Amerika Forum - USA 4 ALL - Informatie
Amerikaanse politiek/overheid/samenleving => Amerikaanse samenleving => Topic gestart door: Meresankh op 25-03-2008, 00:15 uur
-
Ik ben nog een echte newbie hier, maar na het lezen van vele berichtjes hier, komen al die herinneringen
van toen ik voor de eerste keer in de VS was, weer terug!
Zo ook die van de eerste dag. Broer-lief en ik hadden er net een vermoeiende vliegreis op zitten en we
werden opgehaald door kennissen. We zouden 's avonds nog uit eten gaan.
Zo gezegd zo gedaan. We gingen naar een Italiaans restaurant en ik bestelde pasta. Maar toen ik het
grote glas water (meer dan een halve liter? :o ) voor me zag staan, had ik al geen trek meer, haha.
Het eerste wat mij opviel (en wat America-experienced people ook altijd al hadden gezegd) was dat alles
GROOT was. Mijn bord met eten kreeg ik maar voor 1/3e op, het glas water met tientallen ijsblokjes kreeg
ik nog niet eens naar binnen! ;D
De dagen erna waren ook vol met nieuwigheden... -super!!
Ik kan terug kijken op een hele ervaring (en dat in twee weken! :) ) en kan dus ook niet wachten weer
terug te gaan!! ^-^
Wat was jullie allereerste impressie van toen jullie aankwamen in de VS? Of in ieder geval: één van de
eerste dingen waar jullie van opkeken?
-
De dikke politieagent bij de uitgang van JFK in New York. Met een pistoolgordel en een groot pistool om z'n ruim bemeten taille.
-
Ik was 16 en zat op de stoep te wachten totdat mijn broer terug kwam uit de Target. Er kwam een agent naar me toe met de vraag: "waarom zit je niet op school? Waarom werk je niet? Waarom zit je niet in het leger?" Ik kon deze vragen niet zo snel als hij wilde beantwoorden en meneer de COP stapte uit...maar toen kwam net mijn broer uitlopen om alles aan oom agent uit te leggen (ik liet m'n paspoort zien). Het leuke was dat oom agent ineens alles wilde weten over Nederland en heel vriendelijk was.
-
Het was eind oktober. Nog nooit was ik in een echt warm land geweest. In de "slurf" op Miami dacht ik nog dat de hitte die je voelde door de vliegtuigmotoren kwam. We hadden ook zo'n eind gevlogen, die dingen waren natuurlijk gloeiend heet. Daarna liep je weer in het airconditioned luchthavengebouw en was de temperatuur normaal. Het duurde een hele poos voordat we de bagage kregen en door de douane heen waren. Daarna kwam je bij de buitendeur van het luchthavengebouw. Je duwt de deur open en letterlijk iedere stap die je zet voelde een paar graden warmer aan. Na vijf stappen trek je je jack uit, na 10 stappen heb je alleen nog een t-shirt aan. En dan nog is het niet uit te houden. Eindelijk begreep ik die duitsers die de hele vliegreis in een t-shirt, shorts en op sandalen in het vliegtuig gezeten hadden. Ook verbaasde ik me er over dat we rond acht uur bij het hotel aankwamen en de supermarkt nog gewoon open leek te zijn. Dat was wel heel gek, want in Nederland gingen de winkels om half zes of zes uur dicht. Hier dus pas om negen of tien uur 's avonds (naar later bleek). Dit was ergens in de jaren 80 geloof ik.
-
leuke verhalen!
Dat van die supermarkt komt mij ook bekend voor! Wij gingen om 10uur 's avonds ook nog 'even' boodschappen doen!
Ze zijn trouwens wel super traag, die cassieres daar! ;D
-
Voor wij naar de omgeving van Washington verhuisden was ik er nog nooit geweest. Een tante vertelde me, dat ik me een groot grasveld omringd met musea moest voorstellen. Met mijn Nederlandse proporties in gedachten had ik een voetbalveld met een paar Rijksmusea gebouwen eromheen voor ogen. Niets had me kunnen voorbereiden voor de enorme grootte van de musea en de Mall, die ettelijke voetbalvelden lang is! Verder herinner ik me van die eerste zomer de heftige onweersbuien, zoiets had ik nog nooit meegemaakt!
