Amerika Forum - USA 4 ALL - Informatie
Amerikaanse politiek/overheid/samenleving => Amerikaanse samenleving => Topic gestart door: Adriaan47 op 02-03-2007, 03:55 uur
-
Ik ben nu al meer dan 30 jaar weg van Holland.
Je zou kunnen zeggen dat ik meer ervaring heb in andere culturen dan nog echt Hollands te zijn.
Toch heb ik nog steeds een Hollands paspoort.
Ik ben ongeveer 3 keer terug geweest naar Holland op bezoek met goede en slechte ervaringen.
Mijn eerste keer was na 10 jaar en ik schrok mij echt rot zoals Holland was verandert en na 14 dagen wilde ik gauw weer weg en terug naar huis.
De tweede keer na 15 jaar,ik was gewaarschuwed,viel het wat beter en storte mij op de Hollandse Nieuwe Haring welke ik zo miste.
De derde keer,na 20 jaar wilde ik nog gauw even sommige mensen zien.
Nu,na 30 jaar,het hoeft niet meer en weet betere landen te vinden om mijn tijd door te brengen.
Ik zou graag eens what verhalen willen horen van andere emigranten..want je ziet echt grote verschillen na zo"n lange tijd.
Is Holland ten goede of ten slechte verandert?
Hollanders emigreren niet meer omdat ze het zo slecht hebben of honger zoals vroeger.
Er is nu een andere emigrant..eentje die bereidt is het land van melk en honing te verlaten?
Ik verliet Holland omdat ik "dood " zat..en op mijn 20 jaar al aan de top van mijn incomen en kon precies vertellen wat ik zou ga verdienen wanneer ik 50 was.Mijn baas kon mij nog geen eens ontslaan.Er was echt geen gein meer aan.
Vertel op oude emigranten en laat eens wat horen.
-
Omdat ik altijd voor Nederland gewerkt heb (als journalist en vertaler), en in Amsterdam nog een moeder heb, ben ik de afgelopen 30 jaar redelijk vaak naar Nederland terug geweest, zo om de twee jaar of zo. Was altijd een opoffering, omdat ik als freelance (ik ben te duur om in vaste dienst te nemen denk ik altijd maar) twee keer gepakt word: ik moet zeld mijn reis betalen en verdien niets terwijl ik weg ben.
Maar het is altijd de moeite waard geweest. Al was het alleen maar om te bevestigen, dat ik wel een band heb met het/ons land, omdat ik er geboren en getogen ben. Ik heb nog heel wat woorden en uitdrukkingen heel diep in mijn tenen zitten, die er op de meest interessante ogenblikken uitkomen, bijvoorbeeld. Maar ik zou er niet meer kunnen wonen/werken.
Ik heb ook zoiets gehad van: ik moet hier weg. Ik stond voor de klas (Engels, middelbare school), de laatste keer in 1977 als vervanging van een leraar van net 60, die echt opgebrand was. Ik denk wel eens, dat als ik in Nederland gebleven was, ik nu in detzelfde staat zou verkeren. Terwijl ik hier in St. Paul, MN, als zestigjarige me nog echt niet oud voel.
Toch ga ik nog regelmatig terug naar het Oude Land en ik zal dat blijven doen als mjn moeder er niet meer is (al zal dat nog wel even duren, ze is 'pas' 94 en woont nog op zichzelf, dankzij de verschillende thuis- en andere zorgorganisaties). Gewoon vanwege die diepe wortels.Plus ik wil mijn (in Amerika geboren) zoon een beetje van de Oude Wereld meegeven, hij is gelukkig erg trots op zijn Nederlandse paspoort en zal dat zeker bijhouden.
Als er (ooit) kleinkinderen komen, zal het helemaal leuk worden om nog eens terug te gaan. maar dat zal (hopelijk) ook nog wel even duren, ik zeg regelmatig tegen mijn zoon dat 70 een goede leeftijd is om grootvader te worden.
Ben midde januari nog even geweest. Wel vreemd om door Amsterdam te rijden, ik heb de stad jarenlang uitgebreid befietst, ken de stad dus diep grondig, maar het is niet meer hetzelfde, het lijkt wel alsof het allemaal wat kleiner is geworden. En ze hebben een hoop gesloopt. Veel 'last' heb ik niet gehad van de Nederlanders, ik heb er nooit erg veel mensen gekend en nauwelijks vrienden gemaakt. Ik heb daardoor niet echt contact met de Nederlandse maatschappij en kijk er een beetje oppervlakkig tegenaan.
Ik denk wel eens, dat als ik gebleven was, ik geprobeerd zou hebben om in de Tweede Kamer te komen. Maar achteraf gezien, is het waarschijnljk goed dat dat niet is doorgegaan, ik zou dan zeker een paar maagzweren hebben (gehad).
