[Yessica]

Hi! Ik wilde al eerder reageren maar het kwam er even niet van   

Maar ik begrijp je gevoel van heimwee heel erg goed! Iedere keer als ik een film zag die zich in Amerika afspeelt voelde ik al een soort weemoed. Binnen twee dagen na terugkomst was ik de volgende reis al weer aan het plannen. En in het vliegtuig terug naar huis voelde ik me zwaar depressief. De "ik ben altijd blij weer naar huis te gaan" ging voor mij nooit op. Een aantal jaren geleden had ik een Zuid Afrikaanse vriend en ging ik om de twee maanden daar naartoe, dus bijna twee jaar lang ben ik niet naar Amerika geweest toen. Ik ben één keer zelfs 3 maanden in Zuid Afrika geweest en woonde midden in de bush, tussen de wilde dieren, mijn ex was nl. ranger. Geweldig, maar toch mistte ik Amerika zo! Ik kan me herinneren dat ik een keer een middag naar John Denver liedjes heb zitten luisteren, zo een heimwee had ik!

We zijn een aantal jaren verder en inmiddels woon ik dus een maand of zes in Amerika 
En dan ook nog in prachtig Arizona. Ik ben een gelukkig mens en voel me zo gezegend. Al dat moois zo relatief dichtbij.

Maar....

Weet je wat ik mis? De magie van een rondreis, iedere dag weer nieuwe prachtige dingen ontdekken. Nu gaan we op zaterdag een dagje rijden, bijvoorbeeld naar de prachtige Apache Trail, maar op het einde van de middag plof je niet neer in je hotel, snel je reisverslag bijwerken, nee je komt thuis waar de afwas nog op je staat te wachten 
Begrijp me niet verkeerd, ik klaag niet, want mij zie je nooit meer terug in Nederland, ik ben hier echt thuis. Maar het is wel anders voor mijn gevoel. Ik mis een beetje de 'excitement' van een rondreis. Lastig te omschrijven merk ik nu, haha.

En iets anders. Natuurlijk: de vakantiedagen in de VS. Als je een week hebt, mag je blij zijn. Rondreizen maken is dan erg lastig. Ik moet bijvoorbeeld mijn man helemaal heropvoeden qua reizen. Die rijdt rustig in het donker over een prachtige scenic route (waar je dan dus niks van ziet), om maar zo snel mogelijk bij de volgende plek aan te komen.

Nogmaals, ik vind het heerlijk hier. Iedere dag kolibrietjes in mijn tuin, de prachtige cactussen (ik woon in de woestijn) en ik heb het reuze naar mijn zin. Ik ben alleen een beetje bang dat het reizen erbij inschiet.

Maar wat Pieter al aangaf, waarom doe je niet mee aan de Green Card Lottery?

[Pieter79]

Weet je wat ik mis? De magie van een rondreis, iedere dag weer nieuwe prachtige dingen ontdekken. Nu gaan we op zaterdag een dagje rijden, bijvoorbeeld naar de prachtige Apache Trail, maar op het einde van de middag plof je niet neer in je hotel, snel je reisverslag bijwerken, nee je komt thuis waar de afwas nog op je staat te wachten 

Dat is grappig, ik heb of had dat gevoel ook enigszins, maar nu de laatste tijd niet echt meer. In het begin pakten we de auto en gingen er een weekje (met 2 weekenden) tussenuit, 2000 mijl of meer. Daarna met de kinderen niet echt meer. Toen dacht ik ook die reizen en nieuwe dingen ontdekken schieten er een beetje bij in, maar ik had toen maar 12 vakantiedagen (+ 8 holidays) per jaar dus veel er tussenuit was lastig. En, met het werken is het ook eens lekker om thuis te zijn zonder dingen te 'moeten'. Nu reis ik enkele keren per jaar vanwege mijn werk, heb inmiddels 17 dagen vakantie (+8), dus zie Amerika op kosten van de zaak, wel in mijn eentje of met collega's, niet met de familie. Nu heeft mijn vrouw er ook niet al te veel behoefte aan, en om eerlijk te zijn ben ik liever thuis en gaan we met 2 andere families regelmatig een lang weekend er tussenuit. Wat mij betreft erg relaxed en nieuwe dingen kom ik via werk wel tegen.