-
Mijn eerste dag in de VS was in New York, op Labour Day.
En toen viel het mij vooral op dat er werkelijk niets te doen was, dat the city that never sleeps wel degelijk ligt te pitten als het Labour Day is! :)
Vervolgens viel het mij op dat Amerikanen erg praatgraag zijn.
-
Amerikanen gaan door voor paranoia als het om terrorisme gaat.
Ik schoor m'n snor daarom maar af voordat ik vertrok zodat ik weer op de foto in m 'n paspoort leek.
Het stempel Cuba in dat paspoort ontlokte een soort Ahum aan de douane-beambte in Chicago. Toe ik zei dat ik volgende week door Cuba zou fietsen, een plaatsje in New Mexico, was er een big smile
Ach, Amerikanen, na jaren van lippendienst en 'bewondering' vanuit vele buitenlanden beginnen ze langzamerhand van hun kunstmatige voetstuk af te stappen omdat ze wel in de gaten hebben dat ze ook maar gewone mensen zijn.
Ik mag ze wel, met hun ontwapenende naïveteit. Je hebt het helemaal gemaakt als je een mooi salaris noemt, op hun tradiionele vraag daarnaar.
A.(http://img526.imageshack.us/img526/4885/aod2dg1.th.jpg) (http://img526.imageshack.us/my.php?image=aod2dg1.jpg)
-
Amerika leek ons helemaal niks. We gingen 10 dagen om Oma van 96 te vergezellen, maar eigenlijk hoefde het van ons niet zo. We hebben ons 10 dagen lang positief verbaasd: de mensen zijn wèl aardig en vooral behulpzaam, het land is enorm mooi, autorijden (kaartlezen) erg makkelijk, eten lekker, enz. enz. We dachten dat dit "leuk voor 1x" was. Dit jaar gaan we voor de 7e keer in even zoveel jaren............
-
Net terug van onze allereerste (maar hopelijk niet laatste) keer USA kan ik niet anders dan positief zijn. De eerste indruk was al indrukwekkend... in SFO met een soort monorail op een tiental meter naast de freeway zoemen op weg naar "car rental" met op de achtergrond die hoge gebouwen...indrukwekkend was dat.. Verder: Alles groot, vriendelijke en behulpzame mensen. Toch niet zo dom als men zegt ..ik was erover verbaasd dat ze, toen we vertelden uit Belgie te komen, wisten dat er meerdere talen gesproken werd..straf vond ik dat!!! Ook alles goed georganiseerd EN overal nette toiletten (Kunnen wij nog wel iets van leren).
Wat ook erg opvalt is hun ongerustheid (waarschijnlijk door de hoge schadeclaims) dat er iets mis zou gaan..vb. als er ergens een klein plasje van enkele druppels ligt, wordt dat onmiddellijk omringd door waarschuwingsbordjes..echt wel overdreven. Bij roltrappen (bv in Universal studios) wordt constant gewaarschuwd dat je voorzichtig moet zijn en kids in het oog moet houden e.d.
Wat ook best meeviel.. ik voelde me overal veilig ondanks het negatieve beeld dat wij hier soms voorgeschoteld krijgen..Wij hebben absoluut niets van agressie ofzo gezien..
In ieder geval...wij gaan zeker nog terug...
-
Fijn, dat het je hier goed is bevallen. Amerikanen zijn tenslotte ook maar mensen, daar vind je geniale, middenmoters en dommerds tussen, tenslotte ;). En die waarschuwingen, ik vind ze zo gek nog niet, zeker niet als je al een paar keer uitgegleden bent, waar je het niet verwachtte. Het zou fijn zijn als mensen verschillende culturen gewoon zouden accepteren zonder (voor)oordelen. Maar dat zou een ideale wereld zijn, een soort Utopia, dat waarschijnlijk nooit bereikt zal worden.
