Amerika Forum - USA 4 ALL - Informatie
Amerikaanse politiek/overheid/samenleving => Amerikaanse samenleving => Topic gestart door: Bakvet op 14-02-2006, 20:28 uur
-
Er is vast wel iets te bedenken wat je pas ging doen nadat je een keer in de VS bent geweest. Ik ben benieuwd: wat vind je de beste gewoonte/eigenschap/invloed/enz. die je aan je bezoeken(en) aan de VS hebt overgehouden?
(Voor degenen die naar de VS zijn verhuisd geldt de vraag omgekeerd: welke slechte gewoonte (enz.) heb je na je vertrek uit de Benelux voorgoed afgeleerd?)
-
Om mijn eigen antwoord als voorbeeld te geven: serieus en regelmatig sporten vond ik daarvoor een nutteloos tijdverdrijf en sindsdien heb ik er echt lol in.
-
De slechte gewoonte die ik in Amerika heb afgeleerd is mijn rijgedrag.
- Ik hou me aan de snelheid;
- Ik laat anderen invoegen, zonder ze klem te rijden of er niet tussen te laten;
- Ik laat anderen voor gaan, als ze willen;
- etc.
Kortom, op de een of andere manier gaat deze aanpassing geheel vanzelf hier.
In Nederland reed ik als een idioot en liet niemand invoegen of voor gaan, maar dat is ook niet echt gebruikelijk in Nederland heb ik gemerkt, haha...
-
oh dus jij bent er zo eentje chief ! ;D :P
-
Ik ook. Ik rijd als een oude dame tegenwoordig....... ;D
Rood staan op de bank heb ik hier pas afgeleerd. Dat was altijd veel te makkelijk in Europa.
Margaret
-
Ik zeg veel vaker "dank je" of "alsjeblieft", dan vroeger. Ik houd de deur voor iedereen openen, die na me komt. Er zijn er vast nog veel meer, want ik ben volgens mij heel erg ver-Amerikaanst ;).
-
Ik zeg veel vaker "dank je" of "alsjeblieft", dan vroeger. Ik houd de deur voor iedereen openen, die na me komt. Er zijn er vast nog veel meer, want ik ben volgens mij heel erg ver-Amerikaanst ;).
Hahaha, dat is inderdaad ook zo'n punt dat hier heel normaal is om te doen, terwijl je in Nederland vaak de deur in je gezicht geduwd krijgt. Hier kijken de mensen nog of er niet toevallig iemand achter hun door dezelfde deur naar binnen willen en houden dan de deur voor je open.
Ook is het mij (maar ook mijn vrouw) opgevallen dat iedereen op straat of in het winkelcentrum elkaar vriendelijk met een glimlach aankijkt en je groet. Moet je in Nederland eens iemand aan kijken. Heb je zo een mes tussen je ribben.
-
Ik zeg veel vaker "dank je" of "alsjeblieft", dan vroeger. Ik houd de deur voor iedereen openen, die na me komt. Er zijn er vast nog veel meer, want ik ben volgens mij heel erg ver-Amerikaanst ;).
het grappige is dat ik dit in NL altijd al doe.
Zie je wel dat ik in Amerika thuishoor 8)
-
Ook is het mij (maar ook mijn vrouw) opgevallen dat iedereen op straat of in het winkelcentrum elkaar vriendelijk met een glimlach aankijkt en je groet. Moet je in Nederland eens iemand aan kijken. Heb je zo een mes tussen je ribben.
Ik moet ineens heel erg aan Crocodile Dundee denken.
-
Ook is het mij (maar ook mijn vrouw) opgevallen dat iedereen op straat of in het winkelcentrum elkaar vriendelijk met een glimlach aankijkt en je groet. Moet je in Nederland eens iemand aan kijken. Heb je zo een mes tussen je ribben.
Ik moet ineens heel erg aan Crocodile Dundee denken.
whaha ja maar das wel in nederland joh,
"Wat kijk je, heb ik iets van je aan ofzo"?
-
Ik zeg veel vaker "dank je" of "alsjeblieft", dan vroeger. Ik houd de deur voor iedereen openen, die na me komt. Er zijn er vast nog veel meer, want ik ben volgens mij heel erg ver-Amerikaanst ;).
Dat van die deur deed ik altijd al, ik heb er ook een schurfthekel aan als iemand voor mij de deur gewoon in mijn gezicht laat knallen, maar ik ben inderdaad beleefder geworden, ook in winkels en restaurants.