Als je zou willen zijn er wel degelijk reizen te plannen, maar je moet er gewoon de tijd voor nemen en dan er voor gaan. Met de eigen auto vanaf thuis (in Amerika), of met het vliegtuig en een huurauto. Ik weet precies wat je bedoelt Yessica, het is inderdaad anders, maar ook ik wil absoluut nooit meer in Nederland wonen!

Gr. Pieter

[Freckles49]

Missen jullie je familie dan niet? Ik zou bv mijn kinderen en kleinkinderen, mijn zus en haar familie heel erg missen. En dan het eten? Na 3 weken Florida verlang ik weer naar normaal Hollands eten! Wij nemen altijd kilo's kaas mee naar Florida. Zelfs ribkarbonade smaakt niet! Je zal er ongetwijfeld aan wennen maar toch he? Wij houden het dan maar op de vakantie's. Amerika blijft een fantastisch land maar dat is Nederland ook je moet het alleen willen zien.

[Yessica]

Ieder land is fantastisch zo lang je je er thuis voelt 
Ik heb dat gevoel echter in Nederland nooit gehad, had altijd onrust. Voelde me niet op mijn plaats. Ik voel me ook niet op mijn gemak bij Nederlanders. Vaak veel beren op de weg zien, zwart kijken, en dan die tegenwoordige mentaliteit van "ik zeg dingen recht voor zijn raap zonder enige subtiliteit gewoon omdat het kan", gadver, wat walg ik daarvan. Bij het idee dat ik ooit terug zou moeten breekt het angstzweet me uit.

Ik heb geen kinderen, dus die mis ik niet. Mijn moeder is overleden 3 maanden voordat ik vertrok. Mijn vader en broer zijn inmiddels al langsgeweest. We wonen hier eind juli een half jaar en eind van de maand komen er weer vrienden. Dan hebben we in een half jaar tijd 10 gasten gehad uit Nederland! Van Brian's kant hebben we nog niemand gezien. Zijn moeder woont in Kansas en vindt het te ver weg. Zijn broer woont aan de westkant van Phoenix, een uur rijden, hebben we ook nog nooit gezien. Afstanden kunnen dus heel relatief zijn.

Zou ik in Nederland willen blijven om familie? Nee, daarvoor vind ik Skype goed genoeg. Ik klets iedere week met mijn vader via Skype, kun je elkaar toch zien. Ik doe het daar wel mee. Gelukkig begrijpt hij het heel goed, want ik heb die onrust van hem. Hij had al een visum om naar Australië te vertrekken, maar ja, toen ontmoette hij net mijn moeder 

En in Nederland blijven voor het......eten??
Ik heb iedere dag zon hier, 9 maanden per jaar zomer, de natuur is prachtig, mensen vriendelijk en minder lomp, nee, dat zou ik voor een plak kaas niet willen missen 

Bovendien ben ik vegetariër en tofu smaakt overal hetzelfde 

[Freckles49]

Hahaha Yessica heerlijk jouw verhaal gelezen! Leuk om te lezen dat zo een ieder weer anders tegen dingen aankijkt en gelukkig maar.

[Wop]

Ieder land is fantastisch zo lang je je er thuis voelt 
Ik heb dat gevoel echter in Nederland nooit gehad, had altijd onrust. Voelde me niet op mijn plaats. Ik voel me ook niet op mijn gemak bij Nederlanders. Vaak veel beren op de weg zien, zwart kijken, en dan die tegenwoordige mentaliteit van "ik zeg dingen recht voor zijn raap zonder enige subtiliteit gewoon omdat het kan", gadver, wat walg ik daarvan. Bij het idee dat ik ooit terug zou moeten breekt het angstzweet me uit.

Ik heb geen kinderen, dus die mis ik niet. Mijn moeder is overleden 3 maanden voordat ik vertrok. Mijn vader en broer zijn inmiddels al langsgeweest. We wonen hier eind juli een half jaar en eind van de maand komen er weer vrienden. Dan hebben we in een half jaar tijd 10 gasten gehad uit Nederland! Van Brian's kant hebben we nog niemand gezien. Zijn moeder woont in Kansas en vindt het te ver weg. Zijn broer woont aan de westkant van Phoenix, een uur rijden, hebben we ook nog nooit gezien. Afstanden kunnen dus heel relatief zijn.

