Amerika Forum - USA 4 ALL - Informatie
Immigratie/Greencards/Lottery => Immigratie => Topic gestart door: Pieter79 op 07-01-2013, 00:16 uur
-
Ik vraag me af, zijn er mensen hier op het forum die eens naar de VS geëmigreerd zijn en na een tijdje weer terug naar Nederland zijn gegaan? Of mensen die in het proces zitten om weer terug te gaan? Op welke manier heb je geprobeerd er een succes van te maken? Was het gemakkelijk om vrienden te maken, werk te vinden? Had je een Green Card of was het op voorhand al een verblijf voor bepaalde tijd?
Gewoon enkele vragen die misschien wel een heleboel ervaringsverhalen opleveren om zo toekomstige emigranten van dienst te zijn.
Gr. Pieter
-
2008 naar US verhuisd maar moet voor mijn werk deze zomer weer terug naar NL.
Aan alles komt een eind, mooie tijd gehad maar ook zijn we allemaal (vrouw en dochter van 15) blij om weer terug te gaan.
-
Ik ben natuurlijk voorbarig want ik vertrek 11 januari pas, maar ik was afgelopen twee weken in Nederland (woonde sinds anderhalf jaar in Italië) en dank god op mijn blote knietjes dat ik niet in Nederland hoef te blijven. Al die grote waffels en dan natuurlijk dat kloteweer... Ik kom er ook echt op visite, ik ben er zeker niet 'thuis'.
-
Nee hoor niet elke emigratie loopt goed af. In het verleden is Hein en Esther op het forum actief geweest en die zijn na anderhalf jaar Florida weer teruggegaan naar Nederland omdat ze heimwee hadden. Ook op andere fora kom ik voorbeelden tegen van mensen die weer terug zijn gegaan.
Het schiet me te binnen dat we nog een voorbeeld hebben op dit forum en dat is Peter. Die woonde in Tallahassee en is samen met zijn Amerikaanse vrouw naar Nederland gekomen omdat ze geen toekomst meer zagen in Amerika. Hij heeft heel wat jaren in Amerika gewoond.
-
Ben in 1976 naar de VS vertrokken, met een journalistenvisum. En ik woon nog steeds hier. Wel de Nederlandse nationaliteit gehouden nadat ik Amerikaan ben geworden (ben al weer 30 jaar getrouwd met een Amerikaanse, dus dat mag nu), maar ik blijf vrijwel zeker in de VS. Ik had in het begin moeite met zelfs in Nederland op vakantie te gaan, maar dat is nu over, heb vorig jaar 'officieel' afscheid genomen van mijn geboortestad Amsterdam. Dit jaar even terug geweest en kan nu ontspannen in de stad rondlopen, ben net een echte toerist nu, hoewel wel eentje die precies de weg weet in Amsterdam en de taal nog steeds zonder Amerikaans accent spreekt.
Een geslaagde emigratie uit Nederland dus. Helemaal zelf geregeld, ben mijn vrouw pas tegen gekomen vijf jaar nadat ik op eigen kracht een groene kaart had gekregen (dat kon lang voor 9 september nog).
Voornaamste punt voor mij: je kunt in de VS echt opnieuw beginnen, vooral in New York, waar vrijwel iedereen ergens anders vandaan komt en dus weet hoe eenzaam je kunt zijn. Niemand die je eraan herinnert dat je in het verleden wel eens andere ideeen hebt gehad.
