[Chiefram]

Ik stond vlak voor de ringweg van groningen even stil om een vriend van me te laten pinnen.

Onder dwang???  

[androb]

Wij liepen op die dag niets vermoedend door de dierentuin helemaal in Emmen (wij wonen vlak bij schiphol dus dat is dan ver), met onze toen een half jaar oude tweeling. Terug in de auto hoorde we vaag iets op het nieuws maar op een of andere manier kwam het nieuws niet goed door, of je beseft het niet als je het hoort met zo veel ruis. Tegen de tijd dat wij het hoorde was al lang en breed bekend dat het aanslagen waren. Ik heb zelfs een man horen beweren dat die amerikanen het een beetje verdiend hadden. Wat zijn uitleg daarvoor was zal ik nooit weten want ik werd hels en moest even flink schelden en vloeken en mijn mening spuien. De reis terug duurde eeuwen. Thuis ging de tv aan en die is niet meer uit geweest. Ik ben wel 20 keer naar mijn kinderen gelopen die natuurlijk gewoon rustig sliepen. Voor mij voelde het alsof de wereld totaal veranderd was door die dag, en in die wereld zouden zij nu moeten leven. En de wereld is ook veranderd!!!Niets is meer hetzelfde! Op het moment van de aanslag was ik net weer eens bezig om mijn reisverhaal in een foto boek te zetten van onze reis in het noord oosten van amerika. Ik was pas bij de eerste dagen en dus in New York met natuurlijk de nodige foto's van de 2 torens. Ik heb maanden niet kunnen doorwerken er aan en nog moet ik slikken als ik ze weer eens op een plaatje zie staan.
Andrea

[visuar]

Chief: nee joh Hij moest even pinnen, dus ik was gestopt bij een pin automaat die relatief vlak voor de oprit naar de ring zit. Omdat ik even moest wachten zette ik de radio aan op dat moment. Anders had ik het pas later gehoord denk ik.

[Chiefram]

 

[Jez]

Hahaha, je bent slecht, Cheif!  

[Chiefram]

Hahaha, je bent slecht, Cheif!  

In mijn verbeelding zag ik Visuar al met een revolver in zijn jaszak achter die 'vriend' staan, hem dwingend geld van zijn rekening te halen... Ik denk dat dat komt omdat ik destijds te veel naar Opsporing Verzocht heb gekeken...

 

[enny]

Wij waren net een maand in Amerika. We kwamen uit Israel waar ik bijna 20 jaar heb gewoont en waar ik mijn man heb leren kennen. Een van de redenen dat we daar weg waren was de spanning van alle terrorist aanslagen (de tweede intifada was net begonnen).
 Mijn man zijn kantoor zat vlak bij de WTC. Die dag was ik mijn dochter naar school aan het brengen. School was net een week begonnen en haar Engels was heel zwak, en ze wilde niet naar school; huilbuien en toestanden. Dus ik hing zo'n beetje op school rond, en probeerde haar te helpen om door deze eerste moeilijke periode in een vreemd land met een vreemde taal en andere gewoontes, te komen. Ik was daar gewoon voor haar. Tot mijn man belde naar mijn mobieltje. Hij vertelde me over het eerste vliegtuig, ik ging meteen naar de muziek kamer waar de tv al aanstond, en ja ik zag het tweede vliegtuig erin vliegen. Niemand wist niet goed wat te doen. Al snel liet het hoofd van de school alle leraressen naar een echtgenoten/familie bellen. Er waren een paar noodgevallen. Een tweede klas lerares kon haar man, die in het wtc werkte niet vinden.
De kinderen werden per laag en hoog bouw opgeroepen in het gym lokaal. gelukkig was ik daar om mijn dochter te vertellen dat er iets gebeurt is in NYC, maar dat haar papa  nog niet naar zijn werk was en gewoon lekker thuis is. Ik was blij dat ik er was want ze had  totaal niks van de commotie op school begrepen.
Helaas was mijn man zijn partner wel onderweg naar zijn werk. Hij fietst elke dag vanaf de trump towers naar downtown, aan de waterkant (westside), hij zag de torens vallen. Mijn man kreeg een telefoontje van hem dat hij op een boot op de hudson was gesprongen en dat de boot naar de andere kant (de New jersey kant) is gevaren of hij (mijn man dus) hem even kan ophalen. Normaal gesproken is dat ongeveer een half uur rijden, maar het duurde ongeveer 4 uur tot ze thuis kwamen. Hij meteen onder de douche, zat onder de troep (debris). en bleef bij ons slapen want het was onmogelijk om de stad weer in te komen. Mijn man zijn kantoor was helemaal onder de debris en hij kon er ongeveer een maand helemaal niet bij.
Een leuk naar Amerika, he??  
Wat ik nog bijna het ergst vond was de park garage naast mijn man's werk, waar auto's helemaal onder het stof stonden, en niemand kwam ze ooit ophalen!
Heel wat mensen uit onze naaste omgeving zijn omgekomen, de man van de tweede klas lerares, een vader van een tweede klas leerling. De vader van een vriendin van mijn andere dochter, en ook een Israelier die net als ons dat jaar was gekomen.
Ik heb nog altijd dat vreemde gevoel als we de stad inrijden en over de George Washington Bridge rijden, er mist iets!!!!

[PetraVS]

Vreselijk, Enny .  Gelukkig was je bij je dochter en was je man thuis!
En dan ben je nota bene Israel ontvlucht precies om datgene te ontvluchten waar je hier mee geconfronteerd werd .

