Ben nooit een groot fan van Italië geweest!
Wij ook niet hoor. Maar veel Amerikaanse militairen zien het als een droom dat ze in Italië gestationeerd kunnen worden. Meestal komen ze daar snel van terug. Vooral hier in Napels, met al zijn huisvuil overal, de viezigheid, de vervallen troep. En dat er overal bijna naakte vrouwen zich prostitueren naast de snelweg valt bij de doorgaans conservatieve Amerikaan ook al niet zo goed. En dan verschepen ze hun mooie auto's, die nooit lang onbeschadigd blijven. Napolitanen kijken nergens naar, deukje meer of minder, wat maakt het uit. "Naples kisses" noemen ze die deukjes.
Soms lijkt het net een ontwikkelingsland. Als ik rondom openingstijd van het postkantoor langsloop bijvoorbeeld en ik zie ellenlange rijen van mensen die hun rekeningen contant gaan betalen. Bij de tabakswinkel kan ook, maar daar kost het 35 cent. Dus staan ze liever 1,5 uur in de rij.
Of dan die siësta, 52 weken per jaar. De winkels dicht tussen 12 en 17, dat is toch niet handig? Zo wordt het nooit wat met die economie. Zelfs de enige wijk hier die niet zo vies is en bekend staat om zijn schone winkelstraten, Vomero, sluit de winkels voor siësta. Een dagje gezellig winkelen zit er dus niet in.
Brian en ik zijn de dagen dan ook aan het aftellen!