Amerika Forum - USA 4 ALL - Informatie
Algemeen => Algemene discussie => Topic gestart door: amerikagek op 14-06-2005, 12:12 uur
-
Ik was deze dag met m'n werk naar een beurs in de buurt van arnhem.
Op de terugweg naar Groningen stond de radio aan, en kwam er een bericht dat er een klein vliegtuigje tegen het WTC was gebotst. Niemand wist wat het WTC was, alleen ik wist dat het de tweelingtorens waren in lower manhattan. Iedereen oww gewoon een ongelukje! Maar toen er een kwartier later weer een bericht kwam dat er nog een vliegtuig tegen het WTC vloog, toen wist ik genoeg dit is geen ongeluk maar een AANSLAG!!
Toen ik sávonds eindelijk thuis kwam heb ik meteen de tv aangezet en met verbijstering naar de aanslagen gekeken....
nine eleven i will never forget........
-
Wij waren op vakantie in Griekenland. Van andere Belgen die ook in het hotel zaten en met het thuisfront gebeld hadden, hoorden we zeggen dat er 2 vliegtuigen in de WTC torens waren ingevlogen. Een uurtje later waren de beelden op groot scherm te zien in het hotel en alle gasten hadden zich er rond verzameld. Toen we enkele dagen later weer naar huis moesten vliegen was de controle etc op de vlieghaven ongelooflijk....
-
Ik kwam op het moment dat het gebeurde net thuis, was even bij de huisarts geweest. Mijn vrouw zat ik de woonkamer naar de eerste beelden te kijken en ze vertelde mij dat er een vliegtuig in het WTC was gevlogen. Precies toen ik naar de eerste beelden keek kwam het tweede vliegtuig eraan en vloog zich ook in een van de twee torens.
Het eerste wat ik tegen mijn vrouw zei was: "Nee joh, dat is allemaal fake! Jij gelooft ook alles wat ze je op TV laten zien." Ik dacht echt dat het een framgment uit een een of andere film was. Ben voor alle zekerheid even gaan zappen en ja hoor, op alle kanalen was het te zien, ook buitenlandse...
Was wel even slikken. Ik denk dat ik daarna 24 uur per dag aan de TV gekluisterd was, wilde alles weten. Het duurde alleen enkele dagen voordat ik echt besefte wat er gebeurd was. Zoiets gaat je normale verstand te boven, dat verzin je niet. Maar het was helaas echt.
Ik word weer ontzettend boos als ik er aan terug denk wat voor achterlijk volk dit op zijn geweten heeft. Dan ben je echt ziek in je hoofd.
Dit zijn van die beelden, die vergeet je nooit van je leven meer...
-
Ik was samen met een vriend aan het klussen in ons nieuwe huis toen mijn vriendin belde vanaf haar werk. Een vriend van ons had haar een e-mail gestuurd dat er een vliegtuig tegen het WTC was gevlogen. Ze geloofde hem eerst niet, hij neemt ons vaker in de maling, zeker niet toen hij vervolgens mailde dat er een tweede vliegtuig was. Maar een paar minuten later kreeg ze een mailtje van een andere kennis met hetzelfde verhaal. Ze probeerde CNN.com te bekijken maar dat ging niet meer, boel was overbelast. In ons nieuwe huis hadden we nog geen tv en ik ben naar mijn ouders gegaan om daar te kijken.... nee, die beelden vergeet je niet meer.
-
Gek eigenlijk, dat je nog precies dit soort dingen weet over die dag... Als er geen aanslag geweest zou zijn op 9/11 en iemand zou vragen wat ik die dag gedaan had, dan zou ik vragen of ze gek geworden zijn. Hoe weet ik dat nou, dat hou je toch niet bij?
-
Ik zat op mijn werk en hoorde het via de radio. De rest van de week heb ik al het nieuws om geheel egoistische redenen in de gaten gehouden. Wij hadden vliegtickets naar Atlanta voor 16 september, maar het is hier heel lang onduidelijk gebleven wanneer vluchten naar de VS weer hervat zouden worden. Uiteindelijk hebben we de reis op vrijdag geannuleerd, omdat toen nog altijd niet duidelijk was wanneer men weer zou gaan vliegen en dan natuurlijk eerst alle gestrande reizigers weg moeten, n zijn we naar Gran Canaria op vakantie gegaan. Ook leuk... ::)
-
Uit mijn blog van 11-9-2003, ik voel het nog precies zo:
11 september 2001. De dag na mijn 40ste verjaardag. Het was prachtig weer, maar ik had iets verkeerds gegeten en bleef in bed. Rick zei zijn vroege afspraak bij het Pentagon af om de kinderen naar school te brengen (ik geloof sindsdien echt in een noodlot).
Ik doezelde nog wat na, tot Rick de kamer binnen kwam rennen en de tv aandeed en zei: “Do you want to see a towering inferno? A plane just flew into one of the World Trade Center buildings.”
Toen dachten we nog, dat het een ongeluk was, maar minuten later vloog voor onze ogen het tweede vliegtuig in de tweede toren. En terwijl ze daarover spraken, kwam een correspondent hier in Washington in het Pentagon, die zei, dat hij geen paniek wilde zaaien, maar dat hij dat gebouw had voelen schudden.
In schok bleven we tv kijken. Ik zal nooit het overweldigende paniek gevoel vergeten, toen alle vliegtuigen uit de lucht hadden moeten zijn en ik er nog een hoorde naderen. En de opluchting, toen bleek dat het vierde vliegtuig in Pennsylvania was neergestort. En de blik op het gezicht van president Bush toen hij van het tweede vliegtuig op de hoogte werd gesteld, terwijl hij aan het voorlezen was op een lagere school. Er zijn bepaalde momenten, die me altijd bij zullen blijven.
Mijn moeder was in alle staten, want ze kon mijn vader niet bereiken, alle mobiele telefoonlijnen waren overbelast en mijn vader vertelde later, dat ze door de politie als een kudde de Metro in werden geloodst, om de stad zo snel mogelijk leeg te maken. Hij kwam 4 uur later thuis, normaal is dat een rit van minder dan een uur.
Wij belden de scholen en er werd ons gezegd, dat het beter werd gevonden voor de kinderen om ze een normale schooldag te laten hebben. Dus lieten we ze op school. Later bleek, dat zoveel ouders hun kinderen toch waren gaan ophalen, dat vooral de twee oudsten wel degelijk doorhadden, dat er iets heel ergs was gebeurd.
Het is onvoorstelbaar, hoe diep de schok was, die door ons allemaal ging. In de winkels was iedereen heel stil. Er was een groot verlangen om “iets” te doen om de slachtoffers te helpen, dus waren er lange rijen bij het Rode Kruis om bloed te geven. En voedsel, kleren en andere benodigdheden werden ingezameld voor New York en de reddings werkers in Washington.
Verder was er een enorm nationaal gevoel en iedereen hing vlaggen uit, vlaggen waren overal uitverkocht. Ik weet, dat dit in andere culturen raar gevonden wordt, maar het moet vanuit deze cultuur gezien worden: een jonge samenleving van multinationale afkomst met enorme diversiteit tussen de staten.
De speculatie over de volgende aanval in de media was en blijft mentaal moeilijk. Ik herinner me vlak na de aanval, dat ik naar mijn slapende kinderen keek en doodsbang was, dat ik ze ooit aan pokken of een andere rotziekte zou verliezen. Allerlei scenarios voor biologische, chemische en andere terreuraanvallen werden uitgebreid uitgemeten op iedere nieuwsuitzending of in de krant. Uiteindelijk keken of lazen we niet meer en werden alleen maar boos over al die ideeen, die naar ons gevoel de would be terroristen werden aangereikt op een zilveren bord.
Voor zeker twee weken voelde ik me compleet uit het veld geslagen. Ik vroeg me af of het leven ooit weer gewoon zou worden, of we weer zouden genieten. Of we nog zouden kunnen reizen en ooit Nederland nog zouden zien. Of we niet toch maar liever naar de bergen van West Virginia zouden verhuizen en daar veilig zouden zijn. Ik had een enorme behoefte aan een gevoel van veiligheid, dat er gewoon niet kon zijn.
Ik kon nauwelijks eten of slapen en toen Rick weer voor het eerst moest reizen, naar de westkust nog wel, was ik echt in paniek.
Toen waren er twee gebeurtenissen, die me uit die depressie kregen. De eerste was een heel erg onweer met een tornado ongeveer 2 weken na 11 september. Twee meisjes van begin twintig werden met hun auto opgepakt door de tornado en waren meteen dood. Ik realiseerde me, dat die meisjes waarschijnlijk net zo bang waren voor een volgende terreuraanval, als ik en iets heel anders eindigde hun leven. Ik nam me meteen voor om van dag op dag te leven en te genieten van wat we hebben. Deze instelling heb ik de laatste 2 jaar volgehouden.
De tweede was, dat ik de bijbel inzag bij een vriendin. Ik ben helemaal niet religieus, maar ik opende hem precies op de passage die zei: “Wie van jullie heeft een uur meer geleefd door zich zorgen te maken?” Dat spak mij enorm aan. Natuurlijk gaan we allemaal ooit dood en het kan op allerlei manieren gebeuren, het heeft weinig zin om bij al die mogelijkheden stil te staan.
Langzaam maar zeker werd het leven weer “normaal”. Toch gaat er iedere keer als het terreur alert van geel naar oranje gaat, weer een schok door me heen. Toen er een aantal maanden geleden werd geadviseerd om plakband en plastic in te slaan, deed ik dat ook toch maar, gewoon voor de gemoedsrust. We hebben een noodrantsoen voor geval dat. Dit is sowieso een goed idee, want een natuurramp kan hier ook gebeuren, zoals die tornado en dan heb je dat ook nodig.
Vorig jaar werd ons gebied weer opgeschrikt in begin oktober door de sluipschutter. Voor velen zal het ietwat belachelijk hebben geleken, dat mensen van en naar hun auto renden, want logischerwijs was je risico zijn volgende slachtoffer te worden natuurlijk heel klein.
Maar het is niet te beschrijven wat voor psychische reacties 11 september heeft losgemaakt. Er is altijd een spanningsgevoel in de achtergrond.
Vandaag is het dus 2 jaar geleden. Er worden natuurlijk herdenkingen gehouden op de plaatsen van de ramp. Maar over het algemeen merk ik, dat mensen samen komen om dingen met hun vrienden of familie te doen. Ik ook, ik schrijf dit in gezelschap van 3 vriendinnen.
Toen ik hierheen reed en luisterde naar het nieuws, merkte ik toch weer dat de tranen hoog zaten, dus ik heb het gauw uitgezet.
Wat ik heb geleerd is niet te oordelen over hoe mensen reageren. Ik had van mezelf nooit verwacht, dat zoiets zo’n diepe en alles overspoelende invloed op mijn gemoed zou hebben.
Ik hoorde pas op de radio, dat meer dan 30% van de New Yorkers zegt, dat hun leven nog steeds niet normaal is en dat ze nog mentale hulp nodig hebben. En ik geloof het.
Ik had er behoefte aan mijn gedachten hierover hier neer te schrijven vandaag. Hoewel de vage angst voor de volgende aanval altijd in mijn achterhoofd zit, is het positieve wat voor mij uit al die narigheid is gekomen, dat ik veel bewuster leef. Ik geniet van van alles wat ik voorheen als vanzelfsprekend aanvaardde. Leef iedere dag alsof het je laatste is. Ik zie dat ook in anderen om me heen.
In juni 2002 zijn we naar New York geweest en hebben Ground Zero gezien. Nederlanders hadden geschreven, dat het niet veel voorstelde enkel een bouwplaats. Wij waren er echter zeer door geemotioneerd. Ik denk, dat de impact veel groter was als je in Washington en New York was op 11 september 2001, dan waar ook elders. En ik kan me helemaal voorstellen, dat het het saamhorigheidsgevoel in New York versterkt heeft, want dat merk ik hier in Washington ook. Iedereen is vandaag een beetje somber en denkt aan de mensen, die 2 jaar geleden hun geliefden zijn verloren, want vrijwel iedereen kent tenminste een zo'n familie.
-
Ik kan begrijpen dat je hier echt lang van overstuur bent. Speciaal als je man op de beruchte dag eigenlijk een afspraak had in het Pentagon.
Ik was die dag op het hoofdkantoor. Ik werkte toendertijd voor een bedijf dat een aantal winkels exploiteerd op Schiphol. Ik hoorde om 2 uur 's middags vaag in de verte iets over New York en vliegtuigen maar helaas stond de radio te zacht. Een uur later heb ik de radio harder gezet en toen hoorde ik en iedereen op kantoor het nieuws en iedereen liet aburt zijn werk vallen om op zoek te gaan naar meer info.
Samen met mijn vrouw Petra zaten we in de voorbereiding van een reis naar Amerika. Begin oktober zouden wij op vakantie gaan. Doordit voorval had Petra geen trek meer om naar Amerika te vliegen en zijn we op vakantie gegaan naar Zuid Spanje.
-
Lijkt mij echt f*cked up als je in jouw situatie zit, dat het niet uit je kop kan komen. Ik kan echt wel geloven dat dat bij veel amerikanen is geweest of nog steeds is. Het is nu al 4 jaar geleden! Man wat gaat dat snel! Ik zat toen op school en liep even langs de aula toen ik op de TV daar een gebouw zag roken. Toen ik een halfuur later thuis kwam zaten mijn moeder en mijn broer voor de TV gekluisterd en kwam ik echt op de hoogte van wat er was gebeurd,
de 2e was al net een paar minuten geleden ingevlogen. En even later kregen we het instorten voor de buis, en wat een chaos daar op straat wat ik me echt totaal kan voorstellen en wat ik ook zou zijn als ik daar op dat moment zou zijn. De morgen erop heb ik wel 11 volle krantpagina's geteld die over deze ramp gingen....
-
Petra, you're graciousness never ceases to amaze me.
Wow, ik begin the huilen wanneer ik dit allemaal lees, especially Petra's reactie. Ik heb jarenlang in NYC gewoond en heb in de Twin Towers gewerkt. Ik woonde op een apartment aan de West Side Highway (road leading downtown) met een view van de towers en jogde dagelijks langs de piers naar de twin towers en terug...
Toen September 11, 2001 gebeurde was ik op m'n weg naar m'n werk (ik werkte als counselor bij een drug and alcohol rehab) en ik besloot die dag naar m'n werk te lopen in West Hollywood, CA. De meeste vrienden wonen bij mij in de buurt. ik heb m'n telefoon meestal op silent s'avonds (wanneer ik slaap, en doe het aan wanneer ik thuiskom van m'n werk) dus ik wist niet dat ik vrienden had die mij als gekken aan het bellen waren (de messages zijn hartverscheurend). Ik liep naar m'n werk en kwam een vriend van mij tegen die zij dat er een vliegtuig tegen de WTC ingevlogen was en ik geloofde ook dat hij grappen aan het maken was. (ik werd altijd gepest tot Yankee en rude New Yorker door m'n L.A. vrienden), toen hij vervolgens meedeelde dat er ook een vliegtuig in de pentagon gevlogen was, lachtte ik hem uit en vroeg of de Superfriends (Superman, Wonder Woman, Aquaman, etc) al ingeschakeld waren), toen hij bleef beweren dat het echt zo was zei ik dat ik zodra ik op m'n werk ben de tv aanzou zetten. Toen ik op m'n werk aankwam, was iedereen onrustig, all de patienten zaten om de tv en ik zag de most horrific beelden; ik ging naar m'n office en m'n baas was in tranen; ik was in tranen en probeerde m'n familie leden, vrienden en exen te bellen in NYC. Ik kwam in contact met een vriend van mij en die was zo overstuur, (woont in Chelsea (buurt in NYC) en kon de rook en destruction van zijn dak zien. Ik vergeet deze dag ook nooit; het maakt me altijd ontzettend droevig wanneer ik de images weer zie, ik ben nog niet naar NYC terug geweest en ik weet dat mijn hart zal breken wanneer ik ground zero zal zien.