-
De eerste keer in Amerika was voor mij op een tussenstop op Philladelphia airport. Wat ik mij daarvan kan herinneren is de 'lazy' en 'stoned' klinkende omroeper. Het leek wel of hij met z'n benen op z'n bureau lag, een dikke sigarette rookte en het allemaal wel OK vond. We hebben erg om hem moeten lachen!! (Dit was op een tussenstop naar Toronto).
Enkele dagen later reden we echt de States in van Quebec City uit richting Augusta in Maine. We vonden het een adembenemend gebied omdat het toch groen is en heel dunbevolkt.
-
hahaha.... dat was zo suf... we reden van het vliegtuig naar de terminal in een bus langs een parkeerplaats en ik was helemaal onder de indruk van de hoeveelheid Amerikaanse auto's. Nooit bij stilgestaan vantevoren :)
Verder de vriendelijkheid en het gemak waarmee je een praatje kan maken met vreemden.
-
Ik weet mij mijn eerste bezoek aan Amerika (oostkust) nog heel goed te herinneren. Ik zag als een berg tegen deze reis op, gewoon omdat ik niets met Amerika had en er een totaal vertekend beeld van had (met dank aan de verhalen en de media).
Een aantal dingen maakten al direkt indruk op mij. Indrukken die ik hierboven ook al gezien heb zoals de ontzettende warmte die op je af kwam en de grote zwarte Amerikaanse limo's op JFK! Ik keek mijn ogen uit, want die dingen had ik destijds nog nooit in het echt gezien namelijk.
Maar de grootste indruk dat Amerika op mij tijdens mijn eerste bezoek aan dit land heeft gemaakt is de ontzettende vriendelijkheid en beleefdheid van de Amerikanen. Ik ben nog nooit zoveel in mijn leven vriendelijk gegroet op straat en in de winkels door mensen die ik niet eens ken, maar wel allemaal een welgemeende vriendelijke lach op hun gezicht hadden. Ook heb ik nog nooit in mijn leven met zoveel vreemde mensen gesproken over van alles en nog wat, gewoon omdat ze graag een vriendelijk praatje willen maken. Jong en oud!
Ondanks het mij ook opviel dat dit land zo relaxed is, zo mooi, ontzettend schoon en zo wijds... het is de vriendelijkheid en gastvrijheid van de Amerikanen die mij tijdens deze eerste ontmoeting met land land deden doen smelten. Eenmaal terug in Nederland wilde ik maar een ding: terug naar Amerika!
-
na mijn aankomst op Newark met de bus naar New York. Het was verschrikkelijhk slecht weer en ik had nog steeds niets gezien van NY. Dus de tunnel door en BOEM wat een hoge gebouwen het was net of ik een sprookjesland binnen reed, van grijze mist en sneeuw naar een enorme stad met hele hoge gebouwen. Bij Madison Square Garden uit de bus gegooid en daar stonden we dan. In de sneeuwstorm en geen idee welke kant we op moesten voor het Hotel. Ik zag iets van een coffeecorner en ben daar naar binnen gelopen om ff een koffie te drinken om op temperatuur te komen. De super aardige man voreg small medium or large. Ik dacht ik heb het koud, dus doe maar Large (met VenD in gedachte, zo'n soepkop met koffie). Kwam hij terug met 0,8 liter beker gevuld met koffie...ppfffff ik heb weg gekregen, maar day was eens en nooit meer.....
Mijn eerste indruk was dus GROOTS ;)
-
De allereerste keer was in 1994 toen ik in Chicago aankwam: cultuurshock. Alles was groot, mijn ogen kreeg ik amper dicht. Mijn eerste reactie was: wat leven wij toch in een boerenland haha
WIm
-
Mijn allereerste impressie was de aankomst in Washington Dulles voor een overstap naar Tampa (eind 2007). Het was een heel spannend gevoel om voet op Amerikaanse bodem te zetten. Het verblijf op Washington Dulles was erg kort dus de echte impressie van Amerika heb ik opgedaan in Florida (Tampa en St. Petersburg).