-
Ik denk dat je geen emigrant hoeft te zijn om dit gevoel te hebben.
Meestal heb je een bepaald verwachtingpatroon als je teruggaat.
Ik woon zelf in Nederland en schrik soms al als ik naar mijn oude woonplaats 40 km verderop ga.
Maar het leven en wonen houdt niet op als je daar weg bent. Ik ben in de kop van Noord Holland geboren en zo afgedaald naar de Betuwe. Ik zou naar geen van de plaatsen waar ik gewoond heb terug willen. Waar ik woon bouw ik mijn leven op.
Voor de rest bewaar je je herinneringen.
Ik woon gelukkig nog wel graag in Nederland, maar begrijp ook best dat er mensen zijn die dat niet doen en weg willen. Wij zijn niet het land van "melk en honing". Maar ik denk dat ieder land zijn voor en nadelen heeft.
1 ding heeft je gelukkig niet afgeschrikt. Het Nederlands en dit Forum. ;D
-
Twee leuke reakties.
Meest of mijn leven was ik een photojournalist met residency in New Zealand.
Nu hoop ik na nog een beetje scharrelen in USA met pensioen te gaan wanneer ik daar zin in heb.
Ik heb mijn opleiding van Holland en was daar ook fotograaf voordat ik weg ging.
Vanwege mijn vak heb ik aardig wat gezien hier en daar en geloof echt dat Holland is melk en honing.
Tog ook zou ik ook nooit meer willen wonen,leven of werken daar.
I love New Zealand and USA en heb een zwak hard voor Holland omdat ik daar geboren ben.
Personaly I am the most happy in USA.( de mensen )
Ja en natuurlijk nog steeds Nederlands..maar het komt echt wel uit mijn tenen hoor!
Ik ben op dit Forum teregt gekomen door mijn Amerikaanse vrouw.
Zij kreeg belangstelling voor Holland en waar haar hubby vandaan kwam.
Ik begon dit Forum leuk te vinden omdat ik nog 3 broers met family in Holland heb zitten en die doen niets anders dan klagen,klagen over hun eigen land en schelden op USA en zien Amerika als de grootste wereld verwoester.
Toen mijn vrouw dit forum vond begon did erg vervrissend op mij te werken.
Het is ook erg fijn eindelijk te kunnen delen met mijn vrouw dat er wel degelijk in Holland mensen zijn met een positieve opvatting over haar moeder land.Ik schaamde mij soms naar haar toe om Hollander te zijn.
-
Helaas kan en mag ik mezelf nog niet een 'oude emigrant' noemen, want ik zit nog maar net iets meer dan 2 jaar in Amerika.
Wel ben ik een paar maanden geleden voor een paar daagjes eventjes op en neer geweest naar Nederland. Niet omdat ik het land aan het missen was, maar wilde gewoon even mijn moeder gedag zeggen in levende lijven inplaats van aan de telefoon.
Na er twee jaar niet meer geweest te zijn dacht ik dat het zelfs in zo'n korte tijd toch wel een beetje veranderd zou zijn, maar dit bleek dus totaal niet het geval. Het voelde ergens zelfs aan alsof ik nooit was weg geweest.
Het is dat mijn familie er woont, anders zou ik er nooit meer terug komen. Ondanks Nederland best wel mooi is om te zien (heel erg groen zelfs), trekt het land mijn totaal niet. Misschien dat dit gevoel nog wel eens zal veranderen in de toekomst als ik wat langer in Amerika gewoond heb. Misschien zit ik er nog te kort.
-
Wij zijn in maart 2005 verhuisd en afgelopen september ben ik voor het eerst terug geweest naar NL. En iemand heeft me eens een leuk vergelijk verteld. In Amerika is alles nieuw alles een uitdaging en "spannend" en Nederland voelt vertrouwd, als een oude spijkerbroek. Je trekt hem aan en zit gewoon lekker. Je kent hem. Je weet de weg, de manieren en alle gewone dingen. Toen ik terug ging had ik veel Oh ja momenten. Oh ja zelf je boodschappen inpakken, Oh ja zondag winkels dicht, Oh ja er wordt niet gestopt bij het oversteken, Oh voorpiepen "mag" hier. Oh ja chaos in het verkeer. Dus eigenlijk was ik veranderd en niet Nederland. Want voorheen deed ik er waarschijnlijk allemaal aan mee en vond sommige dingen vanzelfsprekend. Maar nu viel het me op en moet ik eerlijk zeggen dat ik me ergerde aan die omgangsvormen. Al had ik na een weekje Nederland, mijn oude autorij gewoontes weer gewoon opgepikt. Moest wel anders kom je nooit aan een parkeerplekje ;-)
-
Ik zit hier alles bij elkaar ook al meer dan 25 jaar. Inderdaad, Holland is veranderd in die tijd. Maar....dat is Amerika ook hoor! Alleen valt het natuurlijk minder op als je hier midden in het leven staat.