Wat ik fantastisch vond was hoe wij als Amerikanen voor een moment onze cynisch zijn over ons land weggooide, ik hield van de surge in naturalization applications, de natuurlijke liefde voor het land zonder politieke crap kwam naar boven and I loved that...
Wat fantastisch was, was inderdaad de samenhorigheid van ons land. de wachtlijn om bloed to doneren of geld te geven was straten lang (en de straten zijn lang in L.A.), alle Amerikanen van alle afkomsten, immigranten, illegale immigranten waren daar om wat te doen, bloed geven, geld, logistics opzetten, etc.
-
Ik was op 11 september in de Dominicaanse republiek op vakantie. Ik was net opgestaan en gewwontegetrouw op vakantie altijd even de televisie aangezet op CNN.
Het eerste vliegtuig was toen net in het WTC gevlogen. Mijn kameraad was zich net aan het wassen in de badkamer toen ik tegen hem riep, daar komt nog een vliegtuig. Vol ongeloof zag ik vervolgens hoe het tweede vliegtuig zich ook in het WTC boorde. Wat later kwam m'n zus bij ons op de kamer om ons op te halen voor het ontbijt, ik heb haar toen verteld wat er aan de hand was, omdat zij geen Engels kan verstaan.
Uiteindelijk hebben we ons toch los weten te rukken van de televisie en zijn gaan ontbijten. Vlakbij onze tafel zat een groep Amerikanen en mijn kameraad vertelde hun wat er was gebeurd. Zij dachten eerst ook dat mijn kameraad een grap maakte, maar toen ging er toch een van deze groep terug naar zijn kamer om het nieuws te checken. Het duurde niet lang of hij kwam terug en vertelde aan de rest dat het waar was. Als een man stormden hun toen van de tafel af naar hun kamers.
Op de terugvlucht van de Dominicaanse Republiek zaten een paar van mannen met een Arabisch uiterlijk achter ons. We waren toen wel wat gespannen, temeer daar ze al aardig wat gedronken hadden voordat ze waren ingestapt en uiteindelijk de purser nog een fles drank in beslag nam van hun.
Ik was toen toch blij dat we uiteindelijk weer veilig landen op Schiphol.
De aanslag op het WTC schokte me, temeer daar ik tijdens een eerdere vakantie in Amerika nog boven op het dak van het WTC heb gestaan.
-
Vier jaar geleden was ik 13 jaar...ik fietste met een jongen uit mijn voetbalteam naar de voetbalclub om een potje te gaan voetballen. Hij vertelde mij dat zijn zus tegen hem had gezegd dat er 2 vliegtuigen in het WTC waren gevlogen, ik dacht bij mezelf: 'What the fuck is het WTC'.... Ik wist toen nog helemaal niet van het WTC was en dacht ach het zal wel. Eenmaal 's avonds thuis gekomen en inmiddels ingelicht door mijn broer en ouders ben ik tv gaan kijken, ik ben me rot geschrokken, als 13 jarige jongen had ik nog nooit zoiets 'meegemaakt'. De week daarop ben ik vaak opzoek gegaan op internet naar reacties op/over de aanslag. Sinds de aanslag ben ik me meer gaan interesseren in Amerika, en in de Islam als geloof. De laatste jaren is me opgevallen hoe de situatie ook in Nederland is veranderd, en verneem ik op de 11e September ieder jaar dat er weinig belangstelling is voor een herdenking op wat voor schaal dan ook. Ikzelf ga op 11 September met een aantal sympathisanten meestal naar de Amerikaanse ambassade om daar een bloemetje neer te leggen en even een tijd met de Amerikaanse vlag staan, om onze steun te betuigen aan de Amerikaanse samenleving en de slachtoffers van de ramp. Jammer genoeg zijn we al een keer uitgemaakt voor 'rechtse ballen', 'fascisten', 'nazi's' etc. omdat wij pro-Amerika zijn. Een ding is zeker dat ik altijd Amerika zal steunen en nooit maar dan ook nooit zal ik 11 September vergeten! Want de aanslag heeft niet alleen Amerika beschadigt maar ook de rest van de wereld.....
Ik ga dit jaar weer naar de Amerikaanse ambassade in Den Haag op 11 September, als er mensen zijn die graag mee willen meld je dan even aan via een privéberichtje.
Groeten,
Rogier.
-
Toevallig waren we alletwee thuis; mijn man zat achter de computer, ik zat wat op tv te zappen. Ik zag beelden van het 1e vliegtuig, het duurde even tot het doordrong dat ik niet naar een film zat te kijken maar dat dit echt was.
Ik zei net tegen mijn man, dat ik dacht dat er iets ergs aan de hand was, toen we het 2e vliegtuig zagen crashen. Ook wij hebben vanaf dat moment alleen nog maar tv gekeken.
Toen we hoorden van het vliegtuig in Pennsylvania, ben ik meteen gaan kijken of dit in de buurt van onze tante en nichtje was. Gelukkig, nee. We hebben ook meteen geprobeerd de familieleden in de US te bellen (dat zijn er veel!), maar de lijnen waren lange tijd overbelast, dus bleven we lang in onzekerheid over hun welzijn.
Pas later hoorden we dat een neefje stomtoevallig niet in zijn kantoor op het Pentagon was, daar waar het vliegtuig was neergekomen, maar elders -veilig- in het gebouw.
Vlak na 9-11 hadden we hier in Nederland een familiereünie en het was even spannend of dit door kon gaan. Uiteindelijk durfde 1 tante met kinderen niet te vliegen vanuit de US, de rest kwam gelukkig wel.
-
Ik stond vlak voor de ringweg van groningen even stil om een vriend van me te laten pinnen. Toen zette ik de radio aan en hoorde het. Het was nog niet geheel zeker wat het precies was (eerste vliegtuig was erin gevlogen dacht ik). Toen ik de ring weg opreedt vloog de 2e erin. Heel onwerkelijk gevoel om het "live" te horen terwijl het aan de andere kant van de wereld gebeurd. Thuis direct de TV aangeknipt uiteraard.
Ongelooflijk dat er mensen zijn die tot dat soort dingen in staat zijn... :'( :-\ :-X
-
ik was bij een vriend thuis en we zaten net voetbal te kijken. tijdens de rust gingen we zappen en kwamen op eens op CNN; ik weet nog goed dat ik me eerst een hoedje schrok (toen de eerste vliegtuig erin vloog) omdat ik dacht dat het een ongeluk was...
de beelden daarop zal ik nooit vergeten; toen de tweede vliegtuig in de towers ging. ik kon het gewoon niet geloven.
heel NYC stond op zijn kop. het was echt pijnlijk en mijn vriendin (israelische die 2 jaar in NYC bij een PR bureau EN in de twin tower had gewerkt+stage gelopen) belde me op om naar haar synagoge te gaan. daar keken we allen met amazment naar de beelden...
ik zal het nooit vergeten...; iedereen in Den Haag was gewoon kapot en in de synagoge waren mensen woedend en verdrietig.
dagen daarna heb ik ernog over nagedacht, het proberen te analyseren, met vrienden erover gepraat... maar alles was tevergeefs; no way one can justify or explain a strange and utterly appalling act as terrorism...
ik zal het persoonlijk nooit kunnen vergeten... :'(
-
Ik stond vlak voor de ringweg van groningen even stil om een vriend van me te laten pinnen.
Onder dwang??? ???
-
Wij liepen op die dag niets vermoedend door de dierentuin helemaal in Emmen (wij wonen vlak bij schiphol dus dat is dan ver), met onze toen een half jaar oude tweeling. Terug in de auto hoorde we vaag iets op het nieuws maar op een of andere manier kwam het nieuws niet goed door, of je beseft het niet als je het hoort met zo veel ruis. Tegen de tijd dat wij het hoorde was al lang en breed bekend dat het aanslagen waren. Ik heb zelfs een man horen beweren dat die amerikanen het een beetje verdiend hadden. Wat zijn uitleg daarvoor was zal ik nooit weten want ik werd hels en moest even flink schelden en vloeken en mijn mening spuien. De reis terug duurde eeuwen. Thuis ging de tv aan en die is niet meer uit geweest. Ik ben wel 20 keer naar mijn kinderen gelopen die natuurlijk gewoon rustig sliepen. Voor mij voelde het alsof de wereld totaal veranderd was door die dag, en in die wereld zouden zij nu moeten leven. En de wereld is ook veranderd!!!Niets is meer hetzelfde! Op het moment van de aanslag was ik net weer eens bezig om mijn reisverhaal in een foto boek te zetten van onze reis in het noord oosten van amerika. Ik was pas bij de eerste dagen en dus in New York met natuurlijk de nodige foto's van de 2 torens. Ik heb maanden niet kunnen doorwerken er aan en nog moet ik slikken als ik ze weer eens op een plaatje zie staan.
Andrea
-
Chief: nee joh ;) Hij moest even pinnen, dus ik was gestopt bij een pin automaat die relatief vlak voor de oprit naar de ring zit. Omdat ik even moest wachten zette ik de radio aan op dat moment. Anders had ik het pas later gehoord denk ik.
-
;D
-
Hahaha, je bent slecht, Cheif! ;D ;D ;D
-
Hahaha, je bent slecht, Cheif! ;D ;D ;D
In mijn verbeelding zag ik Visuar al met een revolver in zijn jaszak achter die 'vriend' staan, hem dwingend geld van zijn rekening te halen... Ik denk dat dat komt omdat ik destijds te veel naar Opsporing Verzocht heb gekeken...
;) ;D
-
Wij waren net een maand in Amerika. We kwamen uit Israel waar ik bijna 20 jaar heb gewoont en waar ik mijn man heb leren kennen. Een van de redenen dat we daar weg waren was de spanning van alle terrorist aanslagen (de tweede intifada was net begonnen).
Mijn man zijn kantoor zat vlak bij de WTC. Die dag was ik mijn dochter naar school aan het brengen. School was net een week begonnen en haar Engels was heel zwak, en ze wilde niet naar school; huilbuien en toestanden. Dus ik hing zo'n beetje op school rond, en probeerde haar te helpen om door deze eerste moeilijke periode in een vreemd land met een vreemde taal en andere gewoontes, te komen. Ik was daar gewoon voor haar. Tot mijn man belde naar mijn mobieltje. Hij vertelde me over het eerste vliegtuig, ik ging meteen naar de muziek kamer waar de tv al aanstond, en ja ik zag het tweede vliegtuig erin vliegen. Niemand wist niet goed wat te doen. Al snel liet het hoofd van de school alle leraressen naar een echtgenoten/familie bellen. Er waren een paar noodgevallen. Een tweede klas lerares kon haar man, die in het wtc werkte niet vinden.
De kinderen werden per laag en hoog bouw opgeroepen in het gym lokaal. gelukkig was ik daar om mijn dochter te vertellen dat er iets gebeurt is in NYC, maar dat haar papa nog niet naar zijn werk was en gewoon lekker thuis is. Ik was blij dat ik er was want ze had totaal niks van de commotie op school begrepen.
Helaas was mijn man zijn partner wel onderweg naar zijn werk. Hij fietst elke dag vanaf de trump towers naar downtown, aan de waterkant (westside), hij zag de torens vallen. Mijn man kreeg een telefoontje van hem dat hij op een boot op de hudson was gesprongen en dat de boot naar de andere kant (de New jersey kant) is gevaren of hij (mijn man dus) hem even kan ophalen. Normaal gesproken is dat ongeveer een half uur rijden, maar het duurde ongeveer 4 uur tot ze thuis kwamen. Hij meteen onder de douche, zat onder de troep (debris). en bleef bij ons slapen want het was onmogelijk om de stad weer in te komen. Mijn man zijn kantoor was helemaal onder de debris en hij kon er ongeveer een maand helemaal niet bij.
Een leuk welkom naar Amerika, he????? :'(
Wat ik nog bijna het ergst vond was de park garage naast mijn man's werk, waar auto's helemaal onder het stof stonden, en niemand kwam ze ooit ophalen!
Heel wat mensen uit onze naaste omgeving zijn omgekomen, de man van de tweede klas lerares, een vader van een tweede klas leerling. De vader van een vriendin van mijn andere dochter, en ook een Israelier die net als ons dat jaar was gekomen.
Ik heb nog altijd dat vreemde gevoel als we de stad inrijden en over de George Washington Bridge rijden, er mist iets!!!!
-
Vreselijk, Enny :(. Gelukkig was je bij je dochter en was je man thuis!
En dan ben je nota bene Israel ontvlucht precies om datgene te ontvluchten waar je hier mee geconfronteerd werd :(.
-
Mijn vrouw en ik verbleven op dat moment in DisneyWorld. Ik stond onder de douche en mijn vrouw was zich aan het aankleden, toen het ochtendprogramma werd onderbroken met de mededeling dat er een speciale reportage zou komen i.v.m. "een brand in het WTC". We wisten toen nog helemaal niet wat er aan de hand was. Vervolgens werd het verhaal dat er een sportvliegtuigje in het WTC zou zijn gevlogen, daarna kwam pas het verhaal van een verkeersvliegtuig. Over terroristen werd toen nog niet gesproken. Pas toen we live het tweede vliegtuid zagen inslaan wisten we dat dit geen ongeluk was. Toen vervolgens berichten kwamen over het Pentagon (en ook nog even over het Witte Huis) wisten we niet waar het zou eindigen. Bij het instorten van Toren-2 realiseerden we ons dat het nooit meer zoals voorheen zou worden...
DisneyWorld heeft toen overigens voor het eerst in haar geschiedenis haar parken gesloten. Gasten mochten de dagen daarop gratis van de telefoons op de hotelkamers gebruik maken (ook voor gesprekken naar Nederland). Toevalligerwijs waren wij ook aanwezig toen DisneyWorld voor de tweede keer in haar geschiedenis de parken sloot, n.l. vorig jaar met Hurricane Frances...
-
Ik was net op mijn werk overeengekomen de rest van de dag thuis te werken toen ik onderweg het nieuws van de eerste impact hoorde. Het was toen nog onbekend of het valide informatie was. Verder heb ik vanaf thuis in Almere alles gevolgt en mijn afdeling - die door de drukte op het internet erna - geen informatie meer kreeg op de hoogte gehouden.
-
Hahaha, je bent slecht, Cheif! ;D ;D ;D
In mijn verbeelding zag ik Visuar al met een revolver in zijn jaszak achter die 'vriend' staan, hem dwingend geld van zijn rekening te halen... Ik denk dat dat komt omdat ik destijds te veel naar Opsporing Verzocht heb gekeken...
;) ;D
Dan had ik "vriend" geschreven ipv vriend (zonder quotes) ;D ;)
-
Ik zat in een hotel bij het vliegveld van Los Angeles (LAX), niet erg prettig...
