[Rebecca]

Ik was op dat moment op werk. Ik had toen een vakantiebaantje en werkte de avond dienst. Ik zag de beelden pas toen ik thuis kwam om 1 uur. Ik had wel inmiddels mijn vriend helemaal in paniek aan de telefoon gehad. Hij wist dat er aanslagen waren geweest in New York, maar vreesde ook voor zijn familie in Utah. Dat werd nog erger toen hij niemand te pakken kon krijgen daar. Wat er op zo een moment door je heen gaat dat niet te beschrijven.....  Gelukkig was er met zijn familie niets aan de hand. Maar nog steeds was het gevoel van ongeloofwaardigheid etc.

Ik heb overigens de documentaire gezien van 9/11 waar twee franse broers een documentaire wilde maken over een rookie brandweerman in New York. Daar heb je ook beelden van binnen de twin towers....... Ik hoef denk ik niet uit te leggen wat voor een gevoel er naar boven komt asl je dat zit te kijken! 

[Skydriver]

Ja, ik weet het ook nog precies waar ik was en wat ik op dat moment deed! (Ik was met een Zandauto aan het achteruit rijden in Roden) toen het eerste bericht kwam dat er een vliegtuig in de Twin-Towers was gevlogen. Ik, waarschijnlijk als velen, dacht eerst aan een ongeluk...

[jaborg]

Ik was net begonnen aan mijn nieuwe baan en liep even langs de kantine. Ik had al gehoord dat er een vliegtuig  Twin Towers was ingevlogen en dacht dat ik naar een herhaling zat te kijken. Ik zat alleen Live naar het 2e vliegtuig te kijken. Ik had echt het idee dat ik naar en film zat te kijken (wat heel vreemd was midden op de dag) Ik was verbijsterd en snapte er niets meer van.  Toen ik op de afdeling vertelde van het 2e vliegtuig geloofde niemand mij, todat  het nieuws wel erg doordrong tot de mensen. Daarna ook nog de andere vliegtuigen.  Ik heb thuis tot ver in de nacht nog tv zitten kijken om het maar echt tot me door te laten dringen. Nog is het onwerkelijk.
Ik heb op Discovery nog vele documentaires gezien.

Toen ik vorig jaar in Amerika was op 11 september komt er toch een hoop terug. Het was okk de enige dag dat ik niet terug wilde vliegen. Dat is misschien raar maar het blijft nog een vreemde dag.

[USvsNL]

Land of the proud and home of the brave
cheers

Euhm.... is het niet "Land of the Free, Home of the Brave"? 

[coulthard]

Klopt, was niet helemaal wakker, zat in de nachtdienst vandaar   

[USvsNL]

Klopt, was niet helemaal wakker, zat in de nachtdienst vandaar   

Dat verklaart het 

[miss amerika]

Ik was op het werk.  Een collega kwam bij ons op de groep om het te vertellen - omdat ze weet dat ik iets heb met Amerika.  Mijn eerste reactie was om te lachen.  Zo van ja, ha, het zal wel.  Erg grappig.  Niet dus...

Binnen een uur was ik thuis, en gelijk de televisie aangezet, inmiddels was het op alle zenders zo'n beetje.  Ik denk dat ik het wel tien keer heb moeten zien voor dat ik het kon geloven. 

En de beelden van mensen die zichzelf uit het raam gooiden...dat zal mij ook altijd bijblijven.  Gewoon gruwelijk.

[Marjol]

Ik was op mijn stage (basisschool), we zaten in een vergadering. Mijn (toen nog toekomstige) vriend had me het nieuws gesmst. Toen de vergadering was afgelopen, las ik het smsje pas, waarop iedereen naa r de tv rende en geschokt naar de beelden keek... Ik moest vervolgens nog 40 min in de bus naar huis en daar kon niemand het over iets anders hebben... heel indrukwekkend allemaal.