Ik zou nooit meer permanent naar Holland terug willen/kunnen gaan. Hoe heerlijk ik het ook vind om daar op bezoek te gaan bij familie, en alle bezienswaardigheden te bekijken (en er zijn er een hoop!), het is me gewoon te druk, te vol, te bedillerig. En toch....het lijkt aan de andere kant wel of ik me nu nog veel Hollandser voel dan in het begin. Toen ik net ge-emigreerd was voelde ik me veel minder tot Hollandse dingen aangetrokken dan nu. Maar nu (terwijl ik n.b. net Amerikaans staatsburger ben geworden) kijk ik elke dag het NOS Journaal, ga ik graag naar evenementen zoals het WK Schaatsen zodat ik met Hollanders kan kwekken, etc. Dat Hollandse zit inderdaad in m'n tenen, en ik krijg het er nooit meer uit! 1smile
-
Wij zijn in maart 2005 verhuisd en afgelopen september ben ik voor het eerst terug geweest naar NL. En iemand heeft me eens een leuk vergelijk verteld. In Amerika is alles nieuw alles een uitdaging en "spannend" en Nederland voelt vertrouwd, als een oude spijkerbroek. Je trekt hem aan en zit gewoon lekker. Je kent hem. Je weet de weg, de manieren en alle gewone dingen. Toen ik terug ging had ik veel Oh ja momenten. Oh ja zelf je boodschappen inpakken, Oh ja zondag winkels dicht, Oh ja er wordt niet gestopt bij het oversteken, Oh voorpiepen "mag" hier. Oh ja chaos in het verkeer. Dus eigenlijk was ik veranderd en niet Nederland. Want voorheen deed ik er waarschijnlijk allemaal aan mee en vond sommige dingen vanzelfsprekend. Maar nu viel het me op en moet ik eerlijk zeggen dat ik me ergerde aan die omgangsvormen. Al had ik na een weekje Nederland, mijn oude autorij gewoontes weer gewoon opgepikt. Moest wel anders kom je nooit aan een parkeerplekje ;-)
Je hebt helemaal gelijk. :)
Deze dingen vielen me inderdaad ook op. Ik was bij een supermarkt (wilde toch wat 'vertrouwde' dingen kopen, hahaha...) en er was ruzie bij twee rijen voor de kassa's. Toen er een derde kassa open ging, vielen de mensen elkaar aan, want iemand zou wel eens 1 minuut eerder aan de beurt kunnen zijn dan de ander. Mijn ogen vielen uit mijn hoofd van verbazing hoe die (sorry voor het woord) 'viswijven' tekeer gingen tegen elkaar. Het bleef maar doorgaan, ook al was het ergste al gesust.
Toen viel het me inderdaad op dat dit weer typisch Nederland was. :(
Ik vond het absoluut niet leuk. Dan gaat het er hier toch wel eventjes anders aan toe.
-
Tja, nu na bijna 24 jaar uit Nederland weg te zijn is Nederland gewoon een leuk vakantieland voor ons (we gaan er zo eens in de vijf jaar heen, ik ben niet heel close met de familie daar). Wat ik de vorige keer (november 2005) opvallend vond, was het ongeduld bij kassa's inderdaad. Omdat ik Nederlands spreek verwachtten de kassa dames (valt me trouwens op, dat hier veel meer mannen achter de kassa's staan), dat ik a. gewend was aan het bijleggen van geld, zodat er een afgerond bedrag teruggegeven kan worden b. precies wist welke Euro muntjes wat waren. Geen van beiden ben ik gewoon (hoewel ik goed ben in hoofdrekenen, dus geen probleem om mee te doen met a.). Nou, zeg, het gezucht was niet van de lucht! Hier zouden de meesten, als ik zou uitleggen, dat ik uit het buitenland kom, een praatje beginnen over hoe, wat, waar. Daar werd er bij mijn uitleg ongeduldig geknikt en de hand opgehouden voor mijn geld :(.
Maar verder hebben we er een leuke week gehad, er zijn zoveel leuke en unieke dingen te bezoeken.
-
M'n oom, inmiddels overleden, is in de jaren '50 naar de VS gegaan.
Komende uit een dorpje iets boven Groningen sprak hij alleen z'n dialect.
Nadat hij 25 jaar in Amerika gewoond had, kwam hij voor het eerst terug in NL.
Gearriveerd op Schiphol, wilde hij de mensen in het Nederlands aanspreken.
Bagage halen, douane groeten, kaartje kopen voor de trein, etc...
Hij begreep niet waarom de mensen hem niet verstonden.
Hij sprak toch Nederlands.
Toen hij vervolgens in het Engels overging begreep iedereen hem.