Het was de eerste dag van mijn vakantie, niet echt een goed begin dus. Vanwege de grote paniek in LA zijn we toen maar meteen doorgereden naar de volgende bestemming, Anaheim.
Verder hebben we er de rest van de vakantie niet echt "last" van gehad.
-
Kwam net thuis van een normaal dagje doorbrengen in het centrum van Rotterdam. Zat net op de bank toen de 2e zich in het WTC boorde.
Raar he dat je alles nog weet te herinneren.
Vind het mooi trouwens hoe dat daar toen allemaal gegaan is. Dat patriotisme. Vooral ook dat verhaal van Petra is mooi om te lezen.
Weet ook nog goed dat wij diezelfde avond nog ruzie kregen, met jongeren uit landen zoals marokko en irak, zulk soort landen, omdat die achtelijke gasten stonden te juichen en dansen. Dat was hetzelfde als toen Pim Fortuyn hier werd vermoord.
Bedoel er verder niks mee, maar dat zijn toch ,vooral hier in Rotterdam, ontspoorde jongeren, die niet helemaal sporen.
-
Ik zat in een hotel bij het vliegveld van Los Angeles (LAX), niet erg prettig...
Het was de eerste dag van mijn vakantie, niet echt een goed begin dus. Vanwege de grote paniek in LA zijn we toen maar meteen doorgereden naar de volgende bestemming, Anaheim.
Verder hebben we er de rest van de vakantie niet echt "last" van gehad.
Ja, dat ken ik. Heb dat ook een keer gedaan. Het hotel was zwaar beveiligd met elektronische hekken die je kon openen met hotelpasje. Dan kwam je met de auto in een sluis, ging de poort achter je dicht en daarna ging de tweede poort open als je weer je pasje gebruikte.
In het hotel zelf hing het vol met plaatjes waarop allemaal veiligheidsregels stonden geschreven. Alle ramen hadden tralies. Het leek net een gevangenis, daar in LA.
We hebben zelfs een keer door bewust door rood licht gereden, omdat wij de enige blanken waren in een luxe Cadillac DeVille. Bij het stoplicht moesten we stoppen, maar de gekleurde bewoners kwamen al in groepjes op onze auto aflopen en hadden duidelijk bedoelingen. We voelden ons al niet veilig, dat voel je al als je zo'n wijk in rijdt.
-
Ik werkte toen voor MTV in Londen. Ik weet nog precies waar ik was. Ik zat te monteren. Opeens kwam er iemand naar binnen die riep dat we de tv aan moesten zetten, precies op dat moment zagen we het tweede vliegtuig de toren invliegen. Totale paniek in Londen en overal zag je stromen mensen naar buiten komen. Vooral in het financiele centrum werden eigenlijk alle gebouwen geëvacueerd. Vanaf die dag merkte je ook in Londen dat de angst er bij een hoop mensen goed inzat. Heftig om te zien hoe een hele stad massaal leegloopt wanneer er een email rondgaat die waarschuwt niet naar het centrum te gaan dat weekend.
-
Ik werkte toen voor MTV in Londen. Ik weet nog precies waar ik was. Ik zat te monteren. Opeens kwam er iemand naar binnen die riep dat we de tv aan moesten zetten, precies op dat moment zagen we het tweede vliegtuig de toren invliegen. Totale paniek in Londen en overal zag je stromen mensen naar buiten komen. Vooral in het financiele centrum werden eigenlijk alle gebouwen geëvacueerd. Vanaf die dag merkte je ook in Londen dat de angst er bij een hoop mensen goed inzat. Heftig om te zien hoe een hele stad massaal leegloopt wanneer er een email rondgaat die waarschuwt niet naar het centrum te gaan dat weekend.
ongelovelijk... kan je je voorstellen als een stad als London virtually plat ligt...; het is zowiezo THE financieel bolwerk van Engeland + er wonen zoveel mensen, ik kan me voorstellen dat ze zich een hoedje schrokken...
ikzelf was in 2004 nog met een paar vrienden, klasgenoten en leraren naar Kings cross geweest . onderweg moesten we allen de underground verlaten omdat er zogenaamd een bomb zat in de Underground :-X :-X
de explanation die later in the local newspaper stond was dat er na september 11 strengere maatregelen genomen worden en dat de local police zich profesional heeft gedragen om zo min mogelijk paniek te zaaien...
zo zie je maar, september 11 heeft zoveel effect gehad op local, national and international policies dat we er wel allemaal door geraakt zijn op een of ander manier...
-
En wij waren net terug uit de States ... en hadden op een van die vluchtnummers kunnen zitten. Dan komt het wel heel, heel dichtbij.
Op de middag zelf, heb ik onze vrienden in Colorado uit bed moeten mailen met het nieuws. Ze hadden de TV nog niet aanstaan ...
Anita
-
Ik had destijds een bijbaatje bij een pizzakoerier waarvan de eigenaar en meeste werknemers van van arabische of marrokaanse afkomst zijn. Ik was net terug in de zaak toen ik het daar op tv het 2de vliegtuig erin zag vliegen.
Na een aantal euforische uitlatingen van de bazen en het mede personeel in de trand van "Dit is wel een keer goed voor amerika" en "net goed voor Bush". Heb ik direct ontslag genomen en ben er nooit meer geweest.
-
Dat vind ik super van je. Zulke opmerkingen verwcht je niet. Van niemand. Het zal dan ook wel als een klap in je gezicht zijn aangekomen toen je dit soort opmerkingen hoorde.
-
Ik had destijds een bijbaatje bij een pizzakoerier waarvan de eigenaar en meeste werknemers van van arabische of marrokaanse afkomst zijn. Ik was net terug in de zaak toen ik het daar op tv het 2de vliegtuig erin zag vliegen.
Na een aantal euforische uitlatingen van de bazen en het mede personeel in de trand van "Dit is wel een keer goed voor amerika" en "net goed voor Bush". Heb ik direct ontslag genomen en ben er nooit meer geweest.
Afschuwelijk zeg, geef de CIA of FBI het adres door van hun. Wie weet kunnen ze er wat mee.
-
Ja, ik was toen ook al vrij Amerika georienteerd. Dus ik wist echt niet wat ik hoorde.
-
Ik had destijds een bijbaatje bij een pizzakoerier waarvan de eigenaar en meeste werknemers van van arabische of marrokaanse afkomst zijn. Ik was net terug in de zaak toen ik het daar op tv het 2de vliegtuig erin zag vliegen.
Na een aantal euforische uitlatingen van de bazen en het mede personeel in de trand van "Dit is wel een keer goed voor amerika" en "net goed voor Bush". Heb ik direct ontslag genomen en ben er nooit meer geweest.
:o Dat is wel heel erg!
-
Ik had destijds een bijbaatje bij een pizzakoerier waarvan de eigenaar en meeste werknemers van van arabische of marrokaanse afkomst zijn. Ik was net terug in de zaak toen ik het daar op tv het 2de vliegtuig erin zag vliegen.
Na een aantal euforische uitlatingen van de bazen en het mede personeel in de trand van "Dit is wel een keer goed voor amerika" en "net goed voor Bush". Heb ik direct ontslag genomen en ben er nooit meer geweest.
:-X :'( >:(
stelletje idioten daar...
ik vind het goed van je dat je ontslag heb genomen...
je kan tegen zulke idioten niets meer zeggen: het heeft geen nut, ze blijven heel stiff achter hun eigen idiote "overtuigingen" staan .
-
Het zijn schandalige uitlatingen, maar helaas geen uitzondering... Er is toen op meerdere plaatsen in Nederland zelfs "feest" gevierd door m.n. Marokkaanse "Nederlanders".
-
Het zijn schandalige uitlatingen, maar helaas geen uitzondering... Er is toen op meerdere plaatsen in Nederland zelfs "feest" gevierd door m.n. Marokkaanse "Nederlanders".
oh ja dat kan ik me nog goed herrineren... was ook op RTL news dacht ik...
wat een stelletje godvergeten idioten waren dat zeg...
het maakt me weer boos als ik eraan denk... >:(
-
Het zijn schandalige uitlatingen, maar helaas geen uitzondering... Er is toen op meerdere plaatsen in Nederland zelfs "feest" gevierd door m.n. Marokkaanse "Nederlanders".
Alleen al het lef om je vreugde in het openbaar te laten zien als er duizenden onschuldige mensen het leven hebben gelaten door een schandalige terroristische aktie, spreekt al voor zich...
Nederland had deze groep feestvierders zonder pardon direkt het land moeten uitzetten, maar wij pikken dit natuurlijk weer.
Wees maar bang voor dit soort 'uitschot'. Er komt een dag dat ze echt de dienst gaan uitmaken.
Ik gruwelde bij dit soort barbaarse en dierlijke beelden. Sommige mensen zijn echt zwaar ziek in hun hoofd.
-
Dit soort aanvaringen behoren ook tot een van de redenen dat ik nu actief bezig ben om dit land zo spoedig mogelijk te verlaten.
-
Toen wij Nederland definitief de rug toekerden, moesten wij van de belastingdienst een reden opgeven waarom wij Nederland gingen verlaten.
ik heb er geen doekjes om gewonden...
-
Toen wij Nederland definitief de rug toekerden, moesten wij van de belastingdienst een reden opgeven waarom wij Nederland gingen verlaten.
ik heb er geen doekjes om gewonden...
Hebben ze ook verteld waarom ze in hemelsnaam een reden voor je vertrek moesten hebben? Wat hadden ze gedaan als ze jouw reden niet goed genoeg vonden? Je abonnement op de belasting niet opgezegd?
-
Ik was aan het werk bij mijn toenmalige werkgever, Mega Mix in Vlissingen. Thuisgekomen van mijn werk zette ik de tv aan en dacht meteen....hee tof, deze film heb ik nog niet gezien, al heel snel begreep ik dat het geen film was en dat het dus zeker niet TOF was :( :( :(
Een zwarte dag om nooit te vergeten :-\
-
Toen wij Nederland definitief de rug toekerden, moesten wij van de belastingdienst een reden opgeven waarom wij Nederland gingen verlaten.
ik heb er geen doekjes om gewonden...
Hebben ze ook verteld waarom ze in hemelsnaam een reden voor je vertrek moesten hebben? Wat hadden ze gedaan als ze jouw reden niet goed genoeg vonden? Je abonnement op de belasting niet opgezegd?
Haha... Geen idee waarom, ik denk dat ze dit nodig hebben voor de statistieken. Ik heb mijn steentje in iedergeval bijgedragen aan de werkelijke reden.
:P
-
mensen als chiefram zouden er meer moeten zijn, misschien dat de regering hier dan eens doorheeft dan het helemaal fout gaat met öns"NEDERLAND"
-
Ik was net met m'n 2de of 3de week HTS bezig. Toen ik via een klasgenoot hoorde wat er gebeurd was (eerste vliegtuig in de toren) toen ben ik naar huis gereden om naar het nieuws te kijken. Helaas reed ik toen iets te hard naar huis (111 km/h op een 80 km/h weg) en kreeg toen mijn eerste bekeuring van 400 gulden (183 euro). Sinds jan. 1998 ben ik in het bezit van het rijbewijs en een auto en tot nu toe pas 1 bekeuring gehad, net op die beruchte zwarte dag. Een dag om noooooiit te vergeten...... :(
-
Ik zat op mijn werk en kreeg toen een sms-je van mijn broertje. Hij schreef dat er vliegtuigen het WTC en het Pentagon binnenvlogen. Internet zat dicht. Uiteindelijk heb ik het nieuws gelezen in een krant uit India, The Hindu. (http://www.thehindu.com/)
De 12e heb ik een sollicitatiegesprek afgebeld en laten verzetten. Ik had door de gebeurtenissen niet geslapen.
-
Ik was net met m'n 2de of 3de week HTS bezig. Toen ik via een klasgenoot hoorde wat er gebeurd was (eerste vliegtuig in de toren) toen ben ik naar huis gereden om naar het nieuws te kijken. Helaas reed ik toen iets te hard naar huis (111 km/h op een 80 km/h weg) en kreeg toen mijn eerste bekeuring van 400 gulden (183 euro). Sinds jan. 1998 ben ik in het bezit van het rijbewijs en een auto en tot nu toe pas 1 bekeuring gehad, net op die beruchte zwarte dag. Een dag om noooooiit te vergeten...... :(
Nee, dat zeker niet! :(
400 Euro... zijn ze gek geworden. Staat niet bepaald in verhouding met andere overtredingen. Alleen hierom zal ik die dag al niet kunnen vergeten als het mij zou zijn overkomen.
-
ik kan me die dag ook nog goed herinneren.Ik werkte toen bij een van de grootste diveshops op het eiland.90%van de toeristen is Amerikaan!!We hadden toen een groep van New York binnen.Dat was echt verschrikkelijk hoor!!Al die Amerikanen waren aan het huilen !Wilden graag naar huis,maar er vlogen geen vliegtuigen,moesten langer blijven.Ze waren zo verdrietig!!Normaal gesproken als mensen langer moeten blijven om wat voor reden dan ook,dan krijgen ze nog een paar dagen gratis duiken,maar deze mensen wilde gewoon niks,ja graag naar huis!!!
Dat was echt een hele verdrietige dag.Kan je je voorstellen,zo'n 4.000 Amerikanen hier op een klein toeristisch eiland,en kunnen niet weg !!Nee,die dag zal ik ook niet snel meer vergeten.
p.s een stel uit new york dat toen hier op vakantie was,woont hier nu ook.Ze hebben na 9/11 de boel verkocht en wonen nu hier op Bonaire.
Ze zeiden,we zijn een beetje meer over het leven gaan nadenken,en niet alles draait om werken en nog eens werken,we willen nu genieten!!!!
leuk he??
-
Wij waren in Vancouver, WA en werden wakker gemaakt!
2e vliegtuig "live" op Foxnews gezien.
Uiteindelijk was dit de minste US vakantie.
-
Ik was net met m'n 2de of 3de week HTS bezig. Toen ik via een klasgenoot hoorde wat er gebeurd was (eerste vliegtuig in de toren) toen ben ik naar huis gereden om naar het nieuws te kijken. Helaas reed ik toen iets te hard naar huis (111 km/h op een 80 km/h weg) en kreeg toen mijn eerste bekeuring van 400 gulden (183 euro). Sinds jan. 1998 ben ik in het bezit van het rijbewijs en een auto en tot nu toe pas 1 bekeuring gehad, net op die beruchte zwarte dag. Een dag om noooooiit te vergeten...... :(
Nee, dat zeker niet! :(
400 Euro... zijn ze gek geworden. Staat niet bepaald in verhouding met andere overtredingen. Alleen hierom zal ik die dag al niet kunnen vergeten als het mij zou zijn overkomen.
ik denk dat je het verkeerd hebt gelezen, het is namelijk 400 gulden en tussen haakjes staat 183€, word je al bejaard cheif? Heb je al een brilletje nodig ;D ::)
-
Nee, bejaard ben ik nog niet. Sterker nog, ik denk dat ik met de Euro juist vooruit liep, hahaha...
Een brilletje, ja... mijn ogen zijn inderdaad slechter geworden dan toen ik nog in Nederland woonde. Die zijn hier inderdaad achteruit gegaan, grrr...