Mijn eerste impressie daar was: alles groot groot groot, erg vriendelijke en beleefde mensen!
-
Wat ons het meest opviel bij het eerste bezoek aan America was de voortdurende geur van 'gebakken uien'. Na een paar dagen roken we het niet meer....
De auto's en wegen vonden we groots en geweldig.
Echter we hadden de Amerikanen heel erg 'hoog' zitten, echter dat beeld hebben we na 2 weken behoorlijk bijgesteld, het blijken doodnormale , zelfs heel simpele mensen te zijn.
-
mn allereerste indruk is dat iedereen zeer gehaast was (was dan ook in NY) :D
-
;DDat is net iets wat mij nog nooit opgevallen is ,ik vind net dat ze tijd zat hebben .Zal dan ook afhangen welk gebied je heen gaat ;)
-
Haha, ja misschien, ik was er midden mei, dus waarschijnlijk hadden de meeste nog geen vakantie en waren nog druk aan het werk..
-
De eerste keer op Atlanta het luchthavengebouw uitkomend de al eerder genoemde warmte: “Net als in Turkije”. Ook de genoemde vriendelijkheid en gemak waarmee ze een praatje aangaan komt bekend voor.
Verder de politieagent op zijn fiets om de weg voor het gebouw vrij te houden van auto’s waar langer gestopt werd dan nodig is om in of uit te laden. Bij volgende bezoeken de verrassing of hij er zou zijn, of een andere agent. Geen enkele agent was zo actief (en effectief) als hij.
Verder uiteraard de ruimte en grootsheid.
Het verraste gezicht van de man achter de kassa (nou ja, kassa...) toen we op de vraag "How are you doing today?" een uitgebreid antwoord gaven. innocent
Toen ik dat later aan vrienden (rasechte Rednecks) vertelde, zeiden ze met een big smile: "He asked for it." >:D
Maar ook het tegenvallende Atlanta. We houden dan ook meer van de natuur: uren wandelen door de Great Smoky Mountains zonder iemand tegen te komen, maar wel beren - een geweldige impressie.
Johan.
-
Het eerste dat mij opviel was ook hoe groot alles was. Ging ergens iets te drinken halen nadat ik mn hostel had gevonden, zegt die vrouw doodleuk dat ze alleen nog large drinkbekers heeft en ze trok zo een vaas uit de kast. Ik heb letterlijk gelachen, terwijl die vrouw me aankeek zo van die is gek.
Verder ook de uitgebreide instructies bij roltrappen (ga niet zitten, hou de leuning vast, strik je veters, stap optijd af) verbaasden me, ik heb nooit van mn leven nagedacht terwijl ik op de roltrap stond en nu stond ik opeens te kijken of mn veters wel vast zaten. :D
-
Onze eerste indruk in maart 2007 te Washington Dulles is dezelfde die we steeds hebben wanneer we het vliegtuig afkomen. Het geduldig wachten tot je bij de ambtenaar van customs komt. De koelheid waarmee ze jouw papieren controleren en je vingerafdrukken en foto maken, staat in schril contrast met de behulpzaam en vriendelijkheid die je ervaart wanneer je contact hebt met de lokale bevolking.
Daarnaast is het steeds een verrassing hoe je als Belg ergens aan wat wijn of bier geraakt. In Virginia kan je het overal krijgen. In Pennsylvania moet je het niet gaan zoeken in een warenhuis, maar in een liquor store. In Indiana kan je er op zondag geen kopen. De kroon wordt echter gespannen door Kentucky. Daar moet je zien dat je in een County bent waar de bevolking heeft gekozen om alcohol te kunnen kopen. Ben je in een zogenaamde "droge" county dan kan je zelfs geen pintje drinken bij je eten. Sommige droge counties laten wel toe dat restaurants met meer dan 100 zitplaatsen alcohol serveren.
Wij zijn verliefd op het land, maar er zijn toch enkele rare trekjes aan.