En we hadden na onze eerste keer Amerika ook de fooien-gewoonte meegenomen, maar daar zijn we door de hoge prijzen en slechte service hier in Nederland weer vanaf gestapt.
-
Ook is het mij (maar ook mijn vrouw) opgevallen dat iedereen op straat of in het winkelcentrum elkaar vriendelijk met een glimlach aankijkt en je groet. Moet je in Nederland eens iemand aan kijken. Heb je zo een mes tussen je ribben.
Ik moet ineens heel erg aan Crocodile Dundee denken.
whaha ja maar das wel in nederland joh,
"Wat kijk je, heb ik iets van je aan ofzo"?
Het is niet alleen dat mes. Ik dacht ook aan die scène waar hij iedereen groet op straat in Manhattan.
-
Ook is het mij (maar ook mijn vrouw) opgevallen dat iedereen op straat of in het winkelcentrum elkaar vriendelijk met een glimlach aankijkt en je groet. Moet je in Nederland eens iemand aan kijken. Heb je zo een mes tussen je ribben.
Ik moet ineens heel erg aan Crocodile Dundee denken.
whaha ja maar das wel in nederland joh,
"Wat kijk je, heb ik iets van je aan ofzo"?
Het is niet alleen dat mes. Ik dacht ook aan die scène waar hij iedereen groet op straat in Manhattan.
whaha ja hij is altijd grappig 2006-01
-
Nou sorry, hier ben ik het dus totaal niet mee eens, ik weet niet waar jullie op straat lopen of in welke winkelcentra jullie komen, maar moet je eens in een mindere wijk gaan lopen, ga maar eens naar een zwarte buurt in je buurt. De opa en oma van mijn vriend zijn echt rasechte amerikanen, zij wonen in een goede buurt in Fort Lauderdale, maar wij zijn ook naar de mindere buurten geweest samen met hen, en zij weten precies waar je beter strak voor je uit kan kijken dan iemand aankijken! Er zijn zelfs buurten waar je gewoon beter helemaal weg kan blijven. En als ik hier in Nederland op straat loop en ik kijk iemand gewoon glimlachend aan krijg ik gewoon een vriendelijke reactie terug, en er is hier in Nederland geen een buurt waar ik als jonge vrouw niet in mijn eentje doorheen durf te lopen!
-
Ik ben het eens met Claudia, Ik word hier in nederland vaak gegroet op straat. Nu ben ik nooit in een slechte buurt in de VS geweest dus daar kan ik niet over oordelen. Maar dat je in Nederland niet naar iemand kan glimlachen dat valt volgens mij wel mee. Nu woon ik wel in een dorp maar in de stad kom ik ook veel lachende mensen tegen.
-
Ik ben anders tegen afstanden aan gaan kijken. Als ik vroeger eens naar Utrecht moest vanuit Friesland dan had ik weleens zoiets van nounou..een hele afstand. Sinds mijn vriendin en ik elk jaar een road-trip in de US ondernemen en soms per dag 300 mijl (of meer) afleggen, stellen de afstanden in Nederland niet zoveel meer voor..
-
Nou sorry, hier ben ik het dus totaal niet mee eens, ik weet niet waar jullie op straat lopen of in welke winkelcentra jullie komen, maar moet je eens in een mindere wijk gaan lopen, ga maar eens naar een zwarte buurt in je buurt. De opa en oma van mijn vriend zijn echt rasechte amerikanen, zij wonen in een goede buurt in Fort Lauderdale, maar wij zijn ook naar de mindere buurten geweest samen met hen, en zij weten precies waar je beter strak voor je uit kan kijken dan iemand aankijken! Er zijn zelfs buurten waar je gewoon beter helemaal weg kan blijven. En als ik hier in Nederland op straat loop en ik kijk iemand gewoon glimlachend aan krijg ik gewoon een vriendelijke reactie terug, en er is hier in Nederland geen een buurt waar ik als jonge vrouw niet in mijn eentje doorheen durf te lopen!
Dat ben ik niet met je eens alleen als je Zwarte Band Karate 5e Dan hebt..............dan ben ik het met je eens. Verder kan ik ook beamen dat ik gewoon op straat kan lopen en mensen gedag kan zeggen zonder dat ik verder loop met krukken of met twee blauwe ogen..............