-
Een aantal jaren geleden was er een tv programma van Yvonne Habets. Zij ging op bezoek bij mensen die in een ander land zijn gaan wonen. Zo kwam ze in Australie en Amerika enz. Hier zagen we mensen die het echt gemaakt hadden maar ook mensen die geen nagel hadden om aan hun r*** te krabben. Ook wij hadden ooit een droom om in Amerika te gaan wonen, toen vonden we het jammer dat dit niet is doorgegaan. Nu denk ik dat we toen een goede beslissing gemaakt hebben. Mijn man heeft longkanker is bijna 1 jaar in de ziektewet geweest en is gewoon 100% doorbetaald. Ik ben zelf sinds vandaag weer aan het werk na 4 maanden thuis geweest te zijn en ook 100% doorbetaald. Het gras is altijd groener aan de andere kant. Amerika blijft voor ons een fantastich land, maar wij hebben het hier in Nederland zo slecht nog niet ondanks alle bezuinigingen. Ja, de zorgverzekering gaat omhoog maar ik denk dat we blij moeten zijn met alle sociale voorieningen die we nog hebben. Mijn man had vorig jaar na 41 jaar in de bouw te hebben gewerkt vroeger recht om met de fut te gaan, hij mag nu werken tot z'n 66. Kijk ik dan naar bv Florida, daar worden we in de supermarkt geholpen door mensen die bij ons achter de Geraniums zitten. Deze oudjes werken echt niet allemaal omdat ze eenzaam zijn. Zolang je gezond bent en geld genoeg hebt kan je overal naar je zin leven.
-
2008 naar US verhuisd maar moet voor mijn werk deze zomer weer terug naar NL.
Aan alles komt een eind, mooie tijd gehad maar ook zijn we allemaal (vrouw en dochter van 15) blij om weer terug te gaan.
Erg knap dat je dit avontuur toch bent aangegaan, ondanks de tijdelijkheid ervan waarvan je van te voren van op de hoogte was. Goed om te horen dat je naar je zin hebt gehad maar je ook weer mentaal voorbereidt om terug naar Nederland te gaan. Misschien horen we nog eens je ervaringen na je remigratie?!
-
Ik zou liever in NL wonen vanwege vakantiedagen / familie / vrienden / kwaliteit huizen / taal / mentaliteit / levenswijze / cultuur maar mijn vrouw wil alleen maar in de VS wonen. Dus maak ik er maar het beste van hier in de VS. Ik zou huwelijksmigranten wel aanraden heel goed na te denken of alles opgeven het wel waard is.
Wow, Peter, dit klinkt mij vrij ernstig in de oren. Van andere topics had ik wel een indruk maar nu begrijp ik het nog beter. Je hebt een Amerikaanse vrouw? Ik dacht zelf altijd dat het juist voor 'alleenstaanders', die voor een relatie en huwelijk naar de VS vertrekken (zoals ook mezelf), het veel gemakkelijker zou zijn om te integreren. Je kunt dan immers gewoon 'aanhaken' met alle gewoonten, gebruiken en feestdagen d.m.v. je partner en zijn of haar familie. Bij jou is dit dus niet echt het geval geweest.
Ik heb de indruk dat je er zelfs spijt van hebt? Je hebt zoiets alles opgenoemd dat je maar in iemands leven kunt bedenken, waar je hier niet gelukkig mee bent. Heb je in je zelfde beroep als in Nederland ook werk in de US gevonden of ben je iets heel anders (moeten) gaan doen?
-
Ik ben natuurlijk voorbarig want ik vertrek 11 januari pas, maar ik was afgelopen twee weken in Nederland (woonde sinds anderhalf jaar in Italië) en dank god op mijn blote knietjes dat ik niet in Nederland hoef te blijven. Al die grote waffels en dan natuurlijk dat kloteweer... Ik kom er ook echt op visite, ik ben er zeker niet 'thuis'.
Dit dacht ook ik in begin 2009, en ik denk er nog steeds zo over ;)
Veilige reis volgende week, en alvast welkom!
-
Nee hoor niet elke emigratie loopt goed af. In het verleden is Hein en Esther op het forum actief geweest en die zijn na anderhalf jaar Florida weer teruggegaan naar Nederland omdat ze heimwee hadden. Ook op andere fora kom ik voorbeelden tegen van mensen die weer terug zijn gegaan.