;D
-
Een brilletje, ja... mijn ogen zijn inderdaad slechter geworden dan toen ik nog in Nederland woonde. Die zijn hier inderdaad achteruit gegaan, grrr...
;D
Je kunt je daar voor een prikkie laten laseren. Mijn vrouw heeft het gedaan en is van -9 naar 0 gegaan (met 1 herbehandeling)
-
Wow...
Op zich heb ik nog geen echte problemen met mijn ogen hoor, maar ik merk wel dat ik niet echt zo goed meer van dichtbij meer kan lezen zoals eerst. Dus ze gaan wel langzamerhand achteruit.
Als ik er echt last van gaat krijgen, dan overweeg ik ook wel een laserbehandeling. (Lijkt me heel eng trouwens...) ???
-
was die dag toevallig vrij van werk en zat op mijn gemak de krant te lezen in de middag en toen zette mijn pa (die ook vrij was) de tv op het journaal! Toen we de beelden te zien kregen van de tweede inslag, live! Eerst dachten we ook dat het iets met een nieuwe film te maken zou moeten hebben. Hierna ben ik toch traditie getrouw naar de fitness school gereden en daar zat men ook allemaal te kijken. Toen ze in begonnen te storten hebben we niet meer getraind maar alleen maar de beelden bekeken. Ik heb de kranten vd dagen erna bewaard voor later........ 1 vd indrukwekkendste dingen die ik ooit heb mogen aanschouwen. Moet er wel bij zeggen en wil ook niemand voor het hoofd stoten, maar elke dag gebeuren er veel gruwelijke dingen in de wereld en daar word niet zoveel aandacht aan besteed. Zoals dieren leed, kinder leed e.d.
-
Ik heb de extra edities van de USA Today en Orlando Sentinel van 11 september 2001 nog thuis liggen...
-
Op zich heb ik nog geen echte problemen met mijn ogen hoor, maar ik merk wel dat ik niet echt zo goed meer van dichtbij meer kan lezen zoals eerst. Dus ze gaan wel langzamerhand achteruit.
Terwijl in Amerika alles GROTER is, dus zou het lezen juist makkelijker moeten zijn geworden ;D ;D ;D
-
Op zich heb ik nog geen echte problemen met mijn ogen hoor, maar ik merk wel dat ik niet echt zo goed meer van dichtbij meer kan lezen zoals eerst. Dus ze gaan wel langzamerhand achteruit.
Terwijl in Amerika alles GROTER is, dus zou het lezen juist makkelijker moeten zijn geworden ;D ;D ;D
Chief zijn armen moeten nog naar Amerikaans formaat groeien. Tot die tijd heeft hij een leesbril nodig... ;) ;D
-
ik was met m,n vriendin en haar zus bij m,n oma m,n oma paste altijd opme(ik was nogmaar 10) want dan aten m,n ma en ik altijd bij haar opeens komt die zus van m,n viendin de kamer waar ik zat ingerend en zget: er is een vliegtuig in het WTC gebots ik weet nog dat ik heel erg hard NEE! ik was namelijk die zomer naar New York geweest k liep de kamer in en ben toen dusz naar de tv gaan kijken naar eht nieuws
-
Volgens mij was ik een van de laatsten die van de aanslagen hoorden. De hele ochtend was ik buiten bezig geweest, het was zo'n mooi weer. Om 11 uur was ik binnen en ging de telefoon, een vriendin uit Duitsland die vroeg wat er hier toch aan de hand was. Hoezo? Toen kwam het verhaal en zette ik de tv aan. Het was alsof ik de wind uit me geslagen kreeg. De gebouwen waren toen al ingestort.
-
Ik was die dag bezig op het werk twee nieuwe collega's in te werken toen plotseling mijn broer mij rechtstreeks op het werk belde. In eerste instantie dacht ik "Er is wat met de familie". Wij bellen elkaar eigenlijk alleen in noodgevallen op het werk.
Hij vertelde me dat er een vliegtuig in één van de WTC torens was gevlogen. Ik heb gelijk de tv op het werk aangezet en wat ik toen zag zal ik mijn leven lang niet meer vergeten. Toen het tweede vliegtuig zich in één van de torens boorde, heb ik echt gedacht "Dit draait uit op een derde wereldoorlog". Op zo'n moment is er nog zoveel onduidelijk en veel berichten spraken elkaar tegen.
Op het werk waren we allemaal bezorgd om een collega die die dag zou terugkomen uit Amerika. Uiteindelijk kon ze enkele dagen later toch naar huis.
De rest van de dag (en de dagen erop ook) heb ik echt in een roes meegemaakt. De hele avond en tot diep in de nacht zat ik voor de tv. Het kwam allemaal zo onwerkelijk over. In de dagen erna zijn de tvbeelden van het bezoek van voormalig president Clinton aan New York één van de dingen die mij nog het meest bijgebleven zijn. Huilende mensen zochten troost bij hun voormalige president en hij kon op dat moment niet veel meer doen dan hen een troostende omhelzing geven.
Roland
-
Ik was in Bursa, Turkije, op vakantie.
Ik stond in een electronicawinkel en een of meerdere tv's vertoonden beelden van torens waar wat loos mee was. Ik weet nog dat ik dacht ''zijn dit echte beelden of is het een gemanipuleerd filmpje?''.
Ik weet niet meer of ik gelijk zag dat het New York was. Tevens weet ik niet meer exact het moment dat ik zeker wist dat het ECHT was. De mensen op straat in Bursa bleven naar mijn mening heel rustig.
Ik was zeer onder de indruk maar niet angstig. Ik dacht aan mijn ouders(vooral mijn moeder!).
Vervolgens ben ik vrij snel naar een internetcafe gegaan, kon gelukkig een mail versturen(alhoewel er ook een hoop plat lag), met de mededeleing dat met mij alles goed ging, dat ik niet bang was voor een eventuele vervolgaanslag in Turkije, en dat zij zich geen zorgen hoefden te maken.
Vervolgens heb ik op financiele sites gekeken i.v.m. de beurskoersen. Hoe wrang ook, dat was spannend. Ik gekoof dat ik nog een order met een zeer scherpe limiet heb opgegeven. Of die order is uitgevoerd weet ik ook niet meer,
-
Ik kreeg een smsje van mijn vriend "vliegtuig in Twin Tower" en heb daarna bij de receptie van mijn werk naar de verbijsterende beelden gekeken. Een aantal collega's waren net samen een weekje gaan shoppen in NYC, een extra reden tot zorg. Die avond hebben we maar eens flink de bloemetjes buitengezet onder het motto "carpe diem".
-
Op huwelijksreis in .................Amerika!!!!! :o :o
We reden 's morgens in Miami en gingen richting Key West. Om 08.45 uur wilden we een cd aangooien toen we op de radio hoorden dat er een ongeluk was gebeurt bij WTC.........toch maar even luisteren dachten we. Toen we hoorden dat het om een vliegtuig ging heb ik direct een NEWS Channel opgezocht. Op het moment dat de verslaggever aan het vertellen was dat er een vliegtuig naar binnen was gevlogen, sloeg het tweede vliegtuig in de andere toren!!!
Mijn vrouw en ik wisten meteen dat het om een aanslag ging. Onderweg op de auto piloot gereden, niets van de omgeving gezien en alleen maar naar de radio geluisterd. Gestopt bij een wegrestaurant en daar zagen we eerste beelden......op dat moment stortte de eerste toren in en ik dacht bij mezelf; Dat kan niet!!!
De hele nacht tv gekeken in ons motel en natuurlijk ook naar huis gebeld.
Tja..een huwelijksreis die we nooit meer zullen vergeten.
-
Kwam net thuis van mijn werk, en zoals altijd gelijk de televisie aan; op dat moment vloog het tweede vliegtuig de toren in. Had gelijk in de gaten dat het heel serieus was en belde mijn beste vriend op om te kijken of hij het ook al gehoord had; was eigenlijk al aardig in paniek want was tot 2001 nog nooit in Amerika geweest :'( , maar ben al mijn hele leven een Amerika-freak, en NY in het bijzonder, had zelfs een poster in mijn woonkamer hangen van de skyline by night van twee bij een meter. Kreeg hem dus aan de lijn, en vertelde in alle emotie wat er aan de hand was maar hij zat op dat moment in de auto, in de file, en had er nog niks van gehoord. Ik moest hem op de hoogte houden en hij ging natuurlijk gelijk radio luisteren; hij heeft zelf niks met Amerika maar weet dat het voor mij nogal een schok was. Dus ik opgehangen om de berichtgeving verder te volgen, tot ze meldden dat er een vliegtuig in het Pentagon gevlogen was en er een op weg was naar het Capitol/Witte Huis. Op dat moment kwamen de eerste tranen, want er was nog een andere reden (en in eerste instantie de hoofdreden om naar Amerika te gaan) nl Elvis Presley. Ben al zo'n 24 van mijn 29 jaar Elvis fan en moest, al was het het laatste wat ik deed naar Graceland. En op die dag dacht ik dat ik er nooit meer zou komen. Meteen mijn vriend weer gebeld en die raakte toch ook een beetje in paniek, want het was niet duidelijk waar het zou eindigen. We hadden allebei zoiets van, Amerika kan dit niet over zich heen laten gaan en zullen waarschijnlijk weten waar het vandaan komt en met nucleare wapens gaan terugslaan en de derde wereldoorlog was een feit. Beetje irrealistisch achteraf, maar op dat moment leek het net of de wereld verging. Heb als een klein kind door mijn woonkamer lopen ijsberen met de tranen in mijn ogen, kon niet bevatten wat er aan de hand was. Zeker met de beelden van zakenmensen die vastzaten in de gebouwen en met aktetas en al uit de ramen sprongen zal ik mijn leven niet meer vergeten. De wereld zal vrees ik nooit meer echt veilig zijn van dit soort idioten, maar ben gelukkig in 2004 eindelijk naar Amerika geweest en heb een behoorlijk stuk van de East Coast gehad en natuurlijk naar Graceland geweest. En ondanks dat ik er geweest ben en het een prachtige stad vind, elke keer als ik weer naar die poster van NY kijk mis ik ze toch wel.
-
Ja kheb ook een poster van de twin towers in m'n keuken hangen, elke keer ik ik um zie moet ik weer aan 9/11 denken.....
-
vandaag alweer 4 jaar geleden, maar voelt nog als de dag van gisteren..... :'( >:(
-
(http://members.chello.nl/r.schotanus1/unitedwestand.gif)
-
Ik was thuis, zoals altijd op dinsdag.
Hoorde op de radio dat we maar beter even naar de tv konden gaan kijken..
En toen stond de tijd hier even stil, heb mijn vrouw gebeld op haar werk om te zeggen wat er aan de hand was.
We waren twee maanden ervoor net nog in NYC geweest..
FF Slikken dus...
-
Het is nu 4 jaar geleden en mijn gedachten zijn bij alle helden die zijn omgekomen..... :'(
-
Ik was op vakantie in de Franse Pyreneeen met een vriend en we kwamen net terug van een dagje bergwandelen. We zaten om een uur of 5 's middags in de gondel naar beneden en die Franse kikkers hadden keihard de radio aan. Ik hoorde eerst al dat de Franse president zelfs terug kwam van vakantie en dat het allemaal erg serieus was. Pas de volgende dag toen ik de krant zag met voorop de twee brandende Twin Towers kreeg ik echt een idee van de gigantische omvang van de ramp.
In maart dit jaar zaten we in een hotel vlakbij Ground Zero en je kon goed zien dat ze al met de bouw van de Freedom Tower zijn begonnen. Hij wordt 1776 voet hoog (symbool voor jaar waarin de USA onafhankelijk werd. Dit is 541 meter, meer dan 120 meter hoger dan de Twin Towers) en moet geloof ik in 2008 klaar zijn op 4 juli (wederom de datum van de onafhankelijkheid van de Britten). Het zal dan weer het hoogste gebouw ter wereld zijn.
-
Dit geeft het beste mijn gevoel weer op 9/11:
(http://www.cagle.com/news/911Anniversary05/images/harville.jpg)
-
Ik was thuis aan het studeren, mijn (toen nog) vriend (nu inmiddels man) was bij zijn ouders en belde me dat ik de tv op (volgens mij) CNBC moest zetten, want dat er een vliegtuig in één van de Twin Towers was gevlogen. In eerste instantie dacht ik gelijk aan de Bijlmerramp en zei dat ook, maar terwijl ik nog aan de telefoon was zag ik een tweede vliegtuig (ik dacht eerst toen ik hem er bijna in zag gaan dat het een vertekening van het beeld was) de andere Twin Tower in zag vliegen. Toen zei ik meteen dat dit wel een aanslag moest zijn. We konden er niet over uit! Uiteraard zijn we aan de tv gekluisterd gebleven daarna en hebben verbijsterd toegekeken, dat mensen zoiets doen!
Voor de mensen in New York en de mensen die bij deze verschrikkelijke daad familie en vrienden kwijt zijn geraakt moet dit zo ongelofelijk erg geweest zijn, dan kan ik me waarschijnlijk slechts een vage voorstelling van maken.
-
Ik ben nu een boek aan het lezen; 11 september, de mensen, de aanval, de ? (ben het laatste even vergeten). Er wordt in een soort dagboekvorm een reconstructie gemaakt van wat zich ervoor, tijdens en erna afspeelde. En het leest als een roman. Ik ben er nog maar net in begonnen, dus kan er nog niet alles over zeggen, maar ik vind het tot nu toe een erg interessant boek.
Het is voor slechts €3,99 te koop bij De Slegte.
-
Heb je voor mij een ISBN nummer??
Thanx
-
Nee, sorry. Als het bij de Slegte ligt, is het niet meer bij de reguliere boekhandel te koop. En dan heb je geen ISB-nummer meer nodig.
-
Nee, sorry. Als het bij de Slegte ligt, is het niet meer bij de reguliere boekhandel te koop. En dan heb je geen ISB-nummer meer nodig.
Maar het heeft toch wel een ISBN nummer? Vaak kun je het echt nog wel bij een boekhandel kopen of bestellen via Internet.
-
Geef mij graag ff de titel van het boek...............mijn moeders werkt in een boekhandel. Die kan er dan even achteraan gaan.
Thanx
ps. ieder boek moet toch een ISBN nummer hebben.
-
Na 20 seconden met google :P: --> ISBN: 90-274-7884-8
Hier is ook de link http://www.kb.nl/dossiers/11september/11september-lit1.html (http://www.kb.nl/dossiers/11september/11september-lit1.html) of rechtstreeks http://opc4.kb.nl/PPN?PPN=23928951X&DB=1&LNG=NE (http://opc4.kb.nl/PPN?PPN=23928951X&DB=1&LNG=NE)
Ok, succes met het kopen/vinden van het boek!
-
Als het bij de Slegte ligt, is het niet meer bij de boekhandel te koop. En ook niet meer te bestellen. Oftewel: alleen bij de Slegte te koop! En de titel is dus "11 september, de aanslag, de mensen en hun verhaal". Het heeft inderdaad een ISB-nummer, maar da's hier niet relevant meer. Omdat het niet meer bij de (reguliere) boekhandel te koop is en niet meer te bestellen is.