Hij snapte er niets van.
Hans
-
Mijn vriend heeft ook zo'n oom. Hij leeft nog, maar komt oorspronkelijk uit Friesland . Hij praat en verstaat (buiten het Amerikaans) alleen Fries maar. Hij heet Oepke, maar omdat niemand het dat kan uitspreken heet hij gewoon Bill.
-
Ik ben dus hier ook al ruim 25 jaar in de VS. Afgelopen Januari nog even 10 dagen naar Nederland geweest. Ik heb net zoiets als Dutchess..... in het begin deed het me weinig en miste ik Nederland niet zo, nu kan ik het allemaal wat meer waarderen. Moet er wel direct bijzeggen dat ik niet denk dat ik ooit nog in Nederland weer zou kunnen wennen. Er zijn hele steden bijgebouwd waar ik mij weilanden herinner. Bijvoorbeeld vroeger reden we van Haarlem via de Randweg en de Velsertunnel naar Beverwijk waar mijn tante woonde en stonden er overal koeien, nu is er dat Velserbroek bijgebouwd waar ik totaal geen affiniteit mee heb. Ook Hoofddorp, waar mijn broer woont, beslaat nu zowat de hele Haarlemmermeer. Vroeger stonden daar wuivende tarwevelden. Ik vraag me weleens af hoeveel mensen er eigenlijk nog bijkunnen in dat volle landje.
Wat ik mis van Holland is, en dat kan misschien raar klinken, het huilen van de wind om het huis. De grauwe luchten, het waterkoude weer. Ik zie mensen op de fiets met een warme sjaal en een muts op en het heeft echt iets poetisch voor mij. Het vroeg donker worden in de winter, gezellig de lamp aan, kopje thee erbij, knus hoor. Aan de andere kant vind ik het net een heel groot poppenhuis. De infrastructuur is een ramp, al die auto's, het gesjees. En ja, de mensen die niet netjes in de rij kunnen staan bij de supermarkt, daar kan ik echt niet bij. En het gebrek aan ruimte voor iedereen. Zandvoort ligt propvol op een mooie dag, daar zou ik helemaal niet goed van worden, uren in die files staan om naar het strand te gaan. Want wat moet je anders op een hete dag?
Ik mis Holland dus wel, maar ik beschouw mezelf erg bevoorrecht om hier in Colorado in de Rocky Mountains te mogen wonen. Heerlijk klimaat, ook al hadden we tonnen sneeuw de afgelopen winter, en net nog een halve meter afgelopen dinsdag, maar die ruimte he, en al die bergen en prachtige wouden, de bergstroompjes, dat is toch wel iets zaligs. Maar toch enig om zo af en toe weer eens met de aeroplane naar Amsterdam te kunnen. Ik krijg er al weer zin in en ik moet nog 8 maanden of zo wachten!
-
Laatste keer ik terug geweest ben naar Holland is wel lang geleden maar het volgende overkwam mij.
Ik ontving a telefoon van mijn jongste broer vanuit Holland dat mijn vader slecht was en in het ziekenhuis, hij zou daar een operatie ondergaan waarbij het risiko erg hoog lag.
Ik besloot om naar Holland te gaan en mijn vader te zien voor dat het mischien te laat was en om hem te bemoedigen en steun voor hem te zijn.
Het was een verrassing en hij wist daar absolute niets van.
Ik wil even duidelijk maken vooraf ,dat ik beslist geen drinker ben maar soms to socialize
only drink ik soms wel eens mee maar met de leeftijd merk ik dat ik er elk jaar minder tegen kan en om niet te vergeten dat de laatste keer ik een echt Hollands borreltje had geproefd was meer dan 15 years ago.
Enfin ..mijn broer pikte mij op van Schiphol en bracht mij meteen naar het ziekenhuis om mijn vader te verassen.
Mijn vader had zijn eigen kamer en het was natuurlijk best wel emotioneel.
Hij had ook een kleine ijskast daar met een lekkere fles jonge jenever ,ik snap nog niet waarom dit allemaal mocht in een ziekenhuis.
We hadden zoveel bij te praten en namen een paar flinke neutjes.
Het werd tijd om op te stappen en ik zou de nacht door brengen bij mijn broer .
Opweg naar huis in het donker maar ik keek tog mijn ogen uit en voelde de jenever duidelijk zitten maar hield mij groot voor mijn broer.
We gingen de BrienenOord brug over in Rotterdam naar zijn huis en daar kreeg ik het mij tog echt te kwaad.Ik zei maar niks tegen mijn broer maar ik zag TWEE BRUGGEN !!!
ZIE IK NOU OOK AL DUBBEL ??
De volgende morgen vertelde ik mijn broer mijn ervaring en dat ik tog niet zo goed meer tegen drinken kan.