Zou ik in Nederland willen blijven om familie? Nee, daarvoor vind ik Skype goed genoeg. Ik klets iedere week met mijn vader via Skype, kun je elkaar toch zien. Ik doe het daar wel mee. Gelukkig begrijpt hij het heel goed, want ik heb die onrust van hem. Hij had al een visum om naar Australië te vertrekken, maar ja, toen ontmoette hij net mijn moeder 

En in Nederland blijven voor het......eten??
Ik heb iedere dag zon hier, 9 maanden per jaar zomer, de natuur is prachtig, mensen vriendelijk en minder lomp, nee, dat zou ik voor een plak kaas niet willen missen 

Bovendien ben ik vegetariër en tofu smaakt overal hetzelfde 

*Vind ik leuk*   

[Yessica]

Hahaha Yessica heerlijk jouw verhaal gelezen! Leuk om te lezen dat zo een ieder weer anders tegen dingen aankijkt en gelukkig maar.

 

Ik breng het luchtig, maar ik heb er toch wel mee gezeten hoor. Want de vraag of ik familie dan niet ga missen heb ik heel vaak gekregen. Ik durfde er nooit voor uit te komen dat het antwoord eigenlijk nee was. Ja, uiteraard zijn er momenten dat je even met een vriendin wil kletsen of voel je je machteloos als je familie niet bij kunt staan (mijn vader gaat nu door bestraling), maar van binnen voel ik me zo veel beter.

En ja, ik noem wel mooi weer en eten, maar ik heb eerst anderhalf jaar in Zuid Italië gewoond. Daar is het weer ook mooi, de natuur prachtig, het eten hartstikke lekker    maar toch krijg je me er met geen 10 paarden meer mee naar toe. Ik heb gejuigd toen het vliegtuig Italiaanse bodem verliet  Ik denk dat het een gevoel is dat gewoon moet hebben (voor welk land dan ook), wat lastig is om te omschrijven.

[mo.nique]

Wat een mooie reactie Yessica! Dat heb ik dus ook.. echt ik huil in het vliegtuig en zodra we thuis zijn ben i met e volgende reis bezig. Nagenieten kan ik niet.. als ik de foto's kijk word ik sjacherijnen.  En ik hou die onrust totdat de volgende reis geboekt is en ik dus weer dat we weer gaan... dan pas kan ik het loslaten. Ik weet niet hoe dat komt,  we zijn 3x in Noorwegen geweest en ook dat land vind ik prachtig maar die drang is er nooit geweest. Het is zelfs zo erg dat het steekt als ik hoor dat iemand naar de USA gaat! Als ik het nu zo typ dan heb ik ook zoiets van... Jemig doe eens normaal! Maar het is echt zoals ik het voel.  Momenteel zit ik op een camping in de Ardennen en ik vind het verschrikkelijk! Maar omdat mijn jongste zoon om echt een vakantie verdient (oudste is uit huis en middelste woont op zichzelf) en wij in maart weer zover geen weg gaan doe ik dit nu met hem. Manlief is gewoon aan het werk,  de vakantie aan het verdienen. Australië en Afrika staan heel hoog op mijn to see list maar we gaan toch weer naar de USA..
The Green Carl Lottery ... En dan.. Stel dat ik win.. Wij hebben geen tienduizenden dollars...  Marlon is schilder,  in hart en nieren,  en ik geloof niet dat ze die zoeken.  De enige schilders die wij daar gezien hebben zijn Mexicanen. Maar we zouden natuurlijk zo ander werk gaan doen.. no problem. Het missen van mensen / eten ben ik niet bang voor.. Dus op zich weinig obstakels alleen dat rotgeld!

Excuses voor eventuele typfouten,  lang bericht op de telefoon typen is niet handig!