-
Als het bij de Slegte ligt, is het niet meer bij de boekhandel te koop. En ook niet meer te bestellen. Oftewel: alleen bij de Slegte te koop! En de titel is dus "11 september, de aanslag, de mensen en hun verhaal". Het heeft inderdaad een ISB-nummer, maar da's hier niet relevant meer. Omdat het niet meer bij de (reguliere) boekhandel te koop is en niet meer te bestellen is.
Nu ik bovenstaande nog eens lees, geloof ik dat het een beetje snibbig overkomt. Dat was niet mijn bedoeling, en daarvoor mijn nederige excuses!
Maar 't klopt wèl.............. 8)
-
;D
-
eerst dacht ik >:( maar nadat je zelf tot inkeer was gekomen ben ik weer ;D
Ik ga op zoek naar dit boek (dat rijmt)
Laters
-
:-[ :-[ :-[
Wat ben ik toch een trut, af en toe. Gelukkig besef ik dat zelf meestal ook. Uiteindelijk ;D
-
:-[ :-[ :-[
Wat ben ik toch een trut, af en toe. Gelukkig besef ik dat zelf meestal ook. Uiteindelijk ;D
Gelukkig maar ;)
-
Ik vond mijn stukje anders ook vrij kort door de bocht......... Mijn excuses! :)
-
Zo, dat is allemaal uit de lucht. Kunnen we weer met een schone lei verder z..... ;)
-
maar kan je het nou kopen bij de slegte of niet.................... ;D ;D
-
Ik was op bureel. Mijn echtgenoot belde dat ik de radio moest opzetten en dat ze dachten dat WOIII was begonnen. Op dat moment was het vliegtuig op het pentagon ook neergekomen. Thuisgekomen ben ik als een zoutzak op de leuning van de zetel neergezegen en huilend naar het scherm gekeken. Krijg het nog koud als ik eraan denk.
-
In de kantine op mijn werk, iemand kwam binnen met een mededeling dat er vliegtuig het WTC was binnen gevlogen. Stunned! Meteen mijn partner gebeld, die luistert altijd op zijn werk naar de BBC en hij vertelde dat er al een tweede vliegtuig het gebouw was binnen gevlogen. Tv aangezet op mijn werk en tussen de bedrijven door het nieuws gevolgd.
Het werd opvallend stil in de winkel, want iedereen zat voor de buis.
Voor ons was het even een onzekere tijd aangezien mijn partner toen voor zijn werk in Engeland zat en IBM een vliegverbod had afgeroepen voor hun personeel. Dit was het laatste weekend dat hij zijn spullen kon pakken voor onze vakantie, je begrijpt het al, naar Amerika. Maar alles is goed gekomen en wij vlogen op 22 september naar Amerika.
-
Ik was eerst op school en toen ik met mijn ex naar haar huis ging kwam ik binnen in haar huis en hoorde ik het en toen keerde ik me om naar de tv..heel raar ik dacht er niet bij na ik stond er niet bij stil..totdat ik om 18:00u naar huis ging en het pas goed besefte.
Toen heb ik de hele avond tv gekeken en met verschrikking de beelden keer op keer gezien >:( >:( >:(
-
Op 11 september was ik op weg van de ene vestiging op mijn werk naar de andere. (ik werkte toen voor een grote amerikaanse fastfoodketen) ik hoordee het op de radio en in de zaak hebben we naar de tv gekeken. Om 21 uur ned tijd hebben wij alle 3 önze vestigingen gesloten. 1 ervan ligt in Ede en daar waren in een wijk een groep mensen de straat op gegaan ( ja schrik niet) om feest te vieren, echt misselijk.... enh best ook beangstegend omdat ze in het centrum rond gingen lopen en voor de deure r allerlei leuzen riepen tegen amerika gericht en tegen ons bedrijf. de gehele nacht is het in Ede onrustig gebleven. wij zijn inmiddels 2x bij ground zero geweest en al heb je niemand die je er kent, ik vond het heel emotioneel. Als je daar staat en bedenkt wat daar op dat moment gebeurde....als je daar staat en in gedachten die mensen uit die ramen ziet springen rrrrr
-
Dat van die feestvierende jongeren (ja, de bekende groep zoals altijd) is mij ook altijd bijgebleven. Ik heb die avond met open mond en grote verbazing naar die beelden zitten kijken van die feestvierende jongeren, zonder enige vorm van schaamte of respekt voor wie of wat dan ook. Hoe is het mogelijk dat wij dit soort volk in ons land hebben kunnen binnenhalen. Echt ongelooflijk.
-
^2nd that
-
Dat van die feestvierende jongeren (ja, de bekende groep zoals altijd) is mij ook altijd bijgebleven. Ik heb die avond met open mond en grote verbazing naar die beelden zitten kijken van die feestvierende jongeren, zonder enige vorm van schaamte of respekt voor wie of wat dan ook. Hoe is het mogelijk dat wij dit soort volk in ons land hebben kunnen binnenhalen. Echt ongelooflijk.
mijn bloed kookte toen ik dat zag op tv en ik had ze niet tegen willen komen want dan hadden hun en ik een probleem >:(
-
Dat van die feestvierende jongeren (ja, de bekende groep zoals altijd) is mij ook altijd bijgebleven. Ik heb die avond met open mond en grote verbazing naar die beelden zitten kijken van die feestvierende jongeren, zonder enige vorm van schaamte of respekt voor wie of wat dan ook. Hoe is het mogelijk dat wij dit soort volk in ons land hebben kunnen binnenhalen. Echt ongelooflijk.
volledig mee eens.
feit blijft echter dat diegenen die het land al binnen zijn (en dan heb ik het natuurlijk niet over alle mensen van 'de bekende groep'. ) niet zo snel NL zullen verlaten, ze zullen zich gaan voortplanten en er zal een nieuwe generatie komen.
uiteraard zijn ze niet allemaal slecht, maar ik had graag gezien da die kleine groep gewoon NL uitgegooid werd als een teken dat NL dit soort onzin niet duld.
zoals iedereen weet trad de politiek weer (te) soft op, met als gevolg dat vele goede mensen van die wel bekende groep nu de slachtoffer zijn van de 'grappen' van the small minority.
-
inderdaad, ik vond het heel beangstigend, te zien dat dergelijke groeperingen "gewoon"hun gang kunnen gaan en de politie stond erbij en keek ernaar. Terwijl mijn personeel bedreigd wordt omdat wij toevallig voor een Amerikaans bedrijf werken. En erger is nog dat dergelijke groeperingen niet eens weten waar ze het over hebben. Als je het dan over amerikanen hebt die niet weten wat er buiten hun landgrenzen gebeurd.. dan heb je hier een nog ergere groep die totaal niet weten wat ze roepen en dan te bedenken dat er blagen van 10/12 jaar bijl liepen. Walgelijk gewoon. Zelf mensen die bij ons aan het werk waren op dat moment van die van de zelfde nationalteit waren als degene buiten, schamen zich op zo'n moment voor hun eigen landgenoten
-
er is trouwens sinds 2 weken een hele mooie documentaire te zien over 9/11 op National Geographic Channel. elke dinsdagavond 22.00uur.
Over hoe al qaeda is ontstaan, en hoe het zover heeft kunnen komen.
is echt een tip!
i will always remember 9/11/2001 :'(
-
Gisteren was op History Channel de gehele avond "9/11" gereconstrueerd te zien. Ik zat op het puntje van mijn stoel van het begin tot het eind. (Nee, ik lieg.. ik lag lekker in mijn bed te kijken, maar wel met ingehouden adem)!
Alles komt dan ineens weer naar boven, alsof het gisteren gebeurd was... Ik ben er nog steeds sprakeloos van en je voelt echt alle woede weer naar boven komen. Ik zou eigenhandig deze vuile terroristen om zeep hebben kunnen helpen. Hun manier van denken... ja, dan ben ik tot moorden in staat!
Wat een achterlijk volk! >:(
-
Op de site van de nos (nos.nl) kun je op nog zo'n beetjuh de hele maand je "favoriete" journaalfragmenten van de afgelopen 50 jaar kiezen.
Bij buitenlandsnieuws is de stand op dit moment:
1. Aanslagen 11 september 2001 in de VS
2. Val Berlijnse muur in 1989
3. Moord op president John F. Kennedy in 1963
4. Tsunami Zuid-Oost Azie
5. Vietnamoorlog in de jaren "60
-
Ikzelf ga op 11 September met een aantal sympathisanten meestal naar de Amerikaanse ambassade om daar een bloemetje neer te leggen en even een tijd met de Amerikaanse vlag staan, om onze steun te betuigen aan de Amerikaanse samenleving en de slachtoffers van de ramp. Jammer genoeg zijn we al een keer uitgemaakt voor 'rechtse ballen', 'fascisten', 'nazi's' etc. omdat wij pro-Amerika zijn. Een ding is zeker dat ik altijd Amerika zal steunen en nooit maar dan ook nooit zal ik 11 September vergeten! Want de aanslag heeft niet alleen Amerika beschadigt maar ook de rest van de wereld.....
Volgens mij is dit best een oud topic maar ik moet hier gewoon even reageren. Dit komt mij zo bekend voor, zelf zit ik in Amsterdam op school en rij elke dag langs de amerikaanse ambassade op museumplein en daar hangt de mooiste vlag ter wereld altijd in top. The American Flag! Misschien ligt het aan mij maar sinds 11 September is de vlag voor mij iets heel speciaals gaan betekenen.....
(http://img352.imageshack.us/img352/9141/americanflag28vu.jpg)
-
Wat een prachtige tekst! :o Ik kan mij ook enorm storen aan die mensen die op straat feest gaan staan vieren (in Nederland dan). Ze moeten namelijk niet vergeten dat wij in de Westerse wereld (vooral West Europa) onze vrijheden en rijkdommen hebben verkregen doordat Amerikaanse jonge mannen hun leven hebben gegeven in WOII (+ het geld van het Marshall plan). En dat deze t...lijers (sorry voor het taalgebruik) als tweede (of derde) generatie in dit land in alle vrijheid en met alle kansen voor een mooi bestaan kunnen zorgen. We hadden op dit moment ook Duits kunnen praten of misschien zelfs Rusisch met alle ellende en beperkingen vandien.
Land of the proud and home of the brave
cheers
-
Precies toen ik naar de eerste beelden keek kwam het tweede vliegtuig eraan en vloog zich ook in een van de twee torens
Hier ging het net zo. We hadden in de auto op de radio gehoord van het eerste vliegtuig (nou ja, vliegtuigje, zeiden ze). Dus we kwamen binnen, hup tv aan, hoppa, daar ging nummer 2. Vreselijke ontzetting hier, zoals overal wel denk ik. We hadden net die donderdag ervoor geboekt voor onze droomreis naar Amerika ....
-
Ik was op dat moment op werk. Ik had toen een vakantiebaantje en werkte de avond dienst. Ik zag de beelden pas toen ik thuis kwam om 1 uur. Ik had wel inmiddels mijn vriend helemaal in paniek aan de telefoon gehad. Hij wist dat er aanslagen waren geweest in New York, maar vreesde ook voor zijn familie in Utah. Dat werd nog erger toen hij niemand te pakken kon krijgen daar. Wat er op zo een moment door je heen gaat dat niet te beschrijven..... :'( Gelukkig was er met zijn familie niets aan de hand. Maar nog steeds was het gevoel van ongeloofwaardigheid etc.
Ik heb overigens de documentaire gezien van 9/11 waar twee franse broers een documentaire wilde maken over een rookie brandweerman in New York. Daar heb je ook beelden van binnen de twin towers....... Ik hoef denk ik niet uit te leggen wat voor een gevoel er naar boven komt asl je dat zit te kijken! :'(
-
Ja, ik weet het ook nog precies waar ik was en wat ik op dat moment deed! (Ik was met een Zandauto aan het achteruit rijden in Roden) toen het eerste bericht kwam dat er een vliegtuig in de Twin-Towers was gevlogen. Ik, waarschijnlijk als velen, dacht eerst aan een ongeluk...
-
Ik was net begonnen aan mijn nieuwe baan en liep even langs de kantine. Ik had al gehoord dat er een vliegtuig Twin Towers was ingevlogen en dacht dat ik naar een herhaling zat te kijken. Ik zat alleen Live naar het 2e vliegtuig te kijken. Ik had echt het idee dat ik naar en film zat te kijken (wat heel vreemd was midden op de dag) Ik was verbijsterd en snapte er niets meer van. Toen ik op de afdeling vertelde van het 2e vliegtuig geloofde niemand mij, todat het nieuws wel erg doordrong tot de mensen. Daarna ook nog de andere vliegtuigen. Ik heb thuis tot ver in de nacht nog tv zitten kijken om het maar echt tot me door te laten dringen. Nog is het onwerkelijk.
Ik heb op Discovery nog vele documentaires gezien.
Toen ik vorig jaar in Amerika was op 11 september komt er toch een hoop terug. Het was okk de enige dag dat ik niet terug wilde vliegen. Dat is misschien raar maar het blijft nog een vreemde dag.
-
Land of the proud and home of the brave
cheers
Euhm.... is het niet "Land of the Free, Home of the Brave"? ???
-
Klopt, was niet helemaal wakker, zat in de nachtdienst vandaar ::)
-
Klopt, was niet helemaal wakker, zat in de nachtdienst vandaar ::)
Dat verklaart het ;D
-
Ik was op het werk. Een collega kwam bij ons op de groep om het te vertellen - omdat ze weet dat ik iets heb met Amerika. Mijn eerste reactie was om te lachen. Zo van ja, ha, het zal wel. Erg grappig. Niet dus...
Binnen een uur was ik thuis, en gelijk de televisie aangezet, inmiddels was het op alle zenders zo'n beetje. Ik denk dat ik het wel tien keer heb moeten zien voor dat ik het kon geloven.
En de beelden van mensen die zichzelf uit het raam gooiden...dat zal mij ook altijd bijblijven. Gewoon gruwelijk.
-
Ik was op mijn stage (basisschool), we zaten in een vergadering. Mijn (toen nog toekomstige) vriend had me het nieuws gesmst. Toen de vergadering was afgelopen, las ik het smsje pas, waarop iedereen naa r de tv rende en geschokt naar de beelden keek... Ik moest vervolgens nog 40 min in de bus naar huis en daar kon niemand het over iets anders hebben... heel indrukwekkend allemaal.
-
Wij waren een weekendje weg geweest en waren net thuis, ons dochtertje al opgehaald bij opa en oma, toen we even het nieuws wilden kijken op teletekst. Juist op dat moment werd er bericht gegeven over het eerste vliegtuig, ik ben op de grond voor de tv gaan zitten en zag ook het tweede vliegtuig erin vliegen. Ik heb op de grond zitten huilen als een klein kind. Die beelden vergeet ik never nooit meer. Wat de vorige generatie had met de vraag : waar was je toen president Kennedy vermoord werd, hebben wij met: waar was je op 11 september 2001. Dat raak je nooit meer kwijt. als ik die beelden nu nog zie, moet ik toch weer slikken. Vreselijk.
Wij hadden een vakantie naar Florida geboekt voor november 2001, dus het was ook niet zeker of dat kon doorgaan. Gelukkig hebben we besloten gewoon te gaan. En de reacties die we kregen van de Amerikanen waren zo super! We kregen overal zo'n beetje de vraag waar we vandaan kwamen, en als we dan zeiden dat we uit Nederland komen, dan waren ze zó blij! Als we dan de winkel of het restaurant of whatever uitliepen, werd ons steeds maar gezegd: "thank you very much for supporting us!". Ik vond het hartverwarmend...