Hij schoot hard in de lag en vertelde mij date er inderdaad nu 2 dezelfde bruggen zijn en dat ik nog steeds gezond ben..
Wist ik veel dat ze in mijn afwezigheid er eentje naast hadden gelegd.
( Dit is een WAAR verhaal en wordt er nog steeds mee gepest )
( Mijn vader overleed 2 maanden later en ik ben dankbaar nog zo’n goede tijd met hem gehad te hebben samen met de jenever welke hij altijd zo lekker vond.)
-
Laatste keer ik terug geweest ben naar Holland is wel lang geleden maar het volgende overkwam mij.
Ik ontving a telefoon van mijn jongste broer vanuit Holland dat mijn vader slecht was en in het ziekenhuis, hij zou daar een operatie ondergaan waarbij het risiko erg hoog lag.
Ik besloot om naar Holland te gaan en mijn vader te zien voor dat het mischien te laat was en om hem te bemoedigen en steun voor hem te zijn.
Het was een verrassing en hij wist daar absolute niets van.
Ik wil even duidelijk maken vooraf ,dat ik beslist geen drinker ben maar soms to socialize
only drink ik soms wel eens mee maar met de leeftijd merk ik dat ik er elk jaar minder tegen kan en om niet te vergeten dat de laatste keer ik een echt Hollands borreltje had geproefd was meer dan 15 years ago.
Enfin ..mijn broer pikte mij op van Schiphol en bracht mij meteen naar het ziekenhuis om mijn vader te verassen.
Mijn vader had zijn eigen kamer en het was natuurlijk best wel emotioneel.
Hij had ook een kleine ijskast daar met een lekkere fles jonge jenever ,ik snap nog niet waarom dit allemaal mocht in een ziekenhuis.
We hadden zoveel bij te praten en namen een paar flinke neutjes.
Het werd tijd om op te stappen en ik zou de nacht door brengen bij mijn broer .
Opweg naar huis in het donker maar ik keek tog mijn ogen uit en voelde de jenever duidelijk zitten maar hield mij groot voor mijn broer.
We gingen de BrienenOord brug over in Rotterdam naar zijn huis en daar kreeg ik het mij tog echt te kwaad.Ik zei maar niks tegen mijn broer maar ik zag TWEE BRUGGEN !!!
ZIE IK NOU OOK AL DUBBEL ??
De volgende morgen vertelde ik mijn broer mijn ervaring en dat ik tog niet zo goed meer tegen drinken kan.
Hij schoot hard in de lag en vertelde mij date er inderdaad nu 2 dezelfde bruggen zijn en dat ik nog steeds gezond ben..
Wist ik veel dat ze in mijn afwezigheid er eentje naast hadden gelegd.
( Dit is een WAAR verhaal en wordt er nog steeds mee gepest )
( Mijn vader overleed 2 maanden later en ik ben dankbaar nog zo’n goede tijd met hem gehad te hebben samen met de jenever welke hij altijd zo lekker vond.)
Sterk (jenever) verhaal 2006-01 Ik ga niet meer terug naar Nederland, is er veel te warm 2006-10
-
Ben daarna nooit meer terug geweest en niemand bracht mij ook geen jenever meer :D
( Drinking TEQUILA now ) ::)
-
Wij hebben toch wel even hartelijk moeten lachen omdat jenever verhaal..
gr petra
-
Hi hi hi, ja stiekum een tweede brug bouwen zonder te zeggen.... hi hi hi.
Erg leuk verhaal
En kan begrijpen dat het borreltje met je vader in het ziekenhuis een mooi te koesteren herinnering is.
-
Ik heb het al eerder geschreven dat ik nog maat 'te kort' in Amerika woon (2 1/2 jaar) om een groot verschil/gevoel te kunnen waarnemen als ik terug zou zijn in Nederland. Alles is nog 'te vers' in het geheugen.
Wel moet ik eerlijk bekennen dat ik nooit een sekonde heimwee heb gehad om terug te gaan naar Nederland. Sterker nog, wat moet ik er nog zoeken? Okay, ik heb er familie en vrienden wonen en ja, die mis ik wel eens. Maar Nederland als land opzich? Nee, kan me totaal gestolen worden. Ik hoef daar echt niet meer heen.
Tot deze week... twee dagen geleden! Zat ik thuis 's avonds een CD te beluisteren met een bakje koffie erbij, gewoon op de bank helemaal alleen en ik was verder niets aan het doen. Ineens overviel me een 'Nederland' gevoel, ik denk daar de muziek die ik aan het beluisteren was. Ik werd totaal onverwachts in Nederland teruggeplaats en dit was na 2 1/2 jaar het eerste moment in mijn leven dat ik ineens Nederland als land en kultuur ontzettend begin te missen. Het heeft ongeveer een uurtje aangehouden, dit gevoel... maar was er wel eventjes van slag van. Ik dacht dat mij dit nooit zou kunnen overkomen.
