We zijn nu een weekje in Phoenix. Vorige week begon met 2 uur vertraging vanaf Frankfurt en iedereen weet dat het stressen is als je minder dan een uur overstaptijd over hebt. De steward was zo aardig ons vlak voor de landing in de First Class te zetten zodat we als één van de eersten het vliegtuig uit konden. Dat hielp, Brian was de eerste bij de rij voor Americans en ik de eerste bij de bezoekers.
Omdat ik onze trouwringen niet in incheck bagage wilde doen, moesten we die dus meenemen, maar ik was weer bang dat als ze die zouden vinden, ik linea recta teruggestuurd zou worden. Tenslotte ben ik hier niet op een K1 visum, maar gewoon als toerist. (Dit op advies van onze legal counselor van de Navy.) Dus hadden we de ringen maar gewoon omgedaan, dat leek ons het minste op te vallen. Ik heb toen ik in Italië ging wonen, wat gouden sieraden in mijn handbagage gedaan en toen moest ik uitleggen hoe ik eraan kwam en zo en ik wilde in Amerika niet het risico lopen dat ze me er hier ook uit zouden pikken. Maar eenmaal in het vliegtuig, met de ringen om, was ik bang dat dat weer voor vragen ging zorgen. En aangezien je het eerste bij de douane komt voordat je weer bij de volgende security check bent, hebben we in het vliegtuig de ringen uitgedaan en in een doosje Mentos kauwgum gestopt
Ik moet mijn zenuwen hebben uitgestraald want de beambte wilde van alles weten, wat voor beroep ik had, wat ik in Amerika kwam doen (vroeg ie 2 keer in andere bewoordingen) of ik alleen was (ik was dan weer bang als ik zou zeggen dat mijn vriend in de rij staat bij de Amerikanen het alarmbellen zou doen afgaan, maar gelukkig kon ik uiteindelijk gaan. Nadat ik bijna 2 jaar terug in de 'yellow secondary' ben beland voor een extra ondervraging, ben ik nooit meer zo onbevangen als ik door de douane moet. Zeker niet als ik er stiekem ben om te trouwen.
We hebben onze vlucht naar Phoenix gewoon gehaald, deze had trouwens vertraging omdat ze op andere passagiers wachtten met vertraging en dit de laatste vlucht van die dag was
Op zondag hadden we met onze makelaar afgesproken om bij de kavel te gaan kijken en een eenzelfde type woning te gaan bekijken als die wij laten bouwen. Grappig detail; het bouwbedrijf heeft 4 typen woningen met Italiaanse namen, wij hebben de Capri gekocht en wij wonen nu in Italië met uitzicht op Capri. Dat vind ik wel een leuke toevalligheid.
Ik ben wel eerder in Arizona geweest, maar nog nooit midden in de zomer. Mijn god wat is het heet!!!! Het leek wel alsof we compleet verdampten. Het is dagelijks rond de 45 graden. Onze nieuwe wijk leek dan ook uitgestorven, maar dat is omdat iedereen binnen zit. Wat wij in de winter doen, doen zij in de zomer: binnen zitten waar het aangenaam is. Dat had ik me eigenlijk niet gerealiseerd. Maar wel leuk om naar een stukje droog dor woestijn te kijken en te weten dat een half jaar later daar ons huisje zal staan.
Voor de geïnteresseerden, dit is ons huis:
http://www.ashtonwoodshomes.com/arizona/phoenix/verrado/fairview-park-at-verrado.php?communityID=421&parentCity=35 Wij hebben dus type 'Capri' en hebben gekozen voor de 2e optie voorgevel ('elevation B').
Op maandag gingen we de opties uitzoeken. Nieuwbouwhuizen worden hier compleet opgeleverd, je hoeft eigenlijk alleen maar je meubels er nog in te zetten en klaar. Maar dat betekent dat je een afspraak hebt bij een Design Center waar 6 uur voor je wordt uitgetrokken. Hier kun je de keuken uitzoeken, de badkamer, de verlichting, de vloerbedekking, de kleur op de muren en de lampen en/of plafondventilators. Oh ja, en ook een compleet entertainmentsysteem als je wil. Maar dat is tegen meerprijs. Volgens onze makelaar is het uitzoeken van deze opties erger dan 'waterboarding'. Maar dat viel bij ons reuze mee, wij weten wat we wilden en we waren er zo uit. Volgens de vrouw bij het Design Center hebben veel stellen ruzie of woorden of is er onenigheid, daar hadden wij gelukkig geen last van.
De dag erna hebben we naar meubels gekeken, maar de Amerikaanse smaak is over het algemeen niet zo de mijne. Al dat bruin en eiken...dat vond mijn oma al niet meer van deze tijd. We hoeven alleen maar een nieuwe bank te hebben en het kan best zijn dat we die in Italië gaan kopen, waar we nu wonen, waar de smaak over het algemeen wat kleurrijker is. Wij hebben als groot voordeel dat de Navy al onze meubels gratis voor ons gaat verschepen, dus daar hoeven we het niet voor te laten!
Op woensdag hadden we een afspraak met de opzichter en met de sales man om nog wat papieren door te nemen en te tekenen. En nu is het dus helemaal officieel! Ik ben al mede-eigenaar van een huis maar moet de greencard procedure nog beginnen
Inmiddels hebben we bij de rechtbank ook al onze wedding license gehaald. Daar was ik ook nog even zenuwachtig. Ik was bang dat ze toch geen vergunning zouden geven omdat ik geen Amerikaanse ben en geen visum heb etc. etc. maar nee hoor, alles verliep zeer voorspoedig. Meer dan mijn rijbewijs hoefde ze niet te zijn, dat was voldoende. 10 juli gaat onze dag worden. We gaan dan in zeer intieme kring (alleen Brian en ik) trouwen in het Phoenician Resort in Phoenix. We zijn van plan dat 's avonds te doen, rond zonsondergang, omdat ik graag wat foto's in de woestijn wil en het overdag gewoon te heet is. Maar we moeten nog het exacte schema in elkaar flansen.
Eerst gaan we morgen een mini roadtripje doen. We gaan naar Palm Springs, Santa Barbara en via Joshua Tree naar Lake Havasu richting Williams, gaan nog even bij Bearizona langs (aanrader!) en dan terug naar Phoenix. Dan hebben we nog 2 dagen over voor onze trouwdag, dus kan ik nog op mijn gemak langs de nagelstyliste en een kapper
Overigens zit ik nu naar de weersvoorspelling te kijken en zie dat het vandaag nog 42 graden wordt, maar donderdag bijvoorbeeld 28. Ze verwachten regen. Als het de 10e maar droog is!
To be continued....
