelijk spontane contacten ontstaan met Amerikanen 'onderweg'. Gesprekken kunnen dan over van alles en nog wat gaan, en soms voelt dat als 'echt' contact, soms oppervlakkig. Sommige mensen die ik vluchtig heb gesproken waren wel heel opmerkzaam en geinteresseerd. Amerikaanse vrienden van ons (een wat ouder echtpaar) zijn in mijn beleving juist helemaal niet oppervlakkig, ze weten wat er speelt in de wereld, kijken kritisch naar de handelingen van de Amerikaanse regering, reizen graag (ook buiten de VS) en praten graag over luchtige en serieuze onderwerpen. Als ik hen als referentie zou gebruiken voor alle Amerikanen zou ik zeggen dat Amerikanen helemaal niet oppervlakkig zijn 1smile
-
Ik heb er persoonlijk totaal geen problemen mee om 1000 keer per dag te horen 'Hi, how are you doing'. Ik vind het wel leuk en is vaak het begin van een gesprekje.
Het is voor mij niets anders dan 1000 keer per dag in Nederland ook te horen 'Hallo, hoe gaat het ermee'. Ik zie niet echt verschil tussen deze twee dingen. In beide landen zitten ze niet echt te wachten op een eerlijk antwoord. Als je zowel in Amerika als in Nederland zou zeggen dat het niet goed gaat, dat je je ziek voelt of een hoop ellende hebt dat je graag kwijt wilt dan hebben zowel de Amerikanen als Nederlanders zoiets van 'Ach, hou die ellende lekker bij je, ik ben er niet in geinteresseerd'.
En terecht. Ik heb ook geen zin in de ellende van een ander, ondanks ik ook de hele door vraagt hoe het met iemand gaat. En inderdaad, ik ben ook niet geintereseerd in iemands ellende, dus heb liever dat ze allemaal zeggen dat het goed gaat.
-
Hmm, ik heb heus weleens "not well at all" geantwoord op het "how are you" en daarna heel sympathieke reacties van complete vreemdelingen gekregen. Misschien ben ik wel heel vreemd, maar ik ga gewoon met iedereen een praatje aan en dan leer je heel wat! Als je bijvoorbeeld, "I'm fine, how are you" antwoordt, zul je nog heel wat te weten komen. Het gaat erom geinteresseerd te zijn in je medemens en in dat geval vind ik "de" (natuurlijk altijd een generalisatie) Amerikaan bepaald niet oppervlakkig. Vraag aan iedere willekeurige gehandicapte, wat die hierover vindt, en ik denk, dat je zeer positieve meningen zult krijgen. Ik heb die althans net van een Nederlandse, nu pas in de VS met gehandicapt kind, gehoord. Geirriteerd door het "How are you"? Heb je dezelfde vraag dan terug gesteld? Heb je zelf dan interesse in het leven van degene, die het je vraagt? Zo niet, dan ben jij net zo oppervlakkig. Just my humble opiinion.
-
Ik beschouw het "Hi, how are you?" eigenlijk altijd meer als een begroeting en een beleefdheidsvorm in winkels. Niet als een opening in een gesprek. En ik vind het fijner dan het negeren dat je vooral in Nederlandse kledingwinkels nog wel eens tegenkomt. Het opent voor mij ook een deur om de verkoopdames en -heren te vragen om hulp. En in de al eerder genoemde kledingzaken in NL heb ik nog wel eens het gevoel dat ik het onderonsje van de verkopers aan het verstoren ben. Maar dat is niet altijd en overal.
Mijn antwoord op de vraag "Hi, how are you?" is ook altijd "I'm fine, how are you?" En het antwoord is 99% van de tijd dat het ook goed met hun gaat. Wanneer iemand me zou vertellen dat het niet zo goed zou gaan, zou ik stoppen en een praatje maken. Maar zoals ik als zei, voor mij is het meer een begroeting.
Maar ik heb eigenlijk weinig echt negatieve ervaringen met mensen, zowel winkelpersoneel als recepties van hotels of gewoon mensen die je tegenkomt. Ik probeer meestal gewoon vriendelijk te zijn en je krijgt dan ook vaak vriendelijkheid terug. Dus soms inderdaad leuke gesprekken en soms helemaal nix.
Of dit allemaal met oppervlakkigheid te maken heeft, weet ik niet. Ik weet dat veel vrienden en kennissen hier dat "Hi, how are you?" oppervlakkig noemen, omdat men niet geïnteresseerd is in het antwoord. Ik zie het dus als beleefdheid en maak me er niet zo druk om.
En wat is oppervlakkig? Ik hoef ook niet altijd alle details van iemands leven te weten of te weten of ze zich goed voelen of niet. Ik vind het al moeilijk genoeg om voor alle vrienden en familieleden een luisterend oor te zijn en klaar te staan als ze me nodig hebben. Ik wil best praten met mensen, maar dan toch wel "tot hier en niet verder". Ik kan gewoon niet ieders vriend zijn. Is dat dan oppervlakkig? Het zij zo.
-
Ik heb nee gekozen. Amerikanen zijn niet of net zo oppervlakkig als Nederlanders. Het 'Hi, how are you' is misschien een automatisme. Maar het komt een stuk beter over dan de ongeinterreseerde blik die ik in Nederland vaak krijg. In nederland voel ik me soms bezwaard om winkelpersoneel te onderbreken die in geuren en kleuren over hun weekend staat te vertellen tegen een collega, terwijl ik alleen maar wil afrekenen. Ook andere mensen die ik ontmoet zijn goed geinformeerd over wat er buiten de VS ligt, ze weten zelfs waar Nederland ligt en stellen vaak gerichte vragen. Mijn waarneming is natuurlijk een niet-representatieve steekproef, maar ik ben in ieder geval positief.
-
Ik heb ook nee gekozen. Die begroeting zie ik weinig verschil in met Nederland. Wat mij wel opvalt is dt mensen vaak wel door vragen zodra ze horen dat je geen Amerikaan bent. Vaak krijg je leukje gesprekjes met mensen "bij de kassa" . Ook als je bij de supermarkt weg loopt en de dame bedankt je voor het winkelen in die winkel, mag dan misschien oppervlakkig klinken. Ik vind het ook een beleefdheid. Ik erg me wel groen en blauw aan de dames bij de fast food restaurants. Ik kijk hier natuurlijk met andere ogen naar omdat ik jaren in Nederland bij de Mac heb gewerkt.
Ik woon hier nu in een klein dorpje en ik kan niet naders zeggen dan dat ik de mensen hier juist minder oppervlakkig vind dan in Nederland.