Mis dus...
-
Gelukkig heb je daar vakantie voor
-
Wij zijn hier nu ook ruim twee jaar en ik had vorige week ook dat gevoel.
Onze hond was ziek en wordt zo moe van alle formulieren die ik moet tekenen dat ik niemand aansprakelijk stel in het dieren ziekenhuis.
Daarbij ook nog eens mijn emoties en mijn weinige kennis van Medisch Engels. Ontzettend vermoeiend en verwarrend en ik snakte naar de Hollandse nuchterheid.
Maar.... heb de "boeken" er op na geslagen. Geloof dat we precies volgens het emigratiepatroon denken nu. De eerste jaren zijn de "vakantie gevoel" jaren. Daarna komt pas het gemis, althans volgens de geleerden ;-) Fijn te weten dat het compleet volgens verwachting gaat toch?
En oja, dit gevoel moet na vier jaar weer verdwenen zijn overigens......
-
Hahaha, ik moet dat vakantie gevoel nog steeds krijgen dan! LOL!
Het klinkt gek, maar iedereen denkt inderdaad dat wanneer je naar je favoriete vakantie land gaat emigreren dat je daar dan ook voor de rest van je leven in een vakantiegevoel terecht komt. Nou, ik ben toch heel vaak met vakantie geweest naar de Rocky Mountains, maar nu ik er woon voelt het toch echt wel even iets anders aan dan een vakantie.
Ik weet namelijk dat er achter 'die ene berg' mijn huis staat waar de hypotheek voor opgebracht moet worden en ik de volgende dag gewoon weer 8 uur moet gaan werken om die hypotheek te kunnen betalen. Niets vakantiegevoel meer in de Rocky Mountains, maar gewoon werkelijkheid. :)
Toch woont het dan hier weer wel een stuk leuker dan in Nederland moet ik zeggen, haha...
Maar echt, ik denk er wel eens aan waar ik naar toe zou gaan met vakantie, als ik ooit weer eens in Nederland zou wonen. Ik denk eerst maar eens even naar andere landen dan Amerika. Juist om weer een vakantiegevoel te krijgen.
-
Oh jee, je hebt de vakantie jaren overgeslagen.... Als dat maar goed gaat wink
Alhoewel, dan loop je wel al twee jaar voor nu en zul je helemaal thuis gaan voelen nu, aldus de geleerden 1white
-
Er kan ook een tijd komen dat Holland en Hollanders je gaan irriteren.
Gewoon meer dan 10 jaar wachten en VEEL vrienden en kennissen en family over hebben op bezoek.
-
Vanaf mijn geboorte ruim 15 jaar in het buitenland gewoond. Na mijn 20ste gemiddeld 6 maanden per jaar buiten NL geweest, waarvan het meerendeel (tot mijn trouwen) in de US of A. Nooit zo'n band gehad met NL. Voel mij hier ook niet gebonden aan dit polderlandje ;D
Na de aanbieding van mijn toekomstige werkgever voel ik de banden met NL steeds verder wegzakken, de FREE SPIRIT is hier niet.
Teveel regels en met vingers wijzen. Ik zal na mijn vertrek naar Florida alleen voor de hoogst nodige redenen naar NL komen.
Mijn ouders zijn het reizen gewend en mijn vader ziet met smart uit naar het moment dat wij vertrekken. Hij ziet zich al op het strand rondlopen 2006-10
Nee ik zal NL niet missen.
-
Wij zitten nu bijna 6 maanden in Texas en heb Nederland geen seconde gemist. Ik luister nog wel soms naar 3FM, lees online het nieuws en zie dat er niets is veranderd. Veel nieuwe wetten en regels, veel politiek gezeur, vaak slecht weer. Ik ga voorlopig niet terug, ook niet voor vakantie, zonde van het geld.
-
Hans ..you are going to get the right attitude of a emigrant. ( still a long way to go!!! )
-
Wij zitten nu bijna 6 maanden in Texas en heb Nederland geen seconde gemist. Ik luister nog wel soms naar 3FM, lees online het nieuws en zie dat er niets is veranderd. Veel nieuwe wetten en regels, veel politiek gezeur, vaak slecht weer. Ik ga voorlopig niet terug, ook niet voor vakantie, zonde van het geld.
Haha, op het luisteren naar de Nederlandse radio na dan (ik vind de Amerikaanse radio stukken betere muziek hebben) komt me de rest wel erg bekend voor. Ook ik las bijna 2 jaar lang elke dag 'eventjes' het nieuws in Nederland en soms (lees: 1 keer per maand) keek ik even het NOS Journaal online om het laatste nieuws te volgen.