[Anita S]

Wij waren een weekendje weg geweest en waren net thuis, ons dochtertje al opgehaald bij opa en oma, toen we even het nieuws wilden kijken op teletekst. Juist op dat moment werd er bericht gegeven over het eerste vliegtuig, ik ben op de grond voor de tv gaan zitten en zag ook het tweede vliegtuig erin vliegen. Ik heb op de grond zitten huilen als een klein kind. Die beelden vergeet ik never nooit meer. Wat de vorige generatie had met de vraag : waar was je toen president Kennedy vermoord werd, hebben wij  met: waar was je op 11 september 2001. Dat raak je nooit meer kwijt. als ik die beelden nu nog zie, moet ik toch weer slikken. Vreselijk.
Wij hadden een vakantie naar Florida geboekt voor november 2001, dus het was ook niet zeker of dat kon doorgaan. Gelukkig hebben we besloten gewoon te gaan. En de reacties die we kregen van de Amerikanen waren zo super! We kregen overal zo'n beetje de vraag waar we vandaan kwamen, en als we dan zeiden dat we uit Nederland komen, dan waren ze zó blij! Als we dan de winkel of het restaurant of whatever uitliepen, werd ons steeds maar gezegd: "thank you very much for supporting us!". Ik vond het hartverwarmend...
Sommigen hier zeiden dan dat ze dat toch niet menen, dat het gewoon weer zo'n "standaard zinnetje"was, maar zij waren er niet bij. Ik weet zeker dat die mensen het meenden!
Op het vliegveld op weg naar huis zaten we te wachten bij de gate en er kwam een Amerikaanse naast me zitten. Zij werkt op het vliegveld en ook zij vroeg me waar we vandaan kwamen. Toen begon zij haar verhaal te vertellen. Ik heb me in moeten houden, anders had ik daar ook weer zitten janken! We hebben die vakantie zoveel ellendige verhalen gehoord! En dat blijft je toch een hele poos bij hoor. We hebben het er nog weleens over: "weet je nog.... dat vrouwtje op het vliegveld toen" Of "weet je nog van die man in die winkel?".
Vreselijk! 

[USvsNL]

heel indrukwekkend allemaal.

In de zieke zin dan ja 

[Bambibekkie]

Ik vloog op maandag 10 september van Washington D.C. naar Newark. Ik herinner me dat ik opsteeg en beneden het Pentagon zag liggen en bedacht hoe vreemd het was dat astronauten wel de Afsluitdijk en de Chinese Muur kunnen zien, maar niet het Pentagon, die vreemde vijfhoekige structuur. Na ruim een half uur landde het vliegtuig in Newark en ik wist dat we bijna zouden landen toen ik in de verte de Twin Towers zag. De volgende ochtend had ik om 9.00 uur een afspraak op Wall Street, maar ik werd maandagavond gebeld dat een van de mensen waarmee ik zou praten uit Long Island moest komen en er pas tegen tienen zou zijn. Daarom werd die afspraak naar 10.00 uur verschoven. Achteraf gezien heeft me dat veel ellende bespaard, want anders was ik rond het tijdstip van de eerste inslag in de buurt van de Twin Towers geweest. Nu kon ik het rustig aan doen, bezocht een computerwinkel bij Columbus Circle, waar mijn hotel was, en hoorde van het winkelpersoneel dat zich net een vliegtuig in een van de torens had geboord. Ik vroeg hem om een televisie aan te zetten - gek genoeg stond er nog geen aan, terwijl je die op de gekste plaatsen tegenkomt. Juist toen het beeld opkwam, boorde het tweede vliegtuig zich in de toren. Ik besefte dat dit menens was en belde - nog net op tijd - naar Nederland om te zeggen dat ik ok was. Mijn dochter moest bijna een minuut wachten totdat ik kon praten, zo geschokt was ik. De hele ochtend lang kon ik niet meer mobiel bellen, terwijl de sms-jes binnenstroomden omdat veel mensen wisten dat ik in New York was. Later ben ik naar de zuidpunt van Manhattan gegaan, de metro reed niet verder dan 35th street. Ik liep de rest, totdat ik niet verder kon. Het was angstaanjagend, vooral omdat er vrijwel geen auto op straat was en je alleen de sirenes in de verte hoorde en de geluiden van de airconditioning op de gebouwen. Ik zat een week in New York vast en logeerde bij een vriendin. Ze begon te huilen toen ik zei dat de brandgeur die ze rook niet van het overkokende melkpannetje was, maar van de overkant van het water kwam (ik logeerde in Brooklyn). 