-
En als ik hier in Nederland op straat loop en ik kijk iemand gewoon glimlachend aan krijg ik gewoon een vriendelijke reactie terug, en er is hier in Nederland geen een buurt waar ik als jonge vrouw niet in mijn eentje doorheen durf te lopen!
Dit ben ik ook niet helemaal met jou eens Claudia. Er zijn ook zat buurten in Nederland waar je beter niet alleen rond kunt lopen en voor je moet kijken omdat je anders een probleem hebt!
Ik denk overigens dat ieder land wel ergens een aantal van die buurten heeft
-
Sorry Claudia, ik ben het ook niet helemaal met je eens.
Het is niet alleen mij, maar ook mijn vrouw opgevallen dat iedereen hier in Amerika je vriendelijk groet en aankijkt met een glimlach. Wij hadden zelfs tot vorige week mijn neefje uit Nederland op bezoek. Die begon er notabene zelf over, dat hij verbaast was dat waar je ook bent, dat de mensen je vriendelijk groeten. We hebben het hier niet eens met hem over gehad!!! Het valt dus wel degelijk op dat er een groot verschil is tussen de gemiddelde Nederlandse vriendelijkheid en de Amerikaanse vriendelijkheid.
Natuurlijk heb ik het niet over de arme zwarte wijken. Ik zou niet eens weten waar die zijn, in iedergeval niet in het gedeeltje waar ik woon. Ik ben zelf ook een keer (was vorig jaar) met de auto gedwongen de south side van Chicago in te rijden, omdat ik anders op de snelweg zonder benzine zou staan. Dit had ik achteraf NOOIT, maar dan ook NOOIT moeten doen. Dit was het gevaarlijkste en stomste dat ik ooit gedaan heb en inderdaad... in dit soort gebieden moet je inderdaad NIEMAND, maar dan ook echt NIEMAND aankijken, zeker niet als je de enige blanke bent.
Maar wat heb ik in dit soort wijken te zoeken? Niets toch? Daar kom ik ook niet (meer) en dit soort wijken moet je gewoon links laten liggen, alsof ze niet bestaan.
Maar de mentaliteit van de Amerikanen zijn wel degelijk een stuk beter dan die in in mijn leven bij de gemiddelde Nederlander heb mogen ervaren.
-
Ik ben anders tegen afstanden aan gaan kijken. Als ik vroeger eens naar Utrecht moest vanuit Friesland dan had ik weleens zoiets van nounou..een hele afstand. Sinds mijn vriendin en ik elk jaar een road-trip in de US ondernemen en soms per dag 300 mijl (of meer) afleggen, stellen de afstanden in Nederland niet zoveel meer voor..
Hoi,
Ik heb dit vaker gehoord, maar begrijp niet hoe je ineens een andere beleving van afstanden kunt krijgen. Eergister 100 mile gereden voor een simpel festival in het wetsen van Virginia (ik woon in Charlottesville) Na 2 uur (inclusief file en een hoop oponthoud) vond ik het amper meer de moeite om door te rijden. Na 7 maanden vind ik langer dan een uur in de auto zitten nog steeds tijdsverspilling, maar hoop natuurlijk van deze mening af te komen zodat ik wat meer dagtripjes ga maken :)
groetjes kobie
-
Nou sorry, hier ben ik het dus totaal niet mee eens, ik weet niet waar jullie op straat lopen of in welke winkelcentra jullie komen, maar moet je eens in een mindere wijk gaan lopen, ga maar eens naar een zwarte buurt in je buurt. De opa en oma van mijn vriend zijn echt rasechte amerikanen, zij wonen in een goede buurt in Fort Lauderdale, maar wij zijn ook naar de mindere buurten geweest samen met hen, en zij weten precies waar je beter strak voor je uit kan kijken dan iemand aankijken! Er zijn zelfs buurten waar je gewoon beter helemaal weg kan blijven. En als ik hier in Nederland op straat loop en ik kijk iemand gewoon glimlachend aan krijg ik gewoon een vriendelijke reactie terug, en er is hier in Nederland geen een buurt waar ik als jonge vrouw niet in mijn eentje doorheen durf te lopen!
ga maar amsterdam bijlmer savonds met sieraden ofzo of rotterdam zuid alleen als hollands meisje 2006-05
-
@kobie; ik krijg ook niet zozeer een andere beleving van de afstanden, ik bedoel, 200km is en blijft 200 km, zowel hier als daar.
