[Chiefram]

Het mag misschien een beetje vreemde vraag lijken, want natuurlijk spreekt iedereen Nederlanders aan met vakantie en al helemaal zeker als je door een Nederlander in Amerika wordt aangesproken.

Ik stel deze vraag, omdat ik zelf al een aantal keren in Amerika Nederlanders ben tegengekomen met name op de luchthavens. Ze vallen op omdat ze Nederlands met elkaar praten. Ik vind dit leuk om dat even iets te zeggen in de vorm van een groet of een praatje om te zien wat ze in Amerika doen. Misschien wonen ze er wel of misschien zijn ze weer opweg naar huis (Nederland).

Op een keer na, werd ik aangekeken alsof ik dood kon vallen, kreeg een blik van 'wat mot je van ons' en in de meeste gevallen draaien ze zich om zonder een woord te zeggen. Ik heb dan altijd spijt dat ik iets heb gezegd en had achteraf beter mijn mond kunnen houden.

Omdat ik zelf in Amerika woon, ben ik gewend om altijd met 'vreemden' te praten. Gewoon een leuk sociaal praatje, maar met Nederlanders wil het maar niet lukken. In de meer dan 3 1/2 jaar dat ik hier nu woon ben ik nog maar 1 Nederlands gezin tegengekomen die wel een leuk praatje met mij maakte, maar die woonden dan ook in Florida. Ik reis heel vaak alleen, omdat ik voor de zaak op pad ben, dus vlieg wekelijks wel ergens heen. Aan mij kunnen ze niet horen dat ik Nederlander ben, want ik praat niet met mezelf.

Nu vraag ik me toch af wanneer jullie bijvoorbeeld op de luchthaven in Amerika door een Nederlander zouden worden aangesproken, groeten jullie dat terug of gedragen jullie je zoals de Nederlanders waar ik ervaring mee heb? Maken jullie eerder/liever een praatje met een Amerikaan dan met een Nederlander?

[bgroeneveld]

Ik heb best aardige ervaringen als ik Nederlanders hier in de VS aanspreek. Al kijken ze eerst wat vreemd, omdat hun hersenen naar Engels staan. Meestal doe ik dat in het voorbij gaan, ik verwacht geen lang gesprek en ik ben daar ook niet op uit. Misschien dat ik daarom geen slechte ervaringen heb.

Bij Vlamingen heb ik soms wat meer contact, vooral als ze wat ouder zijn en als we even doorpraten. Restant van mijn 15 jaar correspondentschap voor de Vlaamse omroep.

De leukste ervaring was jaren geleden in New York. Ik stond daar op Park Avenue te wachten tot ik kon oversteken. Achter een Nederlandse dame en haar dochter (denk ik). Moeder vroeg aan dochter in het Nederlands waar Madison Avenue was. Waarom ik zei: volgende blok. Wat mij een zeer vreemde blik opleverde. Ik loop meestal gewoon door als ik iets gezegd heb, ook in dat geval. Maar ik denk/hoop dat ze er nog wel eens over gepraat hebben.

[bertvlug]

Omdat wij zelf altijd vanuit Nederland vertrekken, spreken wij meestal geen Nederlanders op het vliegveld aan, immers we zitten in een vliegtuig vol met ze. Op rondreis door de verschillende Staten knopen we soms wel een praatje aan, meestal is dat in motels bij het zwembad.
Ik kan me nog wel een leuke "anekdote" herinneren, een aantal jaren geleden (onze kinderen waren nog klein) waren we in een winkel ergens in een plaatsje in South Carolina, de plaats weet ik niet meer, ik kan me nog wel herinneren dat er weinig touristen kwamen, onze twee zoons waren toen gek van Beany Baby's    en iedere winkel die ze zagen wilden ze in om te kijken welke ze daar verkochten.
Uiteraard spraken we met onze kinderen Nederlands, op een gegeven moment kwam er een verkoopster naar ons toe die vroeg of we uit Nederland kwamen, ze herkende de taal (meestal denkt een Amerikaan dat je uit Duitsland komt  ) wat bleek, ze had jarenlang in Soesterberg gewoond (daar zaten vroeger veel Amerikanen ivm het daar gelegen vliegveld). We hebben zeker een half uur met deze mevrouw gezellig zitten kletsen, in het Engels overigens, het enige wat zij nog van haar Nederlands kon herinnneren waren de scheldwoorden  !!