[Wop]

Ik vloog op maandag 10 september van Washington D.C. naar Newark. Ik herinner me dat ik opsteeg en beneden het Pentagon zag liggen en bedacht hoe vreemd het was dat astronauten wel de Afsluitdijk en de Chinese Muur kunnen zien, maar niet het Pentagon, die vreemde vijfhoekige structuur. Na ruim een half uur landde het vliegtuig in Newark en ik wist dat we bijna zouden landen toen ik in de verte de Twin Towers zag. De volgende ochtend had ik om 9.00 uur een afspraak op Wall Street, maar ik werd maandagavond gebeld dat een van de mensen waarmee ik zou praten uit Long Island moest komen en er pas tegen tienen zou zijn. Daarom werd die afspraak naar 10.00 uur verschoven. Achteraf gezien heeft me dat veel ellende bespaard, want anders was ik rond het tijdstip van de eerste inslag in de buurt van de Twin Towers geweest. Nu kon ik het rustig aan doen, bezocht een computerwinkel bij Columbus Circle, waar mijn hotel was, en hoorde van het winkelpersoneel dat zich net een vliegtuig in een van de torens had geboord. Ik vroeg hem om een televisie aan te zetten - gek genoeg stond er nog geen aan, terwijl je die op de gekste plaatsen tegenkomt. Juist toen het beeld opkwam, boorde het tweede vliegtuig zich in de toren. Ik besefte dat dit menens was en belde - nog net op tijd - naar Nederland om te zeggen dat ik ok was. Mijn dochter moest bijna een minuut wachten totdat ik kon praten, zo geschokt was ik. De hele ochtend lang kon ik niet meer mobiel bellen, terwijl de sms-jes binnenstroomden omdat veel mensen wisten dat ik in New York was. Later ben ik naar de zuidpunt van Manhattan gegaan, de metro reed niet verder dan 35th street. Ik liep de rest, totdat ik niet verder kon. Het was angstaanjagend, vooral omdat er vrijwel geen auto op straat was en je alleen de sirenes in de verte hoorde en de geluiden van de airconditioning op de gebouwen. Ik zat een week in New York vast en logeerde bij een vriendin. Ze begon te huilen toen ik zei dat de brandgeur die ze rook niet van het overkokende melkpannetje was, maar van de overkant van het water kwam (ik logeerde in Brooklyn). 

Ai,, dit is nog erger dan dat je het uitlegt volgens mij! 

[PetraVS]

Mijn hemel, dat vergeet je dus nooit weer!  Vooral wat je bespaard is gebleven, want dichtbij de Towers zijn zou een vreselijke panieksituatie hebben opgeleverd.  Je beschrijft het heel treffend, trouwens.  Mijn man had die ochtend een afspraak in het Pentagon en omdat ik ziek was, ging hij niet.  En zo zijn er vast duizenden verhalen van mensen, die het allemaal net gemist hebben (of net niet, want ik herinner me een verhaal over een van de passagiers van de Pennsylvania vlucht, dat hij al twee keer zijn vlucht veranderd had en nu op deze vlucht zat).

[USvsNL]

Ik herinner mij een man die vertelde dat hij in de Twin Towers werkte maar vandaag zichzelf ziek had gemeld. Later bleek dat hij op de verdieping werkte waar het vliegtuig zich had in de geboord. Hij was de enige overlevende van zijn HELE AFDELING! Dat is echt verschrikkelijk.

[usaxtreme]

Ik herinner mij een man die vertelde dat hij in de Twin Towers werkte maar vandaag zichzelf ziek had gemeld. Later bleek dat hij op de verdieping werkte waar het vliegtuig zich had in de geboord. Hij was de enige overlevende van zijn HELE AFDELING! Dat is echt verschrikkelijk.

ja idd heb ik ook gehoord.

Die gesprekken  van mensen die vanuit het vliegtuig of de twin towers hebben gebeld zijn echt erg om te horen 

Nog steeds moeilijk om die dag te bevatten..het drong bij mij ook niet echt door