Dit is het laatste halfjaar ineens veranderd. Ik kan me eigenlijk niet eens meer herinneren wanneer ik voor het laatst 'nieuws' uit Nederland online gelezen heb, laat staan online het NOS Journaal gezien heb.
Het interesseert me totaal niet meer. Ik merk ook dat het email met bekenden uit Nederland (op mijn familie na dan) steeds minder wordt en dat komt van mijn kant af. Zelfs het forum bezoeken neemt af heb ik gemerkt... :( Nee, het forum is niet negatief ofzo, zo bedoel ik het helemaal niet, maar ik merk gewoon dat de behoefte om aan Nederland te blijven 'kleven' zo'n beetje verdwenen is bij mij.
Het enige gekke is dat ik soms ineens Nederlands sta te kleppen tegen Amerikanen die ik al wet langer ken. Dit heb ik vroeger nooit gehad, maar op de een of andere manier merk ik dat dit steeds vaker voorkomt. haha
-
Toen ik terug ging had ik veel Oh ja momenten. Oh ja zelf je boodschappen inpakken, Oh ja zondag winkels dicht, Oh ja er wordt niet gestopt bij het oversteken, Oh voorpiepen "mag" hier. Oh ja chaos in het verkeer.
Wij zijn net terug van weer 3 weken Amerika, maar echt...dat hele rijtje wat hierboven genoemd wordt viel mij (opnieuw) meteen weer op toen we in Nederland waren.
Eigenlijk in Amerika al.
Ik schaam me gewoon rot eerlijk gezegd, dat wij in Nederland amper stoppen voor voetgangers, lopen te stressen in de rij bij de kassa etc. etc.
Maar elke keer opnieuw ga je er inderdaad weer aan meedoen...vanzelf bloos
Lijkt wel of je er in meegesleurd wordt :s
Bianca cheer
-
Dat plotseling Nederlands spreken merk ik ook af en toe. Ik zeg dan plotseling iets in het Nederlands tegen mijn vrouw, waarmee ik al 25 jaar getrouwd ben, maar die ik nooit Nederlands heb geleerd). Ik vind dat heel gewoon, volgens mij doe ik niets bijzoners, maar zij staat dan vreemd te kijken.
-
Toen ik terug ging had ik veel Oh ja momenten. Oh ja zelf je boodschappen inpakken, Oh ja zondag winkels dicht, Oh ja er wordt niet gestopt bij het oversteken, Oh voorpiepen "mag" hier. Oh ja chaos in het verkeer.
Wij zijn net terug van weer 3 weken Amerika, maar echt...dat hele rijtje wat hierboven genoemd wordt viel mij (opnieuw) meteen weer op toen we in Nederland waren.
Eigenlijk in Amerika al.
Ik schaam me gewoon rot eerlijk gezegd, dat wij in Nederland amper stoppen voor voetgangers, lopen te stressen in de rij bij de kassa etc. etc.
Maar elke keer opnieuw ga je er inderdaad weer aan meedoen...vanzelf bloos
Lijkt wel of je er in meegesleurd wordt :s
Bianca cheer
Alles wat je over een ander zegt, zegt ook wat over jezelf he wink Ik stop altijd als ik denk dat iemand wil oversteken. :)
-
Dat plotseling Nederlands spreken merk ik ook af en toe. Ik zeg dan plotseling iets in het Nederlands tegen mijn vrouw, waarmee ik al 25 jaar getrouwd ben, maar die ik nooit Nederlands heb geleerd). Ik vind dat heel gewoon, volgens mij doe ik niets bijzoners, maar zij staat dan vreemd te kijken.
Hi hi hi, ja dat heb ik ook. En dan inderdaad dat vreemde gezicht van de mensen waar je tegen praat.
Dan weet ik tegenwoordig van oei, volgens mij kwam er spontaan weer Nederlands uit ;-) Terwijl je zelf niks in de gaten hebt.
-
Klinkt allemaal bekend dit :icon_mrgreen:
-
Toen ik terug ging had ik veel Oh ja momenten. Oh ja zelf je boodschappen inpakken, Oh ja zondag winkels dicht, Oh ja er wordt niet gestopt bij het oversteken, Oh voorpiepen "mag" hier. Oh ja chaos in het verkeer.
Wij zijn net terug van weer 3 weken Amerika, maar echt...dat hele rijtje wat hierboven genoemd wordt viel mij (opnieuw) meteen weer op toen we in Nederland waren.
Eigenlijk in Amerika al.
Ik schaam me gewoon rot eerlijk gezegd, dat wij in Nederland amper stoppen voor voetgangers, lopen te stressen in de rij bij de kassa etc. etc.