Kortom, we spreken wel Nederlanders aan en vinden het nog veel leuker als "Amerikaanse" Nederlanders ons aanspreken en geloof me we zijn altijd heel aardig en heel gezellig 

Groet,
Bert

[coulthard]

Als ik eerlijk ben is het wanneer ik in Amerika op reis ben dat ik idd zoveel mogelijk Nederlanders probeer te vermijden; zie ze al het hele jaar en wil graag met Amerikanen in contact komen. Nou zal ik nooit arrogant zijn en niks terug zeggen. Je vraagt toch altijd of mensen dan op reis zijn en waarnaartoe, en als het zo is dat het 'Amerikaanse' Nederlanders zijn zou ik weer erg geinterreseert zijn in hun verhaal van hoe ze het geflikt hebben om er kunnen gaan wonen....

[Hans B]

Ik sluit me aan bij Coulthard.
Wij spreken in de vakantie onderling altijd Nederlands met elkaar, maar dan wel als onder ons zijn.
In Amerika op vliegvelden, bij de Grand Canyon, etc.. waar er meer mensen en Nederlanders zijn houden wij meestal onze mond. De NL-ers spreken zo luid (schreeuwen vaak), dan wij ons schamen dezelfde moedertaal te spreken.
Verder maken wij graag een praatje met de Amerikanen zelf.

Vorig jaar warenwij bij een Powwow in Alaska. We hadden daar al de hele dag gezeten en hadden genoten van alles wat zich voor ons afspeelden. Natuurlijk ook enkele gesprekjes gehad met de natives.
Komt er even voor het einde een groep (gezin) het terrein op. Beginnen meteen luid te spreken, wat gegeven de omstandigheid zeer hinderlijk was. Banjerden overal langs. Moeten overal even aanzitten. Gaan niet te ver van ons vandaan zitten. proberen boven de muziek uit met elkaar te spreken (schreeuwen). Wij zijn van nood een eind verderop gaan zitten om ons niet nog meer te ergeren.
Kort voor het eind wordt opgeroepen dat iedereen mag deelnemen aan een gezamenlijke maaltijd. Je voelt het al het gezin staat als eerste vooraan bij het uitdelen.
Na afloop worden nog enkele bedankjes door enkele mensen gesproken en ja hoor een van de luidruchtige dochters moet haar verhaal ook even kwijt.
Het was een prachitg evenement, maar wij hadden het helemaal gehad met Nederlanders..
Hans

[perlmutter]

I. De NL-ers spreken zo luid (schreeuwen vaak), dan wij ons schamen dezelfde moedertaal te spreken.

Dat is niet alleen een eigenschap van Nederlanders hoor. Itallianen,Franse Engelse,Spanjaarden,Australiers  en Amerikanen spreken over algemeen ook altijd heel  luid. Het is algemeen geweten dat in grote landen waar veel ruimte's  en veel lege vlaktes zijn  ,dat de inwoners heel luid spreken.

Belgie,luxemburg,Zwitserland,dat zijn kleine landen  met weinig open  ruimte,daar gaan de inwoners niet zo echt opvallen met hun stem,en spreken ze veel stiller.

Nederland is zo groot ong als Belgie ,maar toch heb je daar meer openheid en meer vlakke plaatsen,en staat niet alles op elkaar.

