[Yessica]

Nee dat gaat niet lukken Dirk. Als je die wint heb je maar een beperkte tijd om alles te regelen. Anders vervalt ie gewoon. Volgens mij heb je iets van een jaar of anderhalf jaar.

[Dirc]

Ah, dat vermoedde ik al, anders gaat iedereen lukraak dat ding aanvragen just in case.

[kimvanos]

... iedereen vraagt het ook lukraak aan omdat het gratis is om mee te doen en de kans zo klein is dat je het wint. Daarom worden er ook meer mensen uitgeloot dan er uiteindelijk green cards beschikbaar zijn: omdat veel mensen toch afvallen om verschillende redenen, oa dat ze er niet klaar voor zijn/het toch niet willen.

Je hebt maar een keer per jaar kans, waarom zou je niet gewoon meedoen? Tegen de tijd dat je daadwerkelijk in de VS gesetteld hoort te zijn, ben je al wel een paar jaar verder. Nee heb je, ja kun je krijgen

[Pieter79]

Ah, dat vermoedde ik al, anders gaat iedereen lukraak dat ding aanvragen just in case.

Vroeger (hahah klinkt lekker oud) schreef ik me ook altijd in voor de DV Lottery, vanaf toen ik een jaar of 24 was totdat ik met m'n 29-ste vertrok om met m'n vriendin te trouwen. Ik wist dat ik hier naar toe wilde en heb dus mijn pijlen op beide mogelijkheden gericht.

Het was erg frustrerend om nooit ook maar iets van de DV Lottery gehoord te hebben, nooit uitgeloot dus, ondanks dat ik klaar stond om te vertrekken. Ik twijfelde zelfs of ik niet steeds een fout maakte met de inschrijving of met de foto of zo.

Wat ik wil zeggen is; als je die stap ooit hoopt te maken, start dan om je ervoor in te schrijven. Het hele proces duurt een tijdje en zou je voldoende mogelijkheden moeten geven om Nederland gedag te zeggen. Het jammere is dat je je misschien wel 20 jaar inschrijft en nooit de stap kunt maken. Ik denk dat het beter is dat je er nog niet klaar voor bent (maar wel iets rekening mee houdt) dan dat je alles al afsluit in Nederland maar niet weg mag. Om mijn voorbeeld weer aan te halen; ik was met m'n 25-ste klaar met m'n studie en ben toen bewust thuis blijven wonen om te sparen omdat ik zeker weg wilde. Heb alles op een relatie gezet wat erg gelukkig ook helemaal gelukt is!!

Succes,
Pieter

[Dirc]

Met 2 man (getrouwd) wel 2 keer zoveel kans 

[Yessica]

Het schiet al op Tokoh!
Waar gaan jullie eigenlijk wonen? Ik bedoel, hebben jullie al een woning op het oog of gaan jullie eerst naar een hotel of zo?
Misschien heb je dat al wel verteld, maar dat ben ik dan vergeten 

[tokoh]

Countdown: 5 days left.

Jullie hebben het misschien niet gemerkt, maar ik ben hier niet zo vaak tegenwoordig.

Een klassieke verhuis is niet voor iedereen leuk, maar op zich wel eenvoudig. Boeltje pakken ... weer uitpakken en voila!  .
Vandaag trachten we ons leven te materialistisch te vereenvoudigen tot enkele koffers en een paar dozen met 2 meubeltjes die we op een zolder zetten. Dat is heel veel weggooien en geven, doneren en verkopen. Het is een gegeven dat complexer gebleken is dan verwacht. Maar vooral ook tijdrovender.
De kids zitten vooral bij vriendjes, die merken er gelukkig niet zo veel van. Gelukkig, omdat we eigenlijk geen tijd meer maken voor de eenvoudige dingen zoals eten en eten maken, normale slaaptijden, boodschappen, etc. De afgelopen 2 weken hebben we de kinderrommelmarkt gedaan en hebben de kids hun speelgoed zien vertrekken. Dat lijkt me voor hen helemaal niet aangenaam, maar ze blijken er nog redelijk goed mee om te gaan. Of, dat hopen we toch...
Anyhow, we hebben nog massa's werk, maar we beelden ons in dat we aan het afronden zijn. 