Dit verhaal staat me ook nog bij; ze liepen overal tegen muren op en konden het uiteindelijk niet meer trekken. Vanwege hun, en Chiefram aka Martin, heb ik de indruk dat het juist moeilijker is om als volledig Nederlandse familie 'Amerikaan' te worden. Erg jammer voor ze, aangezien ze altijd graag op vakantie gingen, de Green Card Lottery wonnen, maar dan uiteindelijk niet echt lekker in je vel.
En op één ding hoef je hier niet terug te vallen; je kunt pas staatsteun krijgen op het moment dat je 10 jaren gewerkt hebt (40 credits).
-
Voornaamste punt voor mij: je kunt in de VS echt opnieuw beginnen, vooral in New York, waar vrijwel iedereen ergens anders vandaan komt en dus weet hoe eenzaam je kunt zijn. Niemand die je eraan herinnert dat je in het verleden wel eens andere ideeen hebt gehad.
Mooi dat jouw droom wel is uitgekomen. Je laatste alinea; was het meer als avontuur, misschien met een tijdelijke insteek, of wilde je echt helemaal opnieuw beginnen en bij voorbaat al met de gedachte om nooit meer terug te gaan? Heeft het vinden van je partner geholpen bij het integreren? Zou je zonder het vinden van een partner waarschijnlijk terug naar Nederland gegaan zijn?
-
Het was in het begin inderdaad een avontuur maar ik voelde me zo thuis in New York, dat ik alles in het werk heb gesteld om er te kunnen blijven. Echt eenzaam heb ik me er nooit gevoeld, het is niet slecht om een iets oudere (30) blanke heterosexuele man te zijn in New York!
Moest na acht maanden terug naar Amsterdam omdat mijn geld op was, maar heb meteen mijn uiterste best gedaan om weer naar de VS terug te gaan. Is gelukt, als correspondent van Het Parool en toen dat afliep, kreeg ik gelukkig een andere baan.
Ik heb toen op eigen kracht een groene kaart gekregen (bedrijfje opgericht met een kennis en dat heeft mij in dienst genomen -- was indertijd wat makkelijker dan nu).
Het tegenkomen van mijn vrouw (in een taxi in Washington DC op weg naar het vliegveld) bezegelde de boel.
Heb een jaar of 25 op een groene kaart geleefd, toen Nederland de wet veranderde en ik Amerikaan kon worden en Nederlander blijven, heb ik dat meteen gedaan.
Nooit betreurd, Amerika heeft zijn goede en slechte kanten, maar het is een groot land, waar voor iedereen die geluk heeft wel een plekje te vinden is waar je je echt thuis kan voelen (voor mij is dat New York/Brooklyn).
-
Zo ernstig is het nu ook weer niet. Ik heb sinds de emigratie binnen mijn vakgebied werk gevonden en inmiddels ook een stap omhoog gemaakt. Mijn huwelijk is prima, we hebben een schitterend zoontje en verder alles aardig op orde. Maar ik ben geen Amerikaan en heb ook niets met de VS. Dus ik ben puur vanwege gezinshereniging naar de VS gekomen en heb geen intrinsieke motivatie (ik ben beslist geen Amerikofiel of idolaat van de VS). Uiteraard waardeer ik de goede dingen: klantvriendelijkheid / grote auto's / goedkope benzine / gemakkelijkere sollicitatieprocedures enzovoorts maar weinig vrije tijd / hoge kosten onderhoud woning / gemis familie en vrienden zijn toch wel de mindere aspecten.