Sommigen hier zeiden dan dat ze dat toch niet menen, dat het gewoon weer zo'n "standaard zinnetje"was, maar zij waren er niet bij. Ik weet zeker dat die mensen het meenden!
Op het vliegveld op weg naar huis zaten we te wachten bij de gate en er kwam een Amerikaanse naast me zitten. Zij werkt op het vliegveld en ook zij vroeg me waar we vandaan kwamen. Toen begon zij haar verhaal te vertellen. Ik heb me in moeten houden, anders had ik daar ook weer zitten janken! We hebben die vakantie zoveel ellendige verhalen gehoord! En dat blijft je toch een hele poos bij hoor. We hebben het er nog weleens over: "weet je nog.... dat vrouwtje op het vliegveld toen" Of "weet je nog van die man in die winkel?".
Vreselijk! :'(
-
heel indrukwekkend allemaal.
In de zieke zin dan ja :o
-
Ik vloog op maandag 10 september van Washington D.C. naar Newark. Ik herinner me dat ik opsteeg en beneden het Pentagon zag liggen en bedacht hoe vreemd het was dat astronauten wel de Afsluitdijk en de Chinese Muur kunnen zien, maar niet het Pentagon, die vreemde vijfhoekige structuur. Na ruim een half uur landde het vliegtuig in Newark en ik wist dat we bijna zouden landen toen ik in de verte de Twin Towers zag. De volgende ochtend had ik om 9.00 uur een afspraak op Wall Street, maar ik werd maandagavond gebeld dat een van de mensen waarmee ik zou praten uit Long Island moest komen en er pas tegen tienen zou zijn. Daarom werd die afspraak naar 10.00 uur verschoven. Achteraf gezien heeft me dat veel ellende bespaard, want anders was ik rond het tijdstip van de eerste inslag in de buurt van de Twin Towers geweest. Nu kon ik het rustig aan doen, bezocht een computerwinkel bij Columbus Circle, waar mijn hotel was, en hoorde van het winkelpersoneel dat zich net een vliegtuig in een van de torens had geboord. Ik vroeg hem om een televisie aan te zetten - gek genoeg stond er nog geen aan, terwijl je die op de gekste plaatsen tegenkomt. Juist toen het beeld opkwam, boorde het tweede vliegtuig zich in de toren. Ik besefte dat dit menens was en belde - nog net op tijd - naar Nederland om te zeggen dat ik ok was. Mijn dochter moest bijna een minuut wachten totdat ik kon praten, zo geschokt was ik. De hele ochtend lang kon ik niet meer mobiel bellen, terwijl de sms-jes binnenstroomden omdat veel mensen wisten dat ik in New York was. Later ben ik naar de zuidpunt van Manhattan gegaan, de metro reed niet verder dan 35th street. Ik liep de rest, totdat ik niet verder kon. Het was angstaanjagend, vooral omdat er vrijwel geen auto op straat was en je alleen de sirenes in de verte hoorde en de geluiden van de airconditioning op de gebouwen. Ik zat een week in New York vast en logeerde bij een vriendin. Ze begon te huilen toen ik zei dat de brandgeur die ze rook niet van het overkokende melkpannetje was, maar van de overkant van het water kwam (ik logeerde in Brooklyn).
-
Ik vloog op maandag 10 september van Washington D.C. naar Newark. Ik herinner me dat ik opsteeg en beneden het Pentagon zag liggen en bedacht hoe vreemd het was dat astronauten wel de Afsluitdijk en de Chinese Muur kunnen zien, maar niet het Pentagon, die vreemde vijfhoekige structuur. Na ruim een half uur landde het vliegtuig in Newark en ik wist dat we bijna zouden landen toen ik in de verte de Twin Towers zag. De volgende ochtend had ik om 9.00 uur een afspraak op Wall Street, maar ik werd maandagavond gebeld dat een van de mensen waarmee ik zou praten uit Long Island moest komen en er pas tegen tienen zou zijn. Daarom werd die afspraak naar 10.00 uur verschoven. Achteraf gezien heeft me dat veel ellende bespaard, want anders was ik rond het tijdstip van de eerste inslag in de buurt van de Twin Towers geweest. Nu kon ik het rustig aan doen, bezocht een computerwinkel bij Columbus Circle, waar mijn hotel was, en hoorde van het winkelpersoneel dat zich net een vliegtuig in een van de torens had geboord. Ik vroeg hem om een televisie aan te zetten - gek genoeg stond er nog geen aan, terwijl je die op de gekste plaatsen tegenkomt. Juist toen het beeld opkwam, boorde het tweede vliegtuig zich in de toren. Ik besefte dat dit menens was en belde - nog net op tijd - naar Nederland om te zeggen dat ik ok was. Mijn dochter moest bijna een minuut wachten totdat ik kon praten, zo geschokt was ik. De hele ochtend lang kon ik niet meer mobiel bellen, terwijl de sms-jes binnenstroomden omdat veel mensen wisten dat ik in New York was. Later ben ik naar de zuidpunt van Manhattan gegaan, de metro reed niet verder dan 35th street. Ik liep de rest, totdat ik niet verder kon. Het was angstaanjagend, vooral omdat er vrijwel geen auto op straat was en je alleen de sirenes in de verte hoorde en de geluiden van de airconditioning op de gebouwen. Ik zat een week in New York vast en logeerde bij een vriendin. Ze begon te huilen toen ik zei dat de brandgeur die ze rook niet van het overkokende melkpannetje was, maar van de overkant van het water kwam (ik logeerde in Brooklyn).
Ai,, dit is nog erger dan dat je het uitlegt volgens mij! :'(
-
Mijn hemel, dat vergeet je dus nooit weer! Vooral wat je bespaard is gebleven, want dichtbij de Towers zijn zou een vreselijke panieksituatie hebben opgeleverd. Je beschrijft het heel treffend, trouwens. Mijn man had die ochtend een afspraak in het Pentagon en omdat ik ziek was, ging hij niet. En zo zijn er vast duizenden verhalen van mensen, die het allemaal net gemist hebben (of net niet, want ik herinner me een verhaal over een van de passagiers van de Pennsylvania vlucht, dat hij al twee keer zijn vlucht veranderd had en nu op deze vlucht zat).
-
Ik herinner mij een man die vertelde dat hij in de Twin Towers werkte maar vandaag zichzelf ziek had gemeld. Later bleek dat hij op de verdieping werkte waar het vliegtuig zich had in de geboord. Hij was de enige overlevende van zijn HELE AFDELING! Dat is echt verschrikkelijk.
-
Ik herinner mij een man die vertelde dat hij in de Twin Towers werkte maar vandaag zichzelf ziek had gemeld. Later bleek dat hij op de verdieping werkte waar het vliegtuig zich had in de geboord. Hij was de enige overlevende van zijn HELE AFDELING! Dat is echt verschrikkelijk.
ja idd heb ik ook gehoord.
Die gesprekken van mensen die vanuit het vliegtuig of de twin towers hebben gebeld zijn echt erg om te horen :o
Nog steeds moeilijk om die dag te bevatten..het drong bij mij ook niet echt door
-
Ik herinner mij een man die vertelde dat hij in de Twin Towers werkte maar vandaag zichzelf ziek had gemeld. Later bleek dat hij op de verdieping werkte waar het vliegtuig zich had in de geboord. Hij was de enige overlevende van zijn HELE AFDELING! Dat is echt verschrikkelijk.
ja idd heb ik ook gehoord.
Die gesprekken van mensen die vanuit het vliegtuig of de twin towers hebben gebeld zijn echt erg om te horen :o
Nog steeds moeilijk om die dag te bevatten..het drong bij mij ook niet echt door
Dat lijkt me echt verschrikkelijk van mensen die naar hun ouders/vrienden of man/vrouw hebben gebeld vanuit de Twin Towers terwijl ze een paar uur later dood waren. Wat verschrikkelijk!
-
En het lullige van die mensen die aan het bellen waren in het vliegtuig dat boven Pennsylvania werd neergeschoten door de luchtmacht, was dat ze net de terroristen aan het overmeesteren wouden, wat na onderzoek is gebleken van die telefoontjes. :(
-
En het lullige van die mensen die aan het bellen waren in het vliegtuig dat boven Pennsylvania werd neergeschoten door de luchtmacht, was dat ze net de terroristen aan het overmeesteren wouden, wat na onderzoek is gebleken van die telefoontjes. :(
Heb je daar bronnen voor? Nog nooit van gehoord!
-
Omdat ik destijds nog bij landmacht werkzaam was en we op prinjesdag in Den Haag aanwezig moesten zijn.
waren we de hele dag bezig met het oefenen hiervoor. toen het eerste nieuws bekendzijn we niet meer bij de TV weggeweest.
wat het voor mij extra bizar maakte was dat ik in 2000 bij mij eerste bezoek aan NYC nog heb gegeten heb in het restaurant welke op de bovenste verdieping was gevestigd.
-
Omdat ik destijds nog bij landmacht werkzaam was en we op prinjesdag aanwezig moesten zijn.
waren we de hele dag bezig met het oefenen voor die prinjesdag. toen het nieuws bekend werd ben ik niet meer bij de TV weggeweest.
wat het voor mij extra bizar maakte was dat ik in 2000 bij mij eerste bezoek aan NYC nog heb gegeten heb in het restaurant welke op de bovenste verdieping was gevestigd.
Wij 2 1/2 maand ervoor nog, maakt het allemaal heel ongeloofwaardig.
Deze zomer ga ik voor het eerst weer terug naar NYC
-
Ik ben in 2003 teruggeweest en ook langs ground zero gelopen en op dat moment kwam nogmaals het besef wat er nu eigenlijk precies gebeurt is
ik kreeg een heel apart gevoel hierbij van nogmaals het besef wat er nu eigenlijk gebeurt was
-
En het lullige van die mensen die aan het bellen waren in het vliegtuig dat boven Pennsylvania werd neergeschoten door de luchtmacht, was dat ze net de terroristen aan het overmeesteren wouden, wat na onderzoek is gebleken van die telefoontjes. :(
Heb je daar bronnen voor? Nog nooit van gehoord!
Ja dat is een van de vele verhalen. Ze zouden zijn neergeschoten is een versie maar dat zouden ze niet verteld hebben omdat het heldenverhaal de moraal van het Amerikaanse volk op zou krikken. Er wordt nu ook beweerd dat de passagiers nooit in de cockpit geweest zijn. Wat er allemaal van waar is...???
B-man
-
Omdat ik destijds nog bij landmacht werkzaam was en we op prinjesdag aanwezig moesten zijn.
waren we de hele dag bezig met het oefenen voor die prinjesdag. toen het nieuws bekend werd ben ik niet meer bij de TV weggeweest.
wat het voor mij extra bizar maakte was dat ik in 2000 bij mij eerste bezoek aan NYC nog heb gegeten heb in het restaurant welke op de bovenste verdieping was gevestigd.
Wij 2 1/2 maand ervoor nog, maakt het allemaal heel ongeloofwaardig.
Deze zomer ga ik voor het eerst weer terug naar NYC
Ik krijg nog steeds rillingen over mijn rug als ik de beelden zie. Ik was op die dag thuis en had (zoals wel vaker) CNN opstaan. Heb dus geen seconde gemist. De eerste beelden van "Breaking News" waren ingezoomd op de 1e WTC toren. Ik zag dus niet goed wat het was en het duurde heel even voor er commentaar bij was. Toen zoomde ze uit en je zag alleen die toren met dat zwarte gat en een lichtblauwe lucht, heel bizar. Meteen de hele telefoonlijst van mijn GSM afgebeld, tweede vliegtuig vloog binnen toen ik net iemand aan de lijn had, duurde geloof ik een minuut voordat een van ons twee iets zei en dat was niet veel meer dan gemompel. Toen ging het natuurlijk wel tot me doordringen wat er aan de hand was maar dan nog...
Ben er geweest toen ze er nog stonden en een aantal keer erna, ook een keer toen het lijken zoeken nog bezig was. De eerste keer was al avond en het observation platform was al dicht maar ik kon een agent zover krijgen dat ik er toch een kwartiertje op mocht, bijna dat hele platform voor mezelf en dan al die lichten in dat gat...heel bizar allemaal. Bij daglicht was er toch een andere sfeer, vooral bij dat kerkje met al die foto's, teksten, knuffels, etc. Vergeten zal ik het in ieder geval nooit meer!
B-man
-
En het lullige van die mensen die aan het bellen waren in het vliegtuig dat boven Pennsylvania werd neergeschoten door de luchtmacht, was dat ze net de terroristen aan het overmeesteren wouden, wat na onderzoek is gebleken van die telefoontjes. :(
Heb je daar bronnen voor? Nog nooit van gehoord!
Ja dat is een van de vele verhalen. Ze zouden zijn neergeschoten is een versie maar dat zouden ze niet verteld hebben omdat het heldenverhaal de moraal van het Amerikaanse volk op zou krikken. Er wordt nu ook beweerd dat de passagiers nooit in de cockpit geweest zijn. Wat er allemaal van waar is...???
B-man
Bron: Nathional Geographic, een van de vele documentaires over 9/11
en ze waren waarschijnlijk nog niet in dew cockpit, maar ze hadden al een groepje van 4/5 gemaakt en ze waren dus ook voor de cockpit de deur aan het proberen open te beuken.
-
kwam van school terug en kzat aan de tv gekluisterd :'(
-
En het lullige van die mensen die aan het bellen waren in het vliegtuig dat boven Pennsylvania werd neergeschoten door de luchtmacht, was dat ze net de terroristen aan het overmeesteren wouden, wat na onderzoek is gebleken van die telefoontjes. :(
Heb je daar bronnen voor? Nog nooit van gehoord!
Ja dat is een van de vele verhalen. Ze zouden zijn neergeschoten is een versie maar dat zouden ze niet verteld hebben omdat het heldenverhaal de moraal van het Amerikaanse volk op zou krikken. Er wordt nu ook beweerd dat de passagiers nooit in de cockpit geweest zijn. Wat er allemaal van waar is...???
B-man
Bron: Nathional Geographic, een van de vele documentaires over 9/11
en ze waren waarschijnlijk nog niet in dew cockpit, maar ze hadden al een groepje van 4/5 gemaakt en ze waren dus ook voor de cockpit de deur aan het proberen open te beuken.
Zoals al die verhalen weet ik niet wat ik van dit verhaal van national geographic moet denken en hoe hun weer aan deze informatie komen dus ik blijf bij hetgeen wat verteld is.
-
Er was toch ook een vliegtuig wat ze op een nucleaire fabriek wilde laten neerstorten? Tja dat is nogal moeilijk, of dat vliegtuig neerschieten of ze de terroristen hun gang laten gaan.
-
Ik zat op kot in leuven toen ik er voor beroeps muzikant studeerde. In de cafetarie kwam iemand ons melden dat de derde wereld oorlog uitgebroken was. dat iemand Amerika had aangevallen. Dus zoals ik al zei zat ik op kot geen tv enkel radio dus het duurde toto het weekend voor ik de beelden zag. Ongeloofljik, ik kon mijn ogen niet geloven.