Ondertussen hebben we een huisje gekocht in Hollywood, Fl, neen niet dat andere Hollywood aan de Westkust.
We logeren eerst een maand of 2 in een gemeubeld huis daar recht tegenover, dat geeft ons wat tijd om op onze pootjes neer te komen en de kinderen van start te laten gaan.
Maya start is oktober met haar opleiding en ik ga er in het begin voornamelijk 'zijn' om hen op te vangen en wat dingen te regelen. Een job, daar ga ik ginder naar op zoek.


Tot hoors en voor sommigen misschien tot ziens!

Daan, Maya en kids

[Karina]

Gefeliciteerd met de aankoop van jullie huis! Heel leuk dat je nu tegen iedereen kunt zeggen dat je in Hollywood gaat wonen.

Hou ons op de hoogte van je avonturen. Succes met de verhuizing!

[Hans B]

Tokoh,
fantastisch gefeliciteerd met jullie emigratie.
Keep us posted.

[Pieter79]

Heel veel succes met het vinden van werk! Ik kijk ook it naar je updates!!

Gr. Pieter

[Freckles49]

Heel veel geluk gewenst! Florida....... heerlijk!!!!!!

[Old Faithful]

Gefeliciteerd. Het komt nu wel heel dichtbij.

Ik wens jullie succes met de verhuizing en met het zoeken naar werk. Laat nog eens van je horen vanaf de overkant van de grote plas.

[tokoh]

2 days left...het huis bijna leeg, de koffers bijna gepakt, de stress bijna weg en het vliegtuig bijna weg 


 

[Freckles49]

Ik wil jullie alvast een hele goede reis toewensen! En natuurlijk heel veel geluk in Florida!

[tokoh]

Hi guys, ondertussen zijn we effectief aangekomen en heeft Maya een update neergepend die we deelden met de achtergeblevenen...

15-augustus 2021

Ondertussen zijn we al bijna een week uit België weg…
De sporen van stress en slapeloze nachten voor ons vertrek zijn vervangen door nog wat kleine ‘jetlag’ naweeën. Met al een mooi gebruinde huid.
De laatste dag in België was hectisch en liep niet helemaal zoals gepland. Van hot naar her om nog de verkoop af te ronden, de bank, laatste opkuis en afwerken bagage. Alle bagage was gewogen, geen enkele woog meer dan 23 kilo.
Zonder de hulp van onze vrienden zou het echt nooit, maar nooit of te nimmer gelukt zijn.

Enfin, ons huis is dus niet meer van ons.  De overdracht had ik liever anders gehad. Maar kom…, nemen zoals het is. We konden niet anders dan ons bagage daar nog even te laten staan om ze later op te pikken, terwijl de nieuwe eigenaars met familie er al in rond liepen. We zijn zo snel mogelijk weggegaan, ik wilde dat niet meer zien. Het leeg zien was al voldoende om er afscheid van te nemen.

Toen we wegreden zei ik in de auto, ‘dag huisje’ waarop Nand in een huilbui stortte… ’t was belangrijk dat de kindjes de veranderingen zagen, maar ’t is best wel moeilijk voor hem. Hij heeft daar enorm veel plezier gehad met zijn 6 kampen, buren en vriendjes.

Mijn zus, Maud, had voor ons een hotel aan de luchthaven geboekt. ’s Avonds zouden we nog bij haar eten, anders zou dat er weer niet van komen.  ’s Morgens zouden we met de shuttle van het hotel naar de luchthaven gaan. Maar Maudy vertelde dat ze ons wel zou afzetten. Wat we wel fijn vonden. Uiteindelijk zijn ze gewoon meegegaan met de shuttle.

Geen enkel van ons had goed geslapen. We zagen er dus ook niet echt schitterend uit.

Eens in de luchthaven na alle liften bleek daar een bende bekenden te staan … Shit…. Slik….