[Frank S]

Mijn vrouw en ik verbleven op dat moment in DisneyWorld. Ik stond onder de douche en mijn vrouw was zich aan het aankleden, toen het ochtendprogramma werd onderbroken met de mededeling dat er een speciale reportage zou komen i.v.m. "een brand in het WTC". We wisten toen nog helemaal niet wat er aan de hand was. Vervolgens werd het verhaal dat er een sportvliegtuigje in het WTC zou zijn gevlogen, daarna kwam pas het verhaal van een verkeersvliegtuig. Over terroristen werd toen nog niet gesproken. Pas toen we live het tweede vliegtuid zagen inslaan wisten we dat dit geen ongeluk was. Toen vervolgens berichten kwamen over het Pentagon (en ook nog even over het Witte Huis) wisten we niet waar het zou eindigen. Bij het instorten van Toren-2 realiseerden we ons dat het nooit meer zoals voorheen zou worden...

DisneyWorld heeft toen overigens voor het eerst in haar geschiedenis haar parken gesloten. Gasten mochten de dagen daarop gratis van de telefoons op de hotelkamers gebruik maken (ook voor gesprekken naar Nederland). Toevalligerwijs waren wij ook aanwezig toen DisneyWorld voor de tweede keer in haar geschiedenis de parken sloot, n.l. vorig jaar met Hurricane Frances...

[pzuidema]

Ik was net op mijn werk overeengekomen de rest van de dag thuis te werken toen ik onderweg het nieuws van de eerste impact hoorde. Het was toen nog onbekend of het valide informatie was. Verder heb ik vanaf thuis in Almere alles gevolgt en  mijn afdeling - die door de drukte op het internet erna - geen informatie meer kreeg op de hoogte gehouden.

[visuar]

Hahaha, je bent slecht, Cheif!  

In mijn verbeelding zag ik Visuar al met een revolver in zijn jaszak achter die 'vriend' staan, hem dwingend geld van zijn rekening te halen... Ik denk dat dat komt omdat ik destijds te veel naar Opsporing Verzocht heb gekeken...

 

Dan had ik "vriend" geschreven ipv vriend (zonder quotes)

[Bart Benz]

Ik zat in een hotel bij het vliegveld van Los Angeles (LAX), niet erg prettig...

Het was de eerste dag van mijn vakantie, niet echt een goed begin dus. Vanwege de grote paniek in LA zijn we toen maar meteen doorgereden naar de volgende bestemming, Anaheim.
Verder hebben we er de rest van de vakantie niet echt "last" van gehad.

[pat010]

Kwam net thuis van een normaal dagje doorbrengen in het centrum van Rotterdam. Zat net op de bank toen de 2e zich in het WTC boorde.

Raar he dat je alles nog weet te herinneren.

Vind het mooi trouwens hoe dat daar toen allemaal gegaan is. Dat patriotisme. Vooral ook dat verhaal van Petra is mooi om te lezen.

Weet ook nog goed dat wij diezelfde avond nog ruzie kregen, met jongeren uit landen zoals marokko en irak, zulk soort landen, omdat die achtelijke gasten stonden te juichen en dansen. Dat was hetzelfde als toen Pim Fortuyn hier werd vermoord.

Bedoel er verder niks mee, maar dat zijn toch ,vooral hier in Rotterdam, ontspoorde jongeren, die niet helemaal sporen.

[Chiefram]

Ik zat in een hotel bij het vliegveld van Los Angeles (LAX), niet erg prettig...

Het was de eerste dag van mijn vakantie, niet echt een goed begin dus. Vanwege de grote paniek in LA zijn we toen maar meteen doorgereden naar de volgende bestemming, Anaheim.
Verder hebben we er de rest van de vakantie niet echt "last" van gehad.

Ja, dat ken ik. Heb dat ook een keer gedaan. Het hotel was zwaar beveiligd met elektronische hekken die je kon openen met hotelpasje. Dan kwam je met de auto in een sluis, ging de poort achter je dicht en daarna ging de tweede poort open als je weer je pasje gebruikte.

In het hotel zelf hing het vol met plaatjes waarop allemaal veiligheidsregels stonden geschreven. Alle ramen hadden tralies. Het leek net een gevangenis, daar in LA.

We hebben zelfs een keer door bewust door rood licht gereden, omdat wij de enige blanken waren in een luxe Cadillac DeVille. Bij het stoplicht moesten we stoppen, maar de gekleurde bewoners kwamen al in groepjes op onze auto aflopen en hadden duidelijk bedoelingen. We voelden ons al niet veilig, dat voel je al als je zo'n wijk in rijdt.

[kume]

Ik werkte toen voor MTV in Londen. Ik weet nog precies waar ik was. Ik zat te monteren. Opeens kwam er iemand naar binnen die riep dat we de tv aan moesten zetten, precies op dat moment zagen we het tweede vliegtuig de toren invliegen. Totale paniek in Londen en overal zag je stromen mensen naar buiten komen. Vooral in het financiele centrum werden eigenlijk alle gebouwen geëvacueerd. Vanaf die dag merkte je ook in Londen dat de angst er bij een hoop mensen goed inzat. Heftig om te zien hoe een hele stad massaal leegloopt wanneer er een email rondgaat die waarschuwt niet naar het centrum te gaan dat weekend.