[hdeweert]

Tijdens onze vakantie mijden wij zoveel mogelijk het contact met Nederlanders. Als wij ze aan zien /horen komen gaan wij op zoek naar een ander gangpad in de supermarkt en bij de bezienswaardigheden gaan wij een extra blokje om. Dit geld niet voor de mini meetings die we met forumleden hebben gehad.
Regelmatig worden we door Amerikanen aan gesproken. Meestal nieuwsgierig naar waar wij vandaan komen of Amerikanen die Nederland bezocht hebben of er gestudeerd hebben. Vaak is het Amerikaanse contact uit eigen belang. Zoals het Amerikaanse meisje dat gek was op Nederlandse pannenkoeken en om het recept vroeg. Nadat ik het bij thuiskomst vertaald had naar Amerikaanse eenheden naar haar gemaild nooit meer wat gehoord. De enige Nederlanders waarmee wij een hele tijd hebben gesproken was de eigenaar van een Nederlandse Disney winkel waar we regelmatig een bezoekje brachten. Het toeval wil dat hij dezelfde voornaam heeft als ik, en toen ik mijn naam in een Amerikaanse Disney shop hoorde was het misverstand al gauw duidelijk toen ik oog in oog met de verkeerde vrouw kwam te staan. Een toevallige ontmoeting. Verder mijden wij alle contact met Nederlanders tijdens onze vakantie. M.a.w we zullen ze nooit aanspreken.
Harm

[Chiefram]

Wat leuk om al jullie verschillende reakties te lezen. 

Als wij destijds in Amerika met vakantie waren moet ik toegeven dat wij ook het kontakt met Nederlanders probeerden te vermijden. Niet dat we er voor om zouden lopen, maar wij spraken ze zelf nooit aan. Mochten ze horen dat wij uit Nederland kwamen (we spraken ook altijd Nederlands met elkaar als gezin natuurlijk) en ze zouden ons aanspreken of groeten, dan zeiden we wel altijd iets terug natuurlijk. Het zou wel erg grof zijn om dit te negeren omdat het Nederlanders zijn. Ik snap dan ook niet dat er mensen zijn die dit dus wel doen, doodnegeren als je wordt begroet of aangesproken.

Ook wij hebben een keer iets gekocht in New York en een keer in Las Vegas, waar de verkoper en verkoopster geemigreerde Nederlanders waren. Wij vonden het spannend hun verhaal te horen hoe ze hier terecht zijn gekomen en hoe ze het leven in de US vonden.

Soms kwamen we wel eens Nederlanders tegen (niet vaak) tijdens de reis zelf. Dan maakten we ook wel eens een praatje over hoelang ze hier waren, waar ze geweest zijn en waar ze nog naar toe gingen. Die gesprekken waren altijd wel heel leuk, moet ik zeggen. Tenslotte hadden we dezelfde interesse: vakantie in Amerika.

Een keer hebben we (ik weet niet meer waar) in een motel geslapen waar we 's morgens een hele groep zeer (lees: asociaal) luiddruchtige Nederlanders hebben gezien. Dit kon niemand missen, want als een stelletje achterlijke idioten schreeuwden ze alles bij elkaar wat er maar bij elkaar geschreeuwd kon worden, alsof ze het gehele komplex bezaten. Ze liepen ' smorgen svroeg op gele houten klompen (niet allemaal, maar een paar) aandacht te trekken, veel bier werd er al vroeg gedronken en zongen alsof ze al stomdronken waren. Het leek wel alsof we in een Nederlandse achterbuurt terecht waren gekomen. Wij zeiden niets tegen elkaar, omdat we absoluut niet wilde laten weten dat wij ook Nederlanders waren. Dan negeren wij ze ook. Maar zouden ze ons 'gedag' gezegd hebben, dan zouden we op zijn minst ook wel terug gegroet hebben, maar niet blijven staan voor een praatje ofzo.

De Nederlanders die we wel eens tegen kwamen op onze vakanties waren altijd wel aardige mensen.

[Jez]

Wij praten wel eens expres Engels met elkaar om te vermijden dat we met Nederlanders in gesprek komen... Zoals met die groep luidruchtige Friezen voor ons bij Montezuma's Castle. We wilden toch echt niet dat men dacht dat wij daarbij hoorden!