Maar elke keer opnieuw ga je er inderdaad weer aan meedoen...vanzelf bloos
Lijkt wel of je er in meegesleurd wordt :s
Bianca cheer
Alles wat je over een ander zegt, zegt ook wat over jezelf he wink Ik stop altijd als ik denk dat iemand wil oversteken. :)
Hahaha, ja ik stop dus ook als iemand wil oversteken hoor, rij ze niet plat ofzo ;D ;)
Ik bedoelde eigenlijk meer dat ik hier snel te gehaast rijd (ik had ff wat duidelijker moeten zijn wink)
Groetjes, Bianca cheer
-
Ik woon ook al een tijd in het buitenland, maar niet zo lang in USA. Ik heb eerst 5 jaar in Noorwegen gewoond, toen 4 in Spanje, nu 4 in Amerika. Ik vind Nederland heel erg veranderd, maar moet ook toegeven dat ik veel in de krant lees. Dan lijkt alles zoveel erger. Zoals een Colombiaanse me eens vertelde, die uit Medallin kwam, dat je heus niet elke dag drugsbarons op straat ziet lopen die elkaar omver proberen te schieten. In Nederland lijkt het alsof je zo op straat doodgetrapt kan worden. Ook is de tolerantie heel ver te bekennen. Maar misschien was ik te jong en naief (21 jaar) toen ik Nederland verliet dat ik het toen heel anders zag. Ik ben getrouwd met een Spanjaard en we gaan nu naar Spanje op vakantie. M'n familie (vader en broer) komen ons en de kids in Spanje opzoeken. Ik heb geen behoefte om naar Nederland terug te verhuizen. Vakantie blijft leuk natuurlijk, hoewel ik er dus al een paar jaar niet geweest ben. Ik denk wel eens wat ik zou doen als ik ineens weer alleen zou zijn. Terug naar Nederland valt daar niet onder. Hier onder de zon in Nevada blijven is een optie, of anders zeker 'terug' naar Spanje.
-
In Nederland lijkt het alsof je zo op straat doodgetrapt kan worden. Ook is de tolerantie heel ver te bekennen. Maar misschien was ik te jong en naief (21 jaar) toen ik Nederland verliet dat ik het toen heel anders zag.
Ik woon al bijna mijn hele leven in Nederland en ik heb ook de indruk dat Nederland veranderd is. Dat het gezellige tolerante Nederland met zijn verzorgingsstaat veranderd is in ieder-voor-zich-en-al-helemaal-niet-voor-buitenlanders. Ik heb altijd gezegd dat ik niet zo nodig weg hoef uit Nederland, dat ik ergens wel een beetje trots was op Nederland. Inmiddels ben ik een stuk minder blij met ons land geworden en ik weet ook niet meer hoe het te veranderen is. Dus emigreren lijkt zo gek niet meer.
-
Ieder-voor-zich-en-al-helemaal-niet-voor-buitenlanders, hahahaha! Ja, dat gevoel krijg ik ook inderdaad. Voordeel van veel in het buitenland wonen is dat je ruimdenkender wordt. Tenslotte ben je ineens zelf een buitenlander die zich aan moet passen (al is het als witte Nederlander niet te vergelijken met een zwart persoon of iemand uit het midden-oosten). Nadeel is dat je ineens overal wat ziet, omdat je niet meer onbevangen bent. In al die landen waar ik gewoond heb heb je goed en slechte dingen. Geen een land weet alleen het goede te combineren ;).
Een ding wat je Amerika zeker na moet geven is dat ondanks het racisme (wat overal en dus ook hier bestaat), is het wel mogelijk om als overduidelijke buitenlander een goede baan te krijgen. Je moet er harder voor werken, maar het is mogelijk. Mijn baas is Iranier bijvoorbeeld. Hoeveel buitenlanders (zwarten/moslims) zijn in hoge posities te vinden in bijvoorbeeld Nederland?
-
Ik woon nu weer in Nederland nadat ik 1,5 jaar in Texas heb gewoond voor mijn stage. De eerste paar weken dat ik terug was, was geen probleem. Nederland was fantastisch en geweldig. Maar nu ik zo een 2 maanden weer in NL woon, vraag ik me soms toch af of ik niet met een volgende stage maar weer naar de States moet vertrekken. Amerika is ook niet wat ik perfect zou noemen, maar hoe mensen met elkaar omgaan is toch stukken beter. De bevolking staat als 1 man voor hun land en landgenoten en ze zijn altijd bereid om elkaar te helpen. Dit zal ongetwijfeld niet overal zo zijn maar het is over het algemeen toch beter dan wat ik hier mee maak deze dagen. Het feit al dat mensen gezellig met elkaar omgaan tijdens wedstrijden zonder dat er rellen uitbreken zegt al veel. Ik weet niet of ik ooit nog in Amerika zal wonen, maar ik denk dat er een grote kans is dat ik in ieder geval uit Nederland verhuis zo gauw ik klaar ben met mijn opleidingen.