[Jez]

Toen ik in Brabant woonde en mijn ouders nog in Groningen, hadden we een heel andere band dan toen mijn ouders ook in Brabant kwamen wonen. In het 1e geval moesten we een bezoek inplannen, je bleef een nachtje slapen en als je dan bij elkaar was, had je ook tijd voor elkaar. De gesprekken gingen dieper, geen snelle kop koffie maar lekker een uur samen met de hond wandelen. Toen mijn ouders mij achterna kwamen, bleek dat ik een fulltime baan, gezin, sociaal leven had. Het weekendje tijd voor elkaar veranderde in snel een kop koffie en vooral in meer koetjes & kalfjes, minder goede gesprekken. En uiteindelijk uit elkaar groeien; ik geef dan ook sterk de voorkeur aan de 1e situatie.

Waarmee ik wil zeggen: je familie en vrienden achterlaten wil niet zeggen dat je de band verbreekt. In het gunstigste geval krijg je er een ander soort relatie voor terug en soms is dat een sterk gewin!

[Old Faithful]

Vaak veel beren op de weg zien,

Ik denk dat die kans in Amerika groter is dan in Nederland. 

Ik onderschrijf de stelling dat ieder land fantastisch is, als je je er thuis voelt.
Ik vind Amerika een fantastisch land, voor vakanties. Ik zou er niet willen wonen. Dat heeft overigens niks met Amerika of de Amerikanen van doen. Ik wil blijven wonen waar ik nu woon, vanwege de mensen; mijn familie en vrienden.

[Freckles49]

Wat een leuke reacties weer. Ik heb al eens eerder geschreven dat wij jaren geleden de kans hebben gehad en die toen niet hebben gegrepen vanwege mijn ouders enz. Nu mijn man ziek is ( longkanker ) ben ik echt blij dat we nog in Nederland zijn. Niet om de amerikaanse artsen en ziekenhuizen maar om de voor ons nog goede zorg. Wij zijn altijd bang geweest voor de zorgkosten in Amerika. Tijdens onze vakanties in Florida hebben we helaas met de kinderen diverse keren de ER moeten bezoeken. De rekeningen die je dan thuis kreeg waren niet mals! Gelukkig zijn we altijg goed verzekerd. En ja, ik kan ook wel janken als we weer in Amerika zijn! Ook wij voelen ons daar thuis. Maar wanneer we vanaf Schiphol weer richting Rotterdam rijden en ik de Kuip zie liggen vanaf de Van Brienenoordbrug ben ik altijd weer blij thuis te zijn. Gekke gevoelens allemaal pfffff.

Ik volg de blogs van enkele Nederlanders die nu in Amerika wonen en
heb veel bewondering voor iedereen die het is gelukt een goed bestaan op te bouwen.

[Yessica]

The Green Carl Lottery ... En dan.. Stel dat ik win.. Wij hebben geen tienduizenden dollars...  Marlon is schilder,  in hart en nieren,  en ik geloof niet dat ze die zoeken.  De enige schilders die wij daar gezien hebben zijn Mexicanen.

Dat bedoel ik me altijd beren op de weg zien 
Ik bedoel dit niet vervelend hoor, want ik heb dat zelf ook. Ik sprak ooit met een Amerikaanse zakenman die veel zaken deed in Europa en hij vond altijd dat vooral Nederlanders altijd eerst bezwaren en belemmeringen zien, nooit eens kansen en mogelijkheden. Ik zie dat op het forum ook vaak.

Maar meedoen kan toch? De kans dat je wint is niet zo heel erg groot, dus mocht het gebeuren dan is het ook echt voorbestemd 
Je terugtrekken kan altijd nog.

Ik woon in Arizona en ja, veel schilders zijn Mexicanen, geldt ook voor hoveniers etc. Maar er is vaak toch een taalprobleem en de voorman is 9 van de 10 keer wel Amerikaan, of op zijn minst een Engels sprekende. Ik zou je daardoor zeker niet laten tegenhouden!!

[Yessica]

Freckles, ik ging gisteren even boodschappen doen en moest toch wel even lachen en aan je denken toen ik dit zag 

[Freckles49]

Freckles, ik ging gisteren even boodschappen doen en moest toch wel even lachen en aan je denken toen ik dit zag 

Godsamme Yessica 7 dollar voor een stukje kaas van 2 ons pfffff lol

Maar inderdaad beter duur dan niet te koop!

Gr Linda

[Yessica]

Precies!! Daarom heet het merk waarschijnlijk ook "Screaming Dutchman" want dat is natuurlijk de eerste reactie van ons Nederlanders bij het zien van die prijs