Veel Amerikanen onnodig overleden in Irak
NEW YORK - Tachtig procent van de Amerikaanse mariniers die in Irak om het leven zijn gekomen door wonden aan hun bovenlichaam, had in leven kunnen blijven als ze een betere wapenuitrusting hadden gehad. Dat constateert het Amerikaanse ministerie van Defensie in een geheim rapport, waarop The New York Times de hand heeft gelegd.
Een zwaardere wapenuitrusting is sinds 2003 wel beschikbaar, maar het Pentagon heeft tot voor kort geweigerd die te verstrekken aan militairen, meldde de krant zaterdag uit anonieme militaire bronnen.
De beschermende platen die in het vest zitten dat de meeste Amerikaanse militairen in Irak dragen, bedekken maar een deel van de borst en rug. Zeker 74 van de 93 fatale verwondingen die het Pentagon in een onderzoek analyseerde, waren veroorzaakt door kogels of granaatscherven in de schouders, zij of delen van de borstkas die de platen niet bedekken.
Een derde van de dodelijke verwondingen in de borst of rug zaten zo dicht bij de randen van de beschermende platen, dat de uitkomst heel anders had kunnen zijn als die simpelweg groter waren geweest, blijkt uit het onderzoek.
Landmijnen
Volgens een ander onderzoek, van de Amerikaanse vereniging van Vietnam-veteranen, vormen landmijnen en andere niet ontplofte explosieven een bedreiging in een op de vijf Iraakse plaatsen. Volgens de vereniging moeten de explosieven worden verwijderd om Irak weer veilig te maken.
De vereniging onderzocht ruim 10.000 plaatsen in Irak en ontdekte dat in 2000 plaatsen explosieven lagen. "Het komt voor niemand als een verrassing dat na tientallen jaren van interne en internationale conflicten, Irak bezaaid is met landmijnen en bommen", zei een woordvoerder van de vereniging vrijdag.
Irak is daarmee een van de landen die de meeste landmijnen in de bodem heeft. Het land was acht jaar in oorlog met Iran, daarop volgde de Golfoorlog van 1991 en in 2003 vielen de geallieerde troepen het land binnen om het regime van Saddam Hussein omver te werpen.
De vereniging verrichtte het onderzoek met steun van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken en de Verenigde Naties.