:o
-
Wij kwamen binnen op de sportschool, waar op dat moment de TV aanstond. Wij zijn gaan zitten en hebben met ongeloof zitten kijken hoe op dat moment de 2e toren neer ging. Na een half uutrje zijn we naar huis gegaan, we konden op dat moment echt niet sporten, door de verschrikkelijke beelden die we net hadden gezien waren we nergens toe in staat. :-[
-
Ik was onderweg van Amsterdam naar Sharm El Sheikh in Egypte en hoorde het nieuws toen ik geland was en mijn GSM weer inschakelde.
vervolgens heb ik uren op de hotelkamer, vol verbazing, naar CNN zitten kijken.
Ik kan niet ontkennen dat deze ramp een veel besproken onderwerp van de vakantie werd.
-
Ik was onderweg naar huis vanaf mijn werk. Toen ik het huis in stapte vertelde mijn zus (die ziek in de bank lag) over de aanslagen. Het tweede vliegtuig was toen net het WTC ingevlogen. De rest van de dag gekluisterd aan de tv gezeten.
-
Ik was toen voor een highschool year in Colorado. Ik stond net op het punt samen met mijn Duitse hostsister naar school te gaan. We hebben eerst tv gekeken, maar gingen toen toch maar naar school. Daar stond overal de tv aan. Bij de eerste les hebben we alleen maar gekeken. Het was onwerkelijk. In de tweede les (pottery) deed de leraar de TV uit en zei dat we allemaal aan wat anders moesten proberen te denken en moesten werken aan ons project. Je zit tussen Amerikaanse leerlingen, waarvan er sommige familie hebben wonen in New York. Het greep me erg aan. De weken erna werd er veel aandacht besteed aan terrorisme op school en alle vorige aanslagen (waarvan ik sommige niet eens kon) werden op een rijtje gezet en geanalyseerd in de les Oligies and Isems (terrorism)
Mijn hostsister werd bang toen haar moeder vanuit Duitsland belde in paniek en die wilde eigenlijk dat ze naar huis kwam, dit was wel weer een beetje te overdreven omdat ze in Colorado waarschijnlijk net zo veilig zat al in Frankfurt. We kregen een paar dagen later wel officeel een brief van de organisatie dat zij het niet noodzakelijk vonden dat wij naar huis gingen.
-
Blijft vreemd dat die datum je niet los laat, waar was ik ik zal het nooit vergeten ik was werk aan het opnemen toen mijn zoon belde dat er een vliegtuig op het WTC was gestort, ik dacht dat hij het WTC in Amsterdam bedoelde, kort daarna belde hij weer dat er nog een vliegtuig op het WTC was in gevlogen, ik dacht dat hij de boel in zeik nam maar aan zijn stem te horen was het goed mis.
Wij hebben de hele avond tv gekeken wie niet, maar het blijft vreemd dat je nog alles weet in detail van die dag, ons rest nog foto's toen wij in het WTC hebben geluncht het blijft verschrikelijk.
Groet John,
-
tis nu dan alweer bijna 5 jaar geleden......
maar het lijkt voor mij nog als de dag van gisteren. :'(
en zeker nu de 11de september weer erg dichtbij is.
hoe voelen jullie dat??
-
Ben het helemaal met je eens amerikagek ik steek ieder jaar op 9-11 een grote amerikaanse kaars aan en luister naar herdenkings liedjes van Lee Greenwood en Garth Brooks. :'(
Vindt het tot op de dag van vandaag nog steeds verschrikkelijk
-
Ben net 5 jaar getrouwd en ieder jaar tijdens onze trouwdag komt 11 september ter sprake........we zaten ook in de States op 11/9. Huwelijks reis.....
Lees mijn verhaal maar op pagina 5
-
Het blijft vreselijk..Ik denk dat iedereen zowel de jaartal en datum precies kan herrineren.. alswel waar ze op dat moment waren en wat ze voelden...
Hoewel.. wonderbaarlijk genoeg zijn heel veel Amerikanen de jaartal alweer vergeten.. Zoals dit artikel illustreert.
]] (http://)http://forum.verenigdestaten.info/index.php?action=post;topic=4464.msg47077http://
-
Ik zat thuis op de bank wat rond te zappen. Ik kwam toevallig langs de bbc en daar zag ik hoe een vliegtuig een gebouw invloog. Er stond geen tekst bij maar opeens kwam het gebouw me bekend voor. Ik ben er nota bene een jaar eerder in geweest.
Heb toen mijn vader gebeld om het te vertellen. Die zat met een hoop amerikanen op een project. Die werden lijkbleek toen ze het hoorde en gingen als gekken bellen.
-
Het blijft vreselijk..Ik denk dat iedereen zowel de jaartal en datum precies kan herrineren.. alswel waar ze op dat moment waren en wat ze voelden...
Hoewel.. wonderbaarlijk genoeg zijn heel veel Amerikanen de jaartal alweer vergeten.. Zoals dit artikel illustreert.
]] (http://)http://forum.verenigdestaten.info/index.php?action=post;topic=4464.msg47077http://
Jeetje, je concentreert je wel heel erg op dat kleine gegeven, ondanks het feit, dat er al heel wat anderen hebben geantwoord, dat dat zo vreemd niet is. Ik erger me een beetje aan je gezeur hierover. Ik kan je verzekeren, dat vrijwel iedere Amerikaan rond deze datum zich nerveus voelt en zich precies herinnert, wat zich die dag heeft afgespeeld. Nog duidelijker, dan voor Europeanen. Ik heb in ieder geval geen jaartal nodig, slechts 11 september brengt de hele narigheid al terug. Hou eens op met je op stomme kwisjes te concentreren, het jaartal is triviaal, de gebeurtenis en de nagedachtenis zijn feit. Vooral een week voor de herdenking vind ik het gezeur hierover super irritant!
-
Ik zat op een vliegtuig tussen Brussel en Milaan toen het eerste vliegtuig in de WTC torens is gevlogen. Ik vond het raar dat er zo veel security en geweren in de terminal van Linate waren, maar heb er niet verder over gedacht. Tijdens onze rit naar ons appartement zeiden ze op de radio wat er gaande was, maar we dachten dat het weer 1 of andere domme grap van dat radio programma was. Ze bleven er nochtans over praten, en op een gegeven moment zeiden dat er zelfs een 2e vliegtuig ingeslagen was. We vonden het toch maar een wansmakelijke grap. Thuisgekomen hebben we onmiddelijk de TV opgezet en toen werden we toch wel even lijkbleek! :o
-
Planet Internet heeft zich door ons topic laat inspireren:
http://www.planet.nl/planet/show/id=67777/contentid=753554/sc=af0fe1
-
Ik was eerder die dag ziek naar huis gegaan vanuit mijn werk en ben in bed gekropen. Pas in de namiddag, toen ik onder de douche stond en mijn vriend thuiskwam, vertelde hij mij het nieuws. Dat is dan wel even schrikken, vooral omdat we familie hebben wonen aan de oostkust. De rest van de avond keer op keer die ongelovelijke beelden op tv gezien. Vreselijk, dat zo iets kan gebeuren.
-
Het blijft vreselijk..Ik denk dat iedereen zowel de jaartal en datum precies kan herrineren.. alswel waar ze op dat moment waren en wat ze voelden...
Hoewel.. wonderbaarlijk genoeg zijn heel veel Amerikanen de jaartal alweer vergeten.. Zoals dit artikel illustreert.
]] (http://)http://forum.verenigdestaten.info/index.php?action=post;topic=4464.msg47077http://
Jeetje, je concentreert je wel heel erg op dat kleine gegeven, ondanks het feit, dat er al heel wat anderen hebben geantwoord, dat dat zo vreemd niet is. Ik erger me een beetje aan je gezeur hierover. Ik kan je verzekeren, dat vrijwel iedere Amerikaan rond deze datum zich nerveus voelt en zich precies herinnert, wat zich die dag heeft afgespeeld. Nog duidelijker, dan voor Europeanen. Ik heb in ieder geval geen jaartal nodig, slechts 11 september brengt de hele narigheid al terug. Hou eens op met je op stomme kwisjes te concentreren, het jaartal is triviaal, de gebeurtenis en de nagedachtenis zijn feit. Vooral een week voor de herdenking vind ik het gezeur hierover super irritant!
Jammer dan. Het was puur informatief bedoeld. Ik denk dat we het best beschaafd kunnen houden.. Jij dus ook als je het niet met me eens bent; woorden als 'stomme' en 'gezeur' zijn een beetje onbeleefd.
Het ondermijnt de narigheid op geen enkel manier. en het is inderdaad 'een klein gegeven' zoals jij het noemt als je het vergelijkt met de Nare gebeurtenissen die op de datum hebben plaatsgevonden. Let's let it rest.!
Ok; Hier in Nl Zullen er overigens ook veel services plaats vinden; alleen al in den Haag en hier in mijn eigen stad (leidschendam) hebben veel Amerikaanse organisaties plannen om Services te organiseren. dit gebeurt grotendeels in de kerk, maar ook Budhisten, Joden en andere geloven hebben al voorbereidingen getroffen. Dit zal uiteraard veel minder uitgebreid zijn dan in Amerika.. but it's good to remember..
-
Ik was net een paar maanden weer thuis na 2 jaar in Amerika te hebben gewoont en was vrij van werk dus zat thuis wat tv te kijken en te zappen.. Toen ik bij CNN kwam was het eerste vliegtuig al in het WTC gevlogen en toen kwam de 2e er net aan.. Ik zat daar gewoon met m'n mond open en toen ik weer kon bewegen ben ik naar beneden gesprint, de tv daar aangezet en m'n moeder geroepen.. Ik heb echt uren gekeken naar CNN, ongelofelijk gewoon.. Ik heb ook gelijk m'n oude hostparents in Louisiana gebelt, natuurlijk waren ze daar ok, maar goed, ff checken..
-
Ik was onderweg voor mijn werk en hoorde het in de auto, aangekomen op de zaak boorde zich het 2e vliegtuig in de andere toren. Raar, als je het jaar ervoor nog foto's hebt staan maken vanaf het vrijheidsbeeld. 2 weken later zat ik in het vliegtuig naar Miami, laat me niet tegenhouden door een paar malloten.
-
Het blijft vreselijk..Ik denk dat iedereen zowel de jaartal en datum precies kan herrineren.. alswel waar ze op dat moment waren en wat ze voelden...
Hoewel.. wonderbaarlijk genoeg zijn heel veel Amerikanen de jaartal alweer vergeten.. Zoals dit artikel illustreert.
]] (http://)http://forum.verenigdestaten.info/index.php?action=post;topic=4464.msg47077http://
Jeetje, je concentreert je wel heel erg op dat kleine gegeven, ondanks het feit, dat er al heel wat anderen hebben geantwoord, dat dat zo vreemd niet is. Ik erger me een beetje aan je gezeur hierover. Ik kan je verzekeren, dat vrijwel iedere Amerikaan rond deze datum zich nerveus voelt en zich precies herinnert, wat zich die dag heeft afgespeeld. Nog duidelijker, dan voor Europeanen. Ik heb in ieder geval geen jaartal nodig, slechts 11 september brengt de hele narigheid al terug. Hou eens op met je op stomme kwisjes te concentreren, het jaartal is triviaal, de gebeurtenis en de nagedachtenis zijn feit. Vooral een week voor de herdenking vind ik het gezeur hierover super irritant!
Jammer dan. Het was puur informatief bedoeld. Ik denk dat we het best beschaafd kunnen houden.. Jij dus ook als je het niet met me eens bent; woorden als 'stomme' en 'gezeur' zijn een beetje onbeleefd.
Het ondermijnt de narigheid op geen enkel manier. en het is inderdaad 'een klein gegeven' zoals jij het noemt als je het vergelijkt met de Nare gebeurtenissen die op de datum hebben plaatsgevonden. Let's let it rest.!
Ok; Hier in Nl Zullen er overigens ook veel services plaats vinden; alleen al in den Haag en hier in mijn eigen stad (leidschendam) hebben veel Amerikaanse organisaties plannen om Services te organiseren. dit gebeurt grotendeels in de kerk, maar ook Budhisten, Joden en andere geloven hebben al voorbereidingen getroffen. Dit zal uiteraard veel minder uitgebreid zijn dan in Amerika.. but it's good to remember..
Nee, PetraVS heeft gelijk, je begint je stukje met gedram over hoe de meeste mensen het jaartal wel herinneren vs. Amerikanen die het volgens een krant (WP) niet herinneren.
Gevoelenswaardig zou een Europeaan nooit kunnen voelen wat een Amerikaan voelde (met als uitzondering de European/non-American die hier wonen en geinvesteerd zijn in het land toendertijd of familie leden of zeer goede vrienden kwijtgeraakt hebben (ik herinner mij dat er een jonge vrouw was (Neder-Amerikaan) die omgekomen is op 9/11.). Je kunt niet een dergelijke statement maken en op het moment dat je ermee wordt geconfronteerd (door een Amerikaan) het allemaal netjes terugwillen achterhalen met "Let's let it Rest."
Persoonlijk is 9/11 een hele moeilijke dag voor mij, ik had vrienden die in de torens werkte, ik heb jarenlang in WT2 gewerkt en woonde in de buurt van de Torens (TriBeCa). Ik werkte in de torens toen '93 gebeurde dus het is allemaal close. Toen 9/11 gebeurde was ik in West Hollywood op weg naar m'n werk, een vriend vertelde mij (hij plaagde mij altijd dat ik zo een NYer was) dat een bom was afgegaan in een van de torens (hij had alle info nog niet) en ik geloofde hem half. Ik weet nog dat ik dacht: dat is erg, maar op z'n max 10 doden (die van '93 had 6 doden), dus toen ik op m'n werk kwam en de footage zag, was ik in shock, ik belde mijn familie en vrienden en mijn 2 exen die ik in NYC heb (gedeelte van hun werkte ook near de towers, soms in de towers), sommige kon ik contact mee krijgen andere niet. We kregen na een paar uur werken (ik werkte voor een rehab) vrij en ik ging naar m'n beste vriendin's huis toe en verbleef daar tot 4 uur 's morgens samen met al onze vrienden (overwegend NYers en Texanen), we gingen naar Vigils en het was gewoon een hele trieste dag, het waren en zijn nog steeds trieste dagen.
-
Ik was die dag bij vrienden in Indiana. Ik herinner het mij nog als was het gisteren. Vergeten zal ik het nooit. Mijn allereerste vliegvakantie, zo ver weg ... en dan zoiets! :( Mijn vriendin haar vriend belde die ochtend naar huis om ons te zeggen dat we de TV moesten opzetten, er was iets vreselijks gebeurd. Ik kon mijn ogen niet geloven. Wat nu?! Niemand mocht het land in of uit en dus moest ik 1 week langer in de VS blijven. Op zich vond ik dat absoluut niet erg, maar gezien de omtandigheden. Als ik er nu nog docu's of films van zie wordt ik er nog steeds emotioneel van. Waarom moest dit gebeuren? En waarom moesten zoveel onschuldige mensen sterven?! Zullen we er ooit een antwoord op krijgen?
In 2004 hebben we Ground Zero bezocht, exact 3 jaar na de feiten. De herdenking zelf hebben we niet meegemaakt, die was al voorbij toen we er aan kwamen, maar toch... ik hoef niemand te vertellen dat dit een emotionele ervaring was. En ik ben blij dat we er geweest zijn. Vele mensen bleven nog rondhangen om foto's, berichten e.d. te lezen. Of gewoon te luisteren naar wat mensen hadden te vertellen. Ook toen kon je zo de samenhang voelen....