-
Misschien een hele rare... vanuit de van die ons naar het hotel bracht... De enorme begraafplaats als je van JFK naar Manhatten rijdt... Echt tig heuvels met allemaal witte egale kruizen geen enkele bloem o.i.d. erbij... En dat echt zoooo enorm groot... Je zag het heel goed liggen vanaf de weg... Waar ze in NL veel meer voor n soort privacy gaan althans zo beredeneer ik het... Het zou ook kunnen dat de Amerikanen op deze manier hun doden willen eren door begraafplaats niet af te schermen maar juist goed zichtbaar te maken. Weet niet of het overal zo is maar het was iets wat me wel meteen enorm opviel.
Buiten dit fenomeen vielen de houten krotten huisjes ook op... Dat heb ik overal wel dat ik Nederland dan toch wel keurig aangeharkt vind, want hier zijn wel pauperhuizen en pauperbuurten maar die zijn in verhouding tot echte pauperhuizen en buurten daar in verhouding nog redelijk netjes...
-
Onze eerste kennismaking was in Orlando, een beetje onwerkelijk dat we er nu echt waren. Wat een wegen. We hebben er een goed uur over gedaan om in het hotel te komen, terwijl het een ritje van max. een kwartiertje was.6 banen breed, in welke baan moet je nu rijden???? Alles was Groot, en de winkels lekker lang open heerlijk. Aan de scrambled eggs en pancakes waren we snel gewend.
-
ben in 1996 een week in NY geweest en dat heeft een grote indruk achter gelaten.
Alles was er groot en best duur.
heb toen veel foto's gemaakt toen we terug gingen en we naar beneden keken en al die straten met het licht zagen was mooi om te zien en het american football wat we als tijd verdrijf daar hebben gezien.
ben benieuwd hoe het nu zal gaan als ik 3 weken naar de west coast ga.
-
Mijn allereerste keer in Amerika, was in juli '96. Ik vond het allemaal zo overweldigend. Een SUPERgrote luchthaven was Orlando voor mij. Ik vond het zo raar om van het ene gebouw naar het andere gebouw te gaan, dat dit werd gedaan met een treintje. Toen kreeg ik wel een beetje schrik en dacht van: waar zijn wij hier terecht gekomen??? (Maar die gedachte was vlug over)
Ik vond het zalig om rond te rijden in Orlando. En te wandelen. Die straten, dat viel echt op: zo proper! Nergens zag je een stukje papier liggen. Je kon er (bij wijze van spreken) van straat eten. (Goh, wat was ik gegeneerd dat ik rookte: ik wist nooit waar ik met mijn peuk naartoe moest embarressed)
En de vriendelijkheid van de Amerikanen. Ook in de parken. Steeds vragen met hoeveel personen we waren, om ervoor te zorgen dat we allemaal bij elkaar konden zitten. Dat is hier in België wel andere koek.
Ik weet ook nog dat ik zei, dat we zo'n reis maar 1 keer in ons leven zouden maken. Hmm, het jaar nadien zaten we er al weer. En nu, na 15 jaar, zouden we willen weer gaan, met de dochters erbij. En ik denk dat hun indrukken ook wel fantastisch zijn, en hoop dat ze ook een beetje verslaafd geraken aan Amerika. :)
-
In het tijdperk na 9-11 was veiligheid een issue en dat was ook de eerste indruk die ik kreeg van de prachtige states!
Het begon in het vliegtuig met het invullen van een groen velletje en kreeg een vervolg op het vliegveld waar ik mijn vingers moest laten scannen, een foto moest laten maken en allerhande vragen moest beantwoorden. Gelukkig was ik zo ontzettend nieuwsgierig dat ik me dat allemaal heb laten welgevallen!
Eenmaal met de auto op pad zijn we door Jersey City en Union City gereden en dat was schitterend! Mijn eerste indrukken : bouwstijl, de wijze waarop de wegen lopen, vrachtwagens die sneller dan auto's rijden, goedkoop tanken en overal is er wel wat te eten te vinden!