Mijn man (Amerikaan) 'lijdt' vaak enorm aan heimwee. En eerlijk gezegd: het wordt steeds erger. Was het de afgelopen jaren rond Thanksgiving en Kerstmis dat hij de VS enorm mistte. Maar nu komt het veel vaker voor. Mijn man is inmiddels bijna 8 jaar geleden naar NL gekomen. Wij hebben altijd voor ogen gehad om hier tijdelijk te blijven. Om nadat mijn dochter geslaagd zou zijn voor haar middelbare school naar de VS te gaan. Maar toen kwam de crisis en die sloeg hard toe. In de VS maar ook hier. Hij raakte zijn baan kwijt, probeerde voor zichzelf te beginnen, en dat lukte niet. Inmiddels heeft hij gelukkig weer een baan gevonden en krabbelen weer overeind. Financieel was het gewoon erg moeilijk voor ons. Daardoor had hij het gevoel ' stuck' te zijn in NL en dat verergerde zijn heimwee. Niet dat hij continue droevig is of zo, maar wel geregeld in een dip. En dat is niet makkelijk voor hem, maar ook voor ons gezin. En het is ook niet zo dat hij alles vreselijk vindt in NL, maar het is gewoon niet ZIJN land.
Nu hebben we gelukkig zicht op de ' big move' naar de VS via zijn werk. Ik hoop en bid dat het er nu toch echt van gaat komen. Ik wil mijn man weer gelukkig zien in zijn eigen (prachtige) land. Omringd met ' fellow Americans'. Ik weet zeker dat het hem heel goed zal doen. We gaan ervoor! Ik hoop dat ik jullie over een tijdje kan vertellen over ons nieuwe huis en leven in de VS.