-
ikzelf was aan het werk (reisbureau). mijn collega belde op om het te vertellen en ik zei nog tegen haar dat ze niet zo'n flauwe grap moest maken. helaas bleek het de waarheid te zijn. meteen toen ik oplegde belde mijn man, die het dus bevestigde. ik heb de rest van de dag in een roes beleefd en kon niet wachten tot ik thuis was om de beelden zelf te bekijken. de gehele avond heeft er dan ook cnn aangestaan.
-
I was at the university standing in the hallway having fun. One guy ran out of a classroom and said a big plane just hit one of the twin towers in New York. We where all like,.. yea right,.. no way man. Then a few more people said it and I started to get really worried. Then someone heard that another plane had hit the WTC. We tried to get more info on the internet but half the internet was down. Google grinded to a halt. CNN.com reached max users. We where amazed and stunned that such a thing could happen and the internet slowing to a crawl did nothing to calm my nerves, if so many people hit the net then something huge must have happened, thus I could not have been a hoax, sadly it was reality.
-
Ik was die dag vrij, moest niet werken.
Ik was bij mijn vriendin thuis toen ik op het nieuws hoorde over het eerste vliegtuig dat in de toren was gevlogen.
Kort daarna een tweede...
Eerst ongeloof, maar je kan niet anders dan het te geloven als je de beelden ziet.
-
Ik was ook vrij en aangezien ik een nieuwsjunkie ben had ik ook die dag CNN op de achtergrond aanstaan. Zag het vanaf de eerste seconde "Breaking News" dus.Heel wazig allemaal want ze begonnen met een ingezoomd beeld van het gat en ik zag dus niet precies wat het was maar ik las het wel eronder. Toen ze uitzoomde heb ik volgens mij een minuut stokstijf gestaan en heb daarna geloof ik iedereen gebeld die ik in mijn GSM had staan. Niemand geloofde me toen ik het zei maar na de TV te hebben aangezet piepten ze wel anders. Ik had net een vriend aan de lijn toen de tweede kwam aanvliegen, geloof dat we beide een minuut niets meer hebben gezegd en we zijn allebei toch vrij ad rem.Zelfde gold voor het instorten van de eerste toren. Hele surrealistische dag!!! :(
-
Hele surrealistische dag!!! :(
Moest het een film zijn, het zou erover zijn. Maar toch is het spijtig genoeg echt gebeurd... :( >:(
-
11 september 2001 was een dag in onze honeymoon vakantie en we waren toen in amerika.
We waren in de mirage in las vegas en checkde die ochtend toevallig laat ui (rond 9.30) omdat er zoveel te zien en te doen is in las vegas hadden we juist die ochtend niet de tv aan en wisten dus van niets. Bij het weggaan vroeg de vrouw aan de balie of we met het vliegtuig gingen? we vonden dit al heel vreemd en vroegen waarom ze dit wilde weten. Nu toen kwam dus het verhaal dat er 1 vliegtuig in de tower was gevlogen. We konden langer bijboeken als we wilde maar op ons programma stond zion dit leek ons wel iets veiliger dan LV dus we vertrokken die dag naar zion.
Ik verheugde me voor de vakantie begon het meest op zion want dit had de vorige keer veel indruk gemaakt. Nu we kwamen aan in zion met regen en de vlaggen halfstok verder allemaal verslagen mensen en zelf het gevoel hebben dat je niet weg kunt uit je vakantie land. Ik herinner het me nog als de dag van gisteren je huwelijksreis vergeet je niet snel maar die van ons zal ons echt altijd bij blijven. Ik weet nog dat we de dagen erna toen er nog steeds geen vlieg verkeer mogelijk was het als erg benauwend hebben ervaren. We waren ook erg blij toen we in capitol reef in de canyon liepen en eindelijk weer een vliegtuig over zagen vliegen. We zijn blijven staan en hebben een tijdje omhoog naar dit vliegtuig gekeken en hadden het gevoel we kunnen weer terug mocht dit eerder nodig zijn.
Zo heeft iedereen zijn eigen verhaal op 11 september en achteraf ben ik blij dat ik het iets dichter heb meegmaakt in het land zelf en heb gezien en gevoeld hoe vreselijk dit allemaal was en is.
-
Ja dat klopt...ook ik heb nog altijd iets van...goh, toen het gebeurde was ik daar! Zoals ik al eerder zei... je hebt de verslagenheid gezien, op die dag zelf voelde je je mede-Amerikaan..'k weet wat je bedoelt.
-
Op moment van het drama zat ik op m'n werk.
Paar minuten na drama ging het door de wandelgangen. Allemaal aan de beeldbuis geplakt om nieuws hierover te volgen.
-
Ik was bezig met een practicum, en mijn dieet :D
Eenmaal thuis aangekomen (4 uur later) kwam ik er pas achter wat er gebeurd was. In eerste instantie geloofde ik het niet echt.
-
Heb het eigenlijk vanaf de eerste seconde gevolgd. Was die dag vrij en heb vaak CNN aanstaan op de achtergrond, net als die dag. Had dus de eerste seconde van Breaking News beet en heb die 2 dagen aan laten staan. Eerste berichtgevingen waren erg vaag en warrig, sportvliegtuigje of groot vliegtuig, wel evacuatie geen evacuatie, wel kaping gemeld geen kaping gemeld, dat soort dingen. Toen die 2e de toren invloog hab ik een minuut niets gezegd, net zoals een vriend die ik net op dat moment aan de lijn had.
-
I was in New Zealand toen het gebeurde en wist heel vlug wat er gebeurde en zal het nooit vergeten.(9/11/2001)
Mijn koffers waren namelijk gepakt om naar USA te gaan en mijn ticket was maanden daarvoor al gekocht.
Ik zou naar mijn vriendin gaan in Georgia.
Midden in de nacht kreeg ik een telefoontje van haar en zij vertelde dat USA werd aangevallen.
Ik zette mijn computer aan en zag via haar webcamera gericht op haar scherm de eerste beelden in USA.
Gelijk mijn airline gebeld en deze vertelde dat er voorlopig geen mogelijkheid was om uit te vliegen maar zij zouden mij op de hoogte houden.Finally ik kreeg de go-ahead van de airline om naar het vliegveld te gaan in Auckland.
Daar heb ik 24 uur op de grond geslapen en toen was er een vliegtuig wat kwam van Australia ( QUANTAS) en was ik op weg naar Amerika in het eerste vliegtuig van de pacific wat landings recht had gekregen na de 9/11/2001 disaster.
Het was de vreemste vlucht welke ik ooit gemaakt heb.
Het was doodstil in het vkiegtuig en er werd haast niet gesproken ( geen muziek geen TV absolute nothing )
Landen in Lax was als een war zone en got daar stuck again to.( ik was opweg naar Atlanta )
Het was in totaal de langste vlucht welke ik ooit gemaakt heb naar een destination.
Ik weet niet meer precies hoelang exact maar ik was ongeveer haast 3 dagen onderweg.
-
I was in New Zealand toen het gebeurde en wist heel vlug wat er gebeurde en zal het nooit vergeten.(9/11/2001)
Mijn koffers waren namelijk gepakt om naar USA te gaan en mijn ticket was maanden daarvoor al gekocht.
Ik zou naar mijn vriendin gaan in Georgia.
Midden in de nacht kreeg ik een telefoontje van haar en zij vertelde dat USA werd aangevallen.
Ik zette mijn computer aan en zag via haar webcamera gericht op haar scherm de eerste beelden in USA.
Gelijk mijn airline gebeld en deze vertelde dat er voorlopig geen mogelijkheid was om uit te vliegen maar zij zouden mij op de hoogte houden.Finally ik kreeg de go-ahead van de airline om naar het vliegveld te gaan in Auckland.
Daar heb ik 24 uur op de grond geslapen en toen was er een vliegtuig wat kwam van Australia ( QUANTAS) en was ik op weg naar Amerika in het eerste vliegtuig van de pacific wat landings recht had gekregen na de 9/11/2001 disaster.
Het was de vreemste vlucht welke ik ooit gemaakt heb.
Het was doodstil in het vkiegtuig en er werd haast niet gesproken ( geen muziek geen TV absolute nothing )
Landen in Lax was als een war zone en got daar stuck again to.( ik was opweg naar Atlanta )
Het was in totaal de langste vlucht welke ik ooit gemaakt heb naar een destination.
Ik weet niet meer precies hoelang exact maar ik was ongeveer haast 3 dagen onderweg.
Snap best dat dit een klote reis is geweest ja. Wat een ellende was dat. Hier in de omgeving van Schiphol werd meteen aangegeven om niet in de buurt van Schiphol te komen.
-
Wij reden die dag door Death Valley en kregen het pas 's avonds te zien op TV. Op de minuut van de aanslag maakte ik een foto van de opkomende zon. In het Oosten. Die was roder dan ooit. De eerste 24 uur was als een hele boze droom. De dagen erna toonden de eenheid van Amerika. Wij gingen met de dag NOG meer houden van dat land en zijn mensen. Dat gevoel is nooit meer weggegaan. United we Stand!
-
Op Schiphol, mijn werk. Werkend aan de vliegtuigen. Met tranen in onze ogen hebben we staan kijken in de wachtruimte wat ze hadden gedaan.
They attacked my second home. :'(
-
Tja, ik weet het ook nog goed.. Ik was net zwanger van de oudsten (tweeling) -ze zijn nu 5 1/2 en erg vrolijk ging ik naar een dagje uit/workshop van ons werk (ik werkte bij het National Cancer Institute en woonde in Gaithersburg MD, vlakbij DC). Halverwege het informatierondje van iedereen kregen mensen telefoontjes en vond iemand een tv die snel werd aangezet.. iedereen dacht in het begin dat het niet echt was, maar al snel bleek het echt te zijn en was iedereen verbijsterd. Een collega was helemaal in shock omdat ze wist dat haar man op dat moment in het Pentagon was (hij bleek later in het goede gedeelte te zijn dat niet werd getroffen..). De workshop werd afgelast en iedereen ging naar huis.. ik werd thuis afgezet en voelde me ontzettend alleen -mijn man was net in Connecticut voor zijn werk en ik kende niemand in Gaithersburg waar we nog niet zo lang woonden. Het was best eng met alle rondcirkelende helicopters. Ik heb maar naar het nieuws gekeken de rest van de dag en kon niet wachten tot mijn man er weer was.. hij was met de trein gegaan en ging via NY city terug waar hij de rook nog boven de stad kon zien hangen een paar dagen later. Brr.. wat een tijd.. ik was wel blij dat we een aantal maanden later naar Maine gingen verhuizen (dat voelde veiliger).
Trouwens.. net een documentaire gezien over "Global dimming". iemand heeft onderzoek gedaan naar "contrails" van vliegtuigen.. er was geen vliegverkeer boven de VS in de 3 dagen na de aanslagen.. en het temperatuur verschil tussen dag en nacht werd gemiddeld meteen een heel stuk hoger (en daarom was het dus ook zulk mooi weer..).. de "contrails" zorgen namelijk voor het dimmen van de zon omdat de wolken die door vliegtuigen worden veroorzaakt het zonlicht weerkaatsen.. Door deze wolken en andere wolken die ontstaan door andere vervuiling wordt het koeler op aarde (het gaat dus het broeikaseffect tegen).
-
Jeetje, Nynke, als ik had geweten, dat jij zo dichtbij was had je hier kunnen komen! Raar, hoor, te denken, dat je zo'n twintig kilometer hiervandaan was. Die helicopters vond ik ook doodeng (ik was die dag ziek) en ook toen ik nog een vliegtuig hoorde, nadat er een luchtstop was ingesteld. Wat een paniek, toen! En ik moet zeggen, ik ben er nog steeds niet overheen, gisteren heb ik toch weer herhaalde malen hard moeten slikken. Ik probeer mijn hoofd altijd in het zand te steken op 11 september, maar in dit gebied lukt dat nooit helemaal.
-
Trouwens.. net een documentaire gezien over "Global dimming". iemand heeft onderzoek gedaan naar "contrails" van vliegtuigen.. er was geen vliegverkeer boven de VS in de 3 dagen na de aanslagen.. en het temperatuur verschil tussen dag en nacht werd gemiddeld meteen een heel stuk hoger (en daarom was het dus ook zulk mooi weer..).. de "contrails" zorgen namelijk voor het dimmen van de zon omdat de wolken die door vliegtuigen worden veroorzaakt het zonlicht weerkaatsen.. Door deze wolken en andere wolken die ontstaan door andere vervuiling wordt het koeler op aarde (het gaat dus het broeikaseffect tegen).
Onbewolkte nachten zijn bijna altijd veel kouder dan bewolkte nachten. Dus eigenlijk zou er niet gevlogen moeten worden want die contrails en wolken die door andere vervuiling ontstaan houden de nachtelijke afkoeling van de aarde tegen.
-
Ik was net 2 dagen terug van een paar maanden werken in Amerika.
Kwamen vanaf New York.
Nadat ik dus een paar maanden gewerkt had is mijn moeder overgekomen vanuit NL en hebben we drie weken rondgetrokken. Eindstation was New York, maar omdat we al zo vermoeid waren zijn we NY niet in geweest. Daar heb ik dus nu wel spijt van.
Maar ik zat dus thuis uitgebreid nog te vertellen van alle avonturen die ik had meegemaakt toen ik op de TV zag wat er gebeurd was......
-
ik zat in het vliegtuig op weg naar Miami..... we werden naar Bermuda gestuurd (waar de piloot vertelde wat er gebeurd was wat nauwelijks te bevatten is als je de beelden er niet bij hebt) en zijn daarna via de Dominicaanse Republiek naar Costa Rica gevlogen. De volgende dag zat ik weer terug in het vliegtuig naar Nederland...
-
Ik was met de auto op weg van cincinati naar talahasa en had geen benul van het gebeurde.Toen ik om 19 h de TV opzette dacht ik eerst dat het weder een stunt was van die gekke amerikanen die een nieuwe film aan het opnemen waren.De 2 weken die volgden had ik constant kontakt met europeanen die niet thuis geraakten.Ikzelf had nog 3 weken de tijd en heb dan ook geen moeilijkheden gehad
-
Ik zat in de eerste klas van de Havo. Het was de eerste keer dat ik een vriendinnetje van die school mee naar huis
nam. We kwamen bij mij thuis aan, mijn moeder opende de deur en zei: 'Kom snel kijken!'
We hebben de hele dag (en de daarop volgende dagen) voor de televisie gezeten!.. Wat was dat een surrealistisch
beeld zeg! Het was net een film.
Ik kan me nog goed herinneren dat de volgende dag wij een les geschiedenis hadden. Onze leraar had zijn hele les
aangepast en de daarop volgende lessen allemaal aan 11 september gewijd. Hij heeft alle banden qua terrorisme
uitgelegt. Dat was ook heel indrukwekkend.
-
Ik zat in het vliegtuig :-\ en was net aan het landen. Dat was wel een vlucht naar Italie. Omdat toen mijn vakantie begon had ik weinig meegekregen (wel wat natuurlijk) en het was een vreemde gewaarwording om in alle rust te vertrekken en terug te vliegen waarbij je binnenste buiten werd gekeerd en bijna niets meer mocht meenemen.