[Loek]

Als ik Nederlands hoor, knoop ik vaak wel een gesprekje met ze aan.  Maar ik geloof dat dat meer een amerikaanse gewoonte is, dan een nederlandse.  Alhoewel... toen ik afgelopen weekend op de motor reed kwam een stel toeristen enthousiast op me af omdat ze de NL sticker op de motor zagen.  Ze vroegen of ik de motor uit NL mee had genomen voor de vakantie, en hadden hele verhalen over hoe graag ze ook op de motor door de US wilden toeren.  Dus gewoon even gezellig met ze gekletst.  Het aanknopen van een gesprek met vreemden is in de US heel gewoon, terwijl ik in Nederland merk dan men wat meer op z'n privacy is gesteld. 

[Chiefram]

  Het aanknopen van een gesprek met vreemden is in de US heel gewoon, terwijl ik in Nederland merk dan men wat meer op z'n privacy is gesteld. 

En dan hoor je veel mensen zeggen dat Amerikanen zo oppervlakkig zijn! LOL! 

[sweatbox]

Als ik Nederlands hoor, knoop ik vaak wel een gesprekje met ze aan.  Maar ik geloof dat dat meer een amerikaanse gewoonte is, dan een nederlandse.

Zal ook met je Nederlandse achtergrond te maken hebben. Wel is het belangrijk dat je een TellSell accent, voor je eigen geloofwaardigheid.

[hdeweert]

Als ik Nederlands hoor, knoop ik vaak wel een gesprekje met ze aan.  Maar ik geloof dat dat meer een amerikaanse gewoonte is, dan een nederlandse.  Alhoewel... toen ik afgelopen weekend op de motor reed kwam een stel toeristen enthousiast op me af omdat ze de NL sticker op de motor zagen.  Ze vroegen of ik de motor uit NL mee had genomen voor de vakantie, en hadden hele verhalen over hoe graag ze ook op de motor door de US wilden toeren.  Dus gewoon even gezellig met ze gekletst.  Het aanknopen van een gesprek met vreemden is in de US heel gewoon, terwijl ik in Nederland merk dan men wat meer op z'n privacy is gesteld. 

Voor motorrijders en muzikanten maak ik een uitzondering. Waar dan ook ik kom altijd in gesprek met ze, maar dat komt waarschijnlijk door de gezamenlijke passie.
Een Amerika verslaving valt daar bij ons niet onder.

Harm

[Staceybeesie]

Waar wij wonen kom je niet veel Nederlanders in het "wild" tegen.
Behalve dan bij de outlet die aan de I95 ligt.
Je pikt de Nederlanders er ook altijd zo uit.
Zijn vrij vlot gekleed, lopen vaak met bergen aan tassen en een modern kapsel.
Ik maak meestal wel een praatje met ze. Maar het is vaak van het oppervlakkige.
Als mensen er naar vragen zeg ik wel dat ik hier woon en dan gaat het gesprek vaak anders.
Zo van oh, ja dat kan ook natuurlijk, meestal zouden zij niet op het idee gekomen zijn dat je er ook kunt wonen.

Op vakantie in Florida waar meer vakantie gangers te vinden zijn, proberen wij vaak de nationaliteiten te raden.
Vindt ik altijd wel leuk om te doen ;-)

[JDenalane]

Ik spreek ze niet zonder reden aan. Vind het leuker om te wachten tot ze iets raars zeggen of opmerkingen maken en daarop reageren, zodat ze zich een beetje lullig voelig achteraf.  Vind het overigens wel heel erg leuk als Nederlanders mij aanspreken en ff een babbeltje maken. Vind het in het algemeen wel leuk als mensen een praatje komen maken. Heb in de VS levensverhalen gehoord van taxi-chauffeurs, daklozen, advocaten, tuinmannen.. noem maar op. Dat zijn dingen die me sterker bijblijven en meer indruk op me maken dan bijv. het Hollywood Sign.