Hoi Peter,
Als alles goed gaat zal ik dit jaar ook naar de VS verhuizen; we zijn bezig met het K1 visum. Ik heb altijd iets gehad met de VS, voelde altijd al dat ik in het verkeerde land geboren ben lol. Nou lees ik in je stukje dat de sollicitatie procedures makkelijker zijn. Kun je mij uitleggen waarom en hoe? Ik zal toch ook aan de bak moeten als ik daar ben. Wil ook in dezelfde beroepsgroep gaan werken (Customs broker, is naar mijn idee een vrij internationaal en algemeen over de hele wereld) als dat ik nu doe. Maak me stiekem toch wel wat zorgen daarover en wil een beetje weten wat me te wachten staat.
gr Coulthard
-
Misschien zou op dit forum een topic gestart kunnen worden voor mensen die dolgraag naar de USA willen maar nog geen werk kunnen vinden in de USA. Het doel is om bij onze eigen organisaties te kijken of er mogelijkheden zijn voor deze zoekende. Niet geschoten is altijd mis. ;)
-
Met een Amerikaans CV (genoeg voorbeelden op internet te vinden), een mooi LinkedIn profiel (met bij voorkeur Amerikaanse connecties) en goede werkervaring (bekende bedrijven helpen enorm) plus Amerikaanse referenties moet het eindelijk wel lukken. Kwestie van mazzel: stug blijven solliciteren. Zorg dat je CV de juiste termen heeft in een VS context binnen je vakgebied. En ook Amerikaanse termen gebruiken: dus niet medewerker administratie = employee bookkeeping maar financial analyst en niet hbo transport = higher professional education transportation maar bachelor of business administration in logistics.
Mijn ervaring met solliciteren is dat in tegenstelling tot NL er geen IQ-proeven / psychologen / 10 gesprekken / 3 maanden aan te pas komen: meestal is het na 1 middag / ochtend met een paar gesprekken met PZ / directeur / directe leidinggevende al binnen een week ja of nee zonder poespas. Het nagaan van kredietwaardigheid / diploma's / werkervaring / referenties / urine onderzoek duurt 1 a 2 weken maar daar hoef je weinig voor te doen (wel even een plasje doen bij een laboratorium).
Ok, dank je! Dat neemt wat spanning weg. Heb gelukkig al een goed uitziende cv, met naar mijn (en mijn verloofdes) idee de correcte terminologie. Ook aan ervaring geen gebrek, doe het al 13 jaar waarvan 10 bij Fedex. Wat is de gebruikelijke 'dress code' om op gesprek te gaan? Had ook ergens gelezen dat je je moet inlezen in het bedrijf (wat, waar, hoeveel etc) waarbij je solliciteert, klopt dit? Nogmaals bedankt.
gr Coulthard
-
Banen via forumleden: niet realistisch:
moet net aansluiten op een vacature.
Zou kunnen maar ben ik niet mee eens
Dat is logisch, stel dat ons bedrijf vacatures heeft die wel aansluiten ;)
-
Erg bruikbare en herkenbare informatie die Peter hier op het net slingert. Het lijkt hier allemaal niet zo strak en gespannen te gaan, en misschien komt dat wel doordat als je niet presteert je zo weer op straat kunt komen te staan.
Nog een aanvulling voor 'oudere' emigranten (tot ~50 jaar); je krijgt hier als je met pensioen gaat ook een soort AOW (SSN). Dit krijg je pas nadat je 40 credits hebt opgebouwd in je werkleven. Elk jaar dat je meer dan 3000 dollar verdiend worden je 4 credits toegekend. Dit betekent dus dat je er alles aan moet doen om dit te bereiken. Languit achterover zitten kan wel maar dat betekent dan ook geen Social Security uitkering. Deze uitkering is geloof ik ook geindexeerd; meer verdienen is meer AOW bij pensioen.
Veel succes Coulthard met je procedure!
Gr. Pieter
-
Volgens mijn ervaring: AOW is een vast bedrag. Voor emigranten: een gedeelte daarvan: 2 procent voor elk jaar na je 15e dat je in Nederland ingeschreven hebt gestaan.
Social Security: gebaseerd op je inkomsten je werkende leven. Kun je vanaf je 62e krijgen, maar is dan lager dan als je tot je 70e (laatste kans) wacht (een 8 procent meer voor elk jaar dat je wacht). Vanaf je 66e (al gaat die leeftijd de komende jaren omhoog) worden andere inkomsten niet meer in mindering gebracht op je uitkering.