Ik had gedacht dat het wel zou lukken, Maud en Claude een dikke knuffel geven en dan met een iets wat vreemd gevoel doorgaan. Ik heb altijd volgehouden om er niet teveel aan te denken dat het voor langer dan een ‘vakantie’ zou zijn. Nu waren het tranen alom met vele dikke knuffels, tussen het nog wat geregel van de bagage. Fijn om zo’n familie te hebben die ondanks alles toch sterke banden heeft.

En toen zijn we vertrokken. Met 8 stuks bagage en 4 stukken handbagage in ons kielzog.
…
De vluchten waren goed. Kindjes zijn flink geweest, de overstap in Frankfurt is goed verlopen. Stewards en stewardessen spraken amper Engels en het eten was niet echt te vreten, maar voor de rest wel vriendelijk in een best wel redelijk ruim en net vliegtuig.

En dan de douane… spannend, zou het lukken, zou alles in orde zijn?
Vriendelijke man bij de eerste controle.
Hmm ok…
Die stuurt ons naar de ‘Immigration Office’, dat hadden we wel verwacht. Documentjes afgeven en even wachten. Ik moest even naar de kleinste kamer en ging nadien weer bij de rest zitten. Wachten dan maar, Daan had ondertussen zijn vinger afdruk op traditionele wijze moeten zetten, dwz met inkt op papier en niet met een scan.
Toen na een 10 tal minuten de dame achter de balie zegt : ‘You know you’re good to go, right? Wij: ‘oh’
Zij dacht dat Daan en co nog op mij aan het wachten waren.
En dat was het… Daan is voortaan een ‘Legal Alien of the United States of America’
Zo vlot ging dat, ik heb het al vaker gezegd, het lijkt voorbestemd te zijn dat we hier zouden zijn.
We vreesden er even voor maar, alle 8 stuks bagage waren ook mee!

Ondertussen verdiepen we ons in de rompslomp van de Amerikaanse administratie. Beetje bij beetje ontluikt het systeem zich. Nand werd ingeschreven in een Public school, waar je veel te veel losse velletjes papier moet invullen, met telkens weer dezelfde informatie, waarom niet alles wat verzamelen in 1 deftig document? We hadden hem wel graag ingeschreven in de Montessori school, aangeprezen door de vele mensen die Daan al ondervraagd heeft in het zwembad. Maar die zit vol en werkt met een ‘lottery’ voor volgend jaar. In november kunnen we hem en dan ook Mila aanmelden hiervoor. Mila moet naar een ‘Day care’ want school begint hier pas vanaf 5 jaar.
We moesten ook op zoek naar een doctor, want Nand moet gezond bevonden worden alvorens naar school te mogen. Lang leve internet, maar pfff… dokters genoeg, maar welke te kiezen,… door alle reclame en ‘reviews’ geraak je geen stap verder in je beslissing.
Gelukkig zijn er de buren om toch een dokter aangeraden te krijgen. Die gaan we morgen proberen.

Sinds vandaag (15-8) zijn we eigenaars van een huis met jacuzzi. Vandaag in orde gebracht bij een giechelende advocaten- assistente, die echt wel veel geld krijgt voor het bitter weinige dat ze moest doen. ‘Her giggles didn’t come cheap’, ze kon zelfs niet antwoorden op een vraag over iets dat al jaren standaard in die sullige verkoopsovereenkomsten staan.
Daarop zijn we nog met de verkoper de water rekening en meter gaan overplaatsen en een poging ondernomen om de elektriciteit overdracht in orde te brengen.  Een lesje in de beginselen van de Amerikaanse administratie.
En wat is een cheque alweer… shit, hier kennen ze niets anders.

Vrijdag staat een bezoek aan Nand zijn school op het programma. Dan ontmoeten we de juf en zien we hopelijk de lokalen. Ik heb er alle vertrouwen in dat hij zijn weg zal vinden en dat hij zich snel wel goed zal voelen in deze zonovergoten staat, maar ik zit er toch wat mee in. Ben een beetje bang voor hem om alleen te moeten zijn tussen al die kinderen die hij niet kent en ook niet kan aanspreken of beantwoorden omdat hij er geen jota van begrijpt. Maar wees gerust, we zullen er staan wanneer de school uit is om hem op te vangen.

Mila, die dartelt hier wat