Maar als ik in Nederland zo'n vervelende afsatand moet afleggen dan denk ik altijd weer even aan onze road trips in Amerika, en dan kijk ik er toch anders tegenaan.
-
@kobie; ik krijg ook niet zozeer een andere beleving van de afstanden, ik bedoel, 200km is en blijft 200 km, zowel hier als daar.
Maar als ik in Nederland zo'n vervelende afsatand moet afleggen dan denk ik altijd weer even aan onze road trips in Amerika, en dan kijk ik er toch anders tegenaan.
Het zijn dus meer de leuke herinneringen en natuurlijk het doel van zo'n dagtrip. Ach ik ben ook beetje een zeurpiet hoor. Al met al een grappige dag gehad inclusief een bezoek aan een maple festival. En hoewel ik in nederland nog nooit 2 uur in de auto heb gezeten voor een anderhalf uur rondlopen in het zonnetje, was het weer een leuke ervaring.
-
@kobie; ik krijg ook niet zozeer een andere beleving van de afstanden, ik bedoel, 200km is en blijft 200 km, zowel hier als daar.
Maar als ik in Nederland zo'n vervelende afsatand moet afleggen dan denk ik altijd weer even aan onze road trips in Amerika, en dan kijk ik er toch anders tegenaan.
Ik weet precies wat je bedoelt.
Het verschil tussen 200 km in Nederland op de snelweg en 200 km in Amerika op de snelweg is dat je in Nederland ten eerste heel vaak op een overvolle snelweg zit met om de kilometer wel een afslag en verkeer dat heel vaak onrustig rijdt en in bebouwde gebieden.
In Amerika kun je gemakkelijk 200 kilometer rijden en pas om elke 20 a 30 kilometer een afslag hebben (en soms nog niet eens!!!), terwijl je vaak geen andere auto's om je heen hebt, een mooi rustgevend landschap, geen flitspalen, etc... en je deelt de weg met zeer relaxed rijdende overige weggebruikers.
Het is in Amerika veel en veel minder hectisch dan in Nederland, waardoor je ook zelf niet dat 'jachtige' gevoel hebt dat je in Nederland wel hebt. Ik merk dit heel goed aan mijzelf. Ik reed op de Nederlandse snelwegen (naar mijn werk: Dordrecht - Tiel over de A15, dus gelukkig filevrij) elke ochtend 160 km/uur...
Hier in Amerika heb ik er totaal geen behoefte aan om zo hard te rijden. Hier is het niet hectisch...
-
Het is gewoon een kwestie van ruimte. Ruimte in het land, maakt ook de geesten ruimer, dat merk je overal in de VS. En ik merk het ook aan mezelf. Al kan ik nog steeds erg kwaad worden als ik slecht bediend word, wat zelfs in de VS af en toe voorkomt.
-
Het is gewoon een kwestie van ruimte. Ruimte in het land, maakt ook de geesten ruimer, dat merk je overal in de VS. En ik merk het ook aan mezelf. Al kan ik nog steeds erg kwaad worden als ik slecht bediend word, wat zelfs in de VS af en toe voorkomt.
Ach, dat zal denk ik overal ter wereld wel voorkomen..al zal ik nooit een pizzaria vergeten in een plaats bij de noordingang van Yellowstone. (de plaatsnaam is me even ontschoten) Daar werkten uitsluitend tienermeiden in de bediening die écht plezier in hun werk hadden, dat ook uitstraalden en daarmee een uitermate plezierige invloed hadden op iedereen!
En dat leverde hun weer behoorlijke fooien op...
Dit is eventjes :offtopic: sorry!
PS, de plaatsnaam is Gardiner, Montana.
-
Vooral het rustiger autorijden heb ik meegenomen vanuit Amerika. Was eerst nogal een coureurtje, maar heb gemerkt dat voor mijn eigen gemoedsrust het toch beter is om relaxed te rijden. Ook de vriendelijkheid van de mensen in Amerika is mij opgevallen; was bij mijn oom en tante in Hot Springs, North Carolina, (een echt gehucht), en daar hebben ze ons voorgesteld aan vrienden van hun, was wel leuk, we waren echt een bezienswaardigheid, mensen uit Europa :o
Kan er nog niet echt heel erg over oordelen, maar vond vooral de mensen in de zuidelijke staten oprecht geinterreseerd en vriendelijk overkomen. En over die verkeerde wijken; wij zijn in Memphis op een gegeven moment naar een zo'n zaak gegaan waar je je kleren kan wassen, dus wij daar naar binnen, zitten er alleen maar zwarte mensen binnen (sta je dan als blanke met je Ralph Lauren kleding aan) ::).