-
Grote bedrijven: strak in het 2-delig pak (pantalon, jasje, dasje). Inlezen: investeerders gedeelte van bijvoorbeeld FedEx bezoeken en het financiële jaarverslag lezen. Ook hebben Yahoo!, Glasdoor, Wall Street Journal en zo vask goede informatie.
Banen via forumleden: niet realistisch: bij gezinshereniging is de kans klein dat iemand in de buurt komt wonen en werkervaring moet maar net aansluiten op een vacature. Verder gaat werving in de VS vaak op "eerste goede kandidaat: u bent aangenomen" basis. Dus niet 2 maanden CV's verzamelen, dan 3 maanden gesprekken en dan 3 - 2 - 1 zoals in de EU.
In de VS is meestal ook sprake van 2 weken opzegtermijn dus niet 2 / 3 / 6 maanden zoals in de EU.
Wederom bedankt! Inderdaad erg bruikbare informatie, handig om gelijk een goede indruk achter te laten. :afro:
Moet goed gaan komen lijkt me.
-
Erg bruikbare en herkenbare informatie die Peter hier op het net slingert. Het lijkt hier allemaal niet zo strak en gespannen te gaan, en misschien komt dat wel doordat als je niet presteert je zo weer op straat kunt komen te staan.
Nog een aanvulling voor 'oudere' emigranten (tot ~50 jaar); je krijgt hier als je met pensioen gaat ook een soort AOW (SSN). Dit krijg je pas nadat je 40 credits hebt opgebouwd in je werkleven. Elk jaar dat je meer dan 3000 dollar verdiend worden je 4 credits toegekend. Dit betekent dus dat je er alles aan moet doen om dit te bereiken. Languit achterover zitten kan wel maar dat betekent dan ook geen Social Security uitkering. Deze uitkering is geloof ik ook geindexeerd; meer verdienen is meer AOW bij pensioen.
Veel succes Coulthard met je procedure!
Gr. Pieter
Dank je, als het gelukt is zal ik het hier zeker melden! 8)
Gr Coulthard
-
Volgens mijn ervaring: AOW is een vast bedrag. Voor emigranten: een gedeelte daarvan: 2 procent voor elk jaar na je 15e dat je in Nederland ingeschreven hebt gestaan.
Klopt, ik was niet helemaal duidelijk; de AOW is vast zover ik weet, de Amerikaanse equivalent van de Nederlandse AOW is geïndexeerd (meer verdienen, meer Amerikaanse AOW). Wist niet precies wat de afkorting van de Amerikaanse AOW is, is het misschien SS?
-
Ik kan die twee letters naast elkaar nooit door mijn machine krijgen, vlak na de oorlog geboren en heb daar waarschijnlijk een klap van meegekregen). De Amerikaanse AOW heet gewoon social security.
PS. Weet iedereen nog dat de AOW vroeger 'van Drees trekken' heette (naar de oude Willem Drees senior, die als minister indertijd de wet opgesteld/ingevoerd heeft)?
-
PS. Weet iedereen nog dat de AOW vroeger 'van Drees trekken' heette (naar de oude Willem Drees senior, die als minister indertijd de wet opgesteld/ingevoerd heeft)?
Niet iedereen zal dat weten van 'Vadertje Drees'.
Johan.
-
Had dat systeem liever niet gehad, de AOW en de Social Security, zou liever zelf dat geld wegzetten, alhoewel het systeem hier beter is doordat het op z'n minst geïndexeerd is. Dit jaar moeten we 2% meer voor Social Security betalen, een hele hap uit de paycheck, waar veel mensen het er niet makkelijker op gaan krijgen.
Gr. Pieter
-
Toen de beurs instortte, was mijn spaarpotje voor mijn oude dag plotseling nog maar de helft waard. Is sindsdien wel een beetje opgekrabbeld. Het is natuurlijk leuk om met pensioen te gaan net als de beurs hoog staat, maar als je pech hebt, dan zit je er fors naast. Social Security is wat dat betreft een veel betere investering gebleken.