Maar goed, wij gewoon gedaan of het de normaalste zaak van de wereld was en gewoon gevraagd of onze kleding gewassen kon worden, en was helemaal geen probleem. Snap best dat je in sommige wijken echt niet moet komen, maar je eigen houding is ook heel belangrijk.
DC
-
Zoals ik al zei, het ligt er maar aan waar je komt denk ik. En waarschijnlijk hoe je je zelf opstelt, ik woon zelf al 5 jaar in een zogenaamde slechte, zwarte buurt, waar regelmatig trammelant is, maar heb zelf nog nooit iets vervelends meegemaakt, en als ik thuis kom, van werk of wat dan ook, en ik stap uit mijn auto en er staat daar een groep mensen die ik niet ken maar die duidelijk geen lieverdjes zijn is mijn ervaring: schenk ze de breedste glimlach die je hebt en ze grijnzen vriendelijk terug. Toen ik mijn vriend deze discussie voorlas en hem het zogenaamde verschil vertelde dat Amerikanen altijd zo vriendelijk zijn, lachtte hij me hartelijk uit. Nogmaals, natuurlijk ligt het er maar net aan waar je bent, als ik hier gewoon in Tilburg in het centrum loop lijkt het me sterk een mes tussen mijn ribben te krijgen als ik iemand vriendelijk groet, maar ik denk wel dat iedereen me heel verbaast aan zou kijken als ik heel de tijd: goedemiddag, hoe maakt u het? zou lopen roepen. Maar ik heb in Amerika ook nog nooit meegemaakt dat iedereen dat constant roept. Wel in winkels, en aan kassa's endergelijke. Maar dat is dan ook het eerste wat mijn vriend geleerd heeft toen hij ooit in Amerika in een winkel terecht kwam: Altijd vriendelijk blijven! En de vriendelijke mevrouw in dat restaurantje wat je zo vriendelijk groet en vraagt hoe het vandaag met je gaat denkt maar aan 1 ding: haar fooi!
Ik ben ook dol op Amerika, en de gemiddelde Amerikaan die ik ken is ook vriendelijk. Gelukkig zijn de meeste hollanders die ik ken dat ook, maar dat is niet om dat ze nou toevallig Amerikaan of Hollander zijn, maar omdat hun persoonlijkheid zo is. Ik vind dat er een eenzijdig beeld wordt geschapen als je zegt dat alle Amerikanen zo vriendelijk zijn als je het alleen maar over de Amerikanen in goede buurten hebt. Zet een Amerikaan twee weken in Wassenaar en hij zal waarschijnlijk terug in Amerikan vertellen dat alle nederlanders rijk zijn. Ik kan gelukkig zeggen dat ik meer Amerikanen ontmoet heb, maar als ik alleen maar in Maine was geweest waar mijn verloofde toevallig vandaan komt, had ik hier in nederland verteld dat alle Amerikanen lompe, onvriendelijke rednecks zijn, want geloof me, in het arme, afgelgen , boerendorp waar mijn verloofde vandaan komt zul je maar weinig tegen komen dat de mensen je vriendelijk groeten op straat!
-
Ja, maar als je gaat zeggen dat alle Amerikanen vriendelijk en en alle Nederlanders niet, dan klopt er iets niet denk ik. Natuurlijk heb je uitzonderingen, maar het gaat om het totaal beeld. Ik heb inmiddels 43 staten in Amerika bezocht in de afgelopen 20 jaar en vanaf het begin tot nu merken wij (ja, zelfs nu we er wonen) dat de mentaliteit, vriendelijkheid, beleefdheid (met name ook bij de jeugd) toch heel wat vriendelijker is dan wat wij in Nederland hebben meegemaakt in de 40 jaar dat we daar gewoond hebben.
Niet dat je in Nederland een mes in je rug kunt verwachten als je iemand groet, maar de meeste staan je aan te kijken zo van 'Mot je wat van me?', of 'Heb ik wat van je aan ofzo?'.