-
Toen de beurs instortte, was mijn spaarpotje voor mijn oude dag plotseling nog maar de helft waard.
Heel veel collega's die dat ook hadden, alhoewel dat ze allemaal, net als mijzelf, een tijdje hebben te gaan tot pensioen. Ik had hier echter geen last van, aangezien ik mijn pensioeninleg helemaal uitgeef aan 'bonds' (en geen stocks). Ik startte als standaard voor mijn leeftijd met een mix van 10/90 (bonds / stocks), die ik na enige moeite heb kunnen overzetten naar volledig bonds. De lange termijn voor het bond-fund liet een steady 5% tot 6% groei zien, al zolang als het fonds bestaat.
Mijn vraag is nu; zie ik iets over het hoofd, kan ik met 'bonds' ook verliezen? De reden dat ik geen stocks wil is dat ik als eerste niets of vrij weinig over de beurs weet en ook niet wil weten. Ten tweede moeten al die beurs-sharks ook wat te eten hebben dus aangezien zij de controle uitoefenen over ieders geld, kunnen ze het er ook op laten uitdraaien (hey, het geld is ergens naar toe gegaan). Niet met mijn geld, alhoewel dat met bonds misschien dus ook het geval is? Collega's zeggen wel eens dat ik geld mis wanneer ze 15% ofzo omhoog gaan, maar goed, ook op de verliezen dus.
Nogmaals, het zal wel goed zijn dat het er is, en in ieder geval is het op z'n minst geïndexeerd hier.
Gr. Pieter
-
Als je nog jong bent en je pensionering ver in de toekomst ligt, kun je best wat meer risico lopen en meer in stocks investeren. Later als je wat meer hebt opgebouwd ga je je risico dan wat spreiden en van risicovol naar iets minder risicovol overhevelen. Als je je hele leven alleen maar in bonds investeert zal je belegging nauwelijks meer groeien dan wat het aan inflatie weer verliest. Daar heb je niet veel aan.
-
Hallo, Ik denk dat iedereen naar aanleiding van zijn/haar ervaring verschillend meningen heeft. Kijk vooral naar je eigen gevoel en je wens. Ga vaak heen en vooral communiceren (wat naar mijn mening niet erg moeilijk is in VS). Dit is wat ik doe, ieder jaar minimal 1 keer naar VS om zelf dingen te ervaren. We willen ook heel graag naar toe. We zijn ook hier en daar aan het kijken hoe wij met zo'n vieren (2 kids) naar toe kunnen. Succes.
-
Er is een andere topic over aangemaakt, maar dit valt helaas onder de niet goed afgelopen emigraties:
http://forum.verenigdestaten.info/index.php?topic=13265.0
Het lijkt erop dat 'home sick' de reden was. Blijkbaar kan het een erg sterk gevoel zijn dat mensen tot gekke dingen in staat maakt.
:'(
-
Ik ben in 1996 op 26 jarige leeftijd in mijn uppie geemigreerd met weinig geld maar een goed stel hersens. Ik had de greencard loterij gewonnen. Goed terecht gekomen, financieel geen zorgen, leuke baan, mooi huis etc. Ik zou niet meer terug willen. Ja later als ik gepesioneerd ben een tweede huisje in Europa zou leuk wezen, maar dat hoeft niet perse in Nederland. Zuid Frankrijk trekt me wel. Moet ik wel mijn frans afstoffen haha
De meeste emigranten redden het wel uiteindelijk denk ik. Als je erg veel heimwee hebt dan wordt het moeilijk denk ik. De meeste emigranten hebben ook wel een dip ergens.
Ik had er een na het eerste jaar. Onstslagen en met $500 op de rekening. Niet echt een goed vooruitzicht. Toch overeindgekrabbeld en toen ging het leker vooruit ineens.