Sorry, maar dit heb ik hier in de US nog niet zo meegemaakt. Ik merk juist dat ikzelf helemaal niet zo open en vriendelijk ben. Ik heb echt de Nederlandse houding hier die ik wel aan het afleren ben. Het is niet leuk als je op straat loopt hier, nors voor je uitkijkt en alle mensen die je tegenkomt zeggen je vriendelijk gedag. Dan voel ik me soms echt een jerk dat ik niet eerder vriendelijk naar die mensen keek en ze als eerste heb gegroet. Dat komt echt omdat dit in Nederland er heel anders aan toe gaat dan hier.
Gelukkig is het overgrote deel van Amerika vriendelijk en moet je toch echt goed zoeken als toerist wil je in de mindere gebieden komen waar je beter niet kunt zijn als blanke.
Maar nogmaals, natuurlijk heb je norse Amerikanen, maar je hebt ook vriendelijke Nederlanders. Maar gemiddeld genomen vind ik dat de meeste Nederlanders wat vriendelijkheid betreft (met name de jongeren), nog heel veel kunnen leren van de Amerikanen.
-
Toen wij aan het verbouwen waren kwam de niewe buurvrouw (niet aan ons huis) naar buiten. Dus ik zeg vriendelijk goeiedag. Tot op vandaag (6 maanden later) keurt ze me geen blik waardig en zegt niets.
Sorry, maar ik blijf geen maanden goeiendag zeggen totdat ze eindelijk wat terug zegt. Nu ben ik er wel achter dat de buren van haar er 4 maanden over gedaan hebben om antwoord te krijgen. Ze blijkt wel over alles te kunnen klagen. Dus van de zomer toch maar eens een zwoegersparty in de tuin geven. (heel flauw natuurlijk).
Ze praat wel tegen haar konijnen,geiten en paarden.
Ach, misschien is ze mensenschuw.
In Amerika kregen we geen eens de kans om als eerste goeiendag te zeggen. Ze waren me meestal voor. Zelfs in de hotels en motels hadden we de leukste gesprekken met medegasten. Je ziet ze de volgende dag niet meer, maar het is wel gezellig.
Ik heb nu nog contact met de eigenaresse van een B&B waren we gezeten hebben. Geen intensief maar gewoon af en toe een mailtje.
-
Toen wij aan het verbouwen waren kwam de niewe buurvrouw (niet aan ons huis) naar buiten. Dus ik zeg vriendelijk goeiedag. Tot op vandaag (6 maanden later) keurt ze me geen blik waardig en zegt niets.
Sorry, maar ik blijf geen maanden goeiendag zeggen totdat ze eindelijk wat terug zegt. Nu ben ik er wel achter dat de buren van haar er 4 maanden over gedaan hebben om antwoord te krijgen. Ze blijkt wel over alles te kunnen klagen. Dus van de zomer toch maar eens een zwoegersparty in de tuin geven. (heel flauw natuurlijk).
Ze praat wel tegen haar konijnen,geiten en paarden.
Ach, misschien is ze mensenschuw.
In Amerika kregen we geen eens de kans om als eerste goeiendag te zeggen. Ze waren me meestal voor. Zelfs in de hotels en motels hadden we de leukste gesprekken met medegasten. Je ziet ze de volgende dag niet meer, maar het is wel gezellig.
Ik heb nu nog contact met de eigenaresse van een B&B waren we gezeten hebben. Geen intensief maar gewoon af en toe een mailtje.
ja dat is waar onze ouwe buren in nederland top mensen 2006-01 maar hier waar ik woon nu alleen maar ruzie altijd als er iets gebeurd dan is het ons schuld...we hebben grote familie en die komt vaak hier in flat...en die buren altijd jullie kinderen of nichtjes neefjes en me ma zei zo van volgende keer dan pleur ik jullie planten naar beneden en die vrouw was gelijk stil en bang 2006-05
-
Dat verschilt overigens van staat tot staat. Ik woon "pas" 12 jaar in Minnesota (St. Paul), en we kennen pas twee buren: een echtpaar aan de overkant die ongeveer op dezelfde politieke lijn zit als wij, en een echtpaar waarvan het kind op dezelfde school zat als onze zoon.
We hebben in de loop der jaren af en toe wat mensen uitgenodigd voor een etentje, maar we hebben maar heel weinig invitaties terug gehad.
Minnesotans zijn wat dat betreft net als Nederlanders, zoek het zlef maar uit, we zijn wel vriendelijk, maar erg oppervlakkig.
-
Ik merk dat ik zelf ook het liefst oppervlakkig ben. Ik heb niet zo'n behoefte aan mensen om me heen en mijn allergrootste wens is dan ook om een keer in een trailer ergens in een dorre droge woestijn in Arizona te gaan wonen, verweg van de beschaving. Dat lijkt me ideaal, zeker als je de schitterende bergen om je heen hebt.
Mijn vrouw daarin tegen is totaal anders. Die MOET mensen om zich heen hebben. Zij vind het dan ook vreselijk dat ze hier nog geen werk heb kunnen vinden en bijna geen mensen kent. Ik zelf zit er niet zo mee, vind het wel best allemaal zo.
In Illinois hebben wij 11 maanden in een schitterende wijk gewoond, maar hebben (en dit is echt waar) pas op de dag dat we gingen verhuizen naar Colorado (de verhuiswagen werd ingeladen) voor de eerste keer onze direkte buren gezien en gesproken!!!
Ook hadden wij in Illinois vrienden (mijn vrouws familie komt uit Illinois, dus door haar familie hebben we daar veel mensen leren kennen) die al 9 jaar in hetzelfde huis woonden. Aan de ene kant hadden ze al 9 jaar buren wonen waarmee ze nog nooit 1 woord hadden gesproken en aan de andere kant hadden ze buren die ze misschien 3 keer 'gedag' hebben gezegd, maar verder niets. Dit kan aan Highland Park liggen, want dit is toch wel een heel appart en vreemd volk daar. Dit is ook precies de reden dat ik daar weg wilde. Hier in Colorado gaat het er totaal anders aan toe wat vriendelijkheid betreft. Hier hebben we ontzettend lieve buren aan beide kanten die wat zeggen en wel eens een praatje maken. Wat dat betreft voelden we ons hier vanaf de eerste dag al thuis, met name mijn vrouw.
Wat mij wel in Amerika (overal trouwens) opvalt is dat wanneer je ergens bent en er is jeugd, dat die eigenlijk altijd meteen een leuk praatje met je aangaat. Dit is zo opvallend, omdat dit in Nederland bijna nooit voor komt. De gesprekken zijn ook nog eens altijd hartstikke leuk.
-
Ja dat 'oppervlakkige' heeft zo z'n voor en z'n tegens. Het is heerlijk dat mensen zich niet zo met elkaar bemoeien als in Nederland, maar soms ook ongezellig als mensen je bv niet terug uitnodigen.
Nou goed, maar ik ben door mijn tijd in de VS ook ontzettend netjes gaan rijden. Ik reed eerst echt als een Amsterdammer ;), veel te hard, gehaasd etc. Mijn man durfde haast niet met mij in de auto. Maar na een paar jaar Colorado was dat echt wel over! Keurig stoppen voor stop borden, tergend langzaam door de bebouwde kom...
En ja nu we weer in Nederland wonen merk ik dat mijn man steeds nederlandser gaat rijden. Hij rijdt nu zelfs wel eens door oranje. Dat is voor hem heel wat!
-
In Teaneck, NJ, waar we de eerste 10 jaar van het leven van mijn zoon hebben gewoond, hadden we veel meer contact. Maar dat kwam ook door het kind, je bent niet jezelf, maar je bent "de vader van Matt". Bovendien ging hij om de hoek op school en al z'n vriendjes woonden in dezelfde straat, of een straat verderop.
In St. Paul ging zoonlief naar een prive school (goed openbaar onderwijs, maar veel te grote klassen, waar de middelmaat in verdrinkt). Vandaar dat we niemand kennen, of alleen mensen wat verder weg, waar de zoon met de kinderen speelde.
-
In de wijk waar ik tegenwoordig woon heb ik de meeste contacten van alle plekken waar we tot nu toe hebben gewoond. Misschien omdat de huizen op wat grotere stukken grond staan, zijn de mensen wat minder afstandelijk (ongekeerd evenredig?). We hebben af en toe barbeques of andere feestjes bij verschillende huizen in de wijk.
We hebben af en toe ook een "progressive dinner". Dat is een etentje waarbij elke gang bij een ander in huis wordt gehouden: dus drankjes bij mij, voorgerecht bij buren verderop, hoofdgerecht bij weer andere buren, toetje bij weer anderen. We hebben de hoeveelheden van de gangen moeten verminderen omdat er gewoon teveel gangen zijn soms waardoor je je aan het eind van de avond helemaal vol naar huis moet laten rollen.
We stoppen ook regelmatig voor een praatje, en zo nu en dan komen mensen gewoon even spontaan aan om even over een drankje wat te kletsen. Daardoor ken ik vrijwel alle buren bij voor en achternaam. De wijk waar ik daarvoor woonde kende ik alleen de buren rechts en links van me. In deze wijk war zo'n 80 huizen staan, ken ik zeker 60 van de huishoudens persoonlijk.
-
Hahaha, ik zie je al 's avonds naar huis rollen, Loek! Hahaha... ;D ;D ;D
Maar wat een te gek idee trouwens, zo'n progressive dinner!!! Hier heb ik nog nooit van gehoord, maar dit lijkt mij de meeste leuke en perfekte manier om de mensen wat beter te leren kennen. Tenslotte kom je op zo'n avond bij iedereen eventjes thuis om wat te eten en te drinken en ben je in een avondje helemaal klaar met alles en iedereen!
Echt een super goed idee dit !!!
-
Hahaha, ik zie je al 's avonds naar huis rollen, Loek! Hahaha... ;D ;D ;D
Maar wat een te gek idee trouwens, zo'n progressive dinner!!! Hier heb ik nog nooit van gehoord, maar dit lijkt mij de meeste leuke en perfekte manier om de mensen wat beter te leren kennen. Tenslotte kom je op zo'n avond bij iedereen eventjes thuis om wat te eten en te drinken en ben je in een avondje helemaal klaar met alles en iedereen!
Echt een super goed idee dit !!!
ik zie loek al betrapt worden met zijn buurvrouwen boven als iedereen druk bezig zijn met BBQ-en 2006-05
-
ik zie loek al betrapt worden met zijn buurvrouwen boven als iedereen druk bezig zijn met BBQ-en
Ik wordt niet boven betrapt, ik heb geen bovenverdieping :P :P
-
Hahaha...
Jee, PoisenArroW!!!
Waar jij allemaal al niet aan denkt of je voor de geest haalt, hahahaha...
-
Progressive dinners, heel leuk! Potlucks ook, dan hoeft niemand zich bezwaard te voelen. Wij wonen in een heel sociale buurt, ik kom soms tijd tekort om alle contacten te onderhouden! We hebben een maandelijkse Bunco avond, allerlei parties (dit weekend alleen al een St. Patrick's Day party en een bridal shower) en de voornoemde potluck dinners etc. etc. Leuk, dat ik het vind! ik geniet er gigantisch van! In de buurt waar mijn ouders in Nederland woonden (en wij bij default) was het alleen maar vingertjes wijzen naar elkaar, geen gezelligheid (dat was toch Nederlands? ;)) te bekennen. Vreselijk! Maar ik ben me terdege bewust, dat het compleet aan de buurt ligt, niet overal is het zo leuk.
-
Het ligt inderdaad maar aan de buurt. Ik geloof ook dat het scheelt als alle huizen net nieuw gebouwd zijn en niemand elkaar kent. Dan wordt er misschien toch extra moeite gedaan om elkaar te leren kennen. In Nederland woonden we een keer in een nieuwbouw wijk waar het heel gezellig was, op een andere plek waar we woonden duurde het heel lang eer iemand iets terug zei. In de buurt waar ik opgegroeid ben was het juist weer erg gezellig, waar buren regelmatig op de koffie kwamen.
Waar wij nu wonen is niet eens echt een buurt, het is buitenaf. Er zijn wel 2 andere huizen op de oprit. Eentje is een huurhuis waar steeds andere mensen in wonen, en niet altijd de aardigste. De ander buren zijn wel aardig, en we maken wel eens een praatje, maar ze zijn erg op hun eigen.
Andere buren ken ik wel oppervlakkig, maar het heeft ook lang geduurd. Het zijn allemaal mensen die hun hele leven hier gewoond hebben, en ik geloof dat we na 13 jaar een beetje minder als nieuwkomers gezien worden ;)
Mijn sociale contacten zijn vooral via het werk en de scholen van de kinderen. Dat zijn er veel, en houden me genoeg bezig.
-
Hahaha...
Jee, PoisenArroW!!!
Waar jij allemaal al niet aan denkt of je voor de geest haalt, hahahaha...
nee je weet maar nooit met loek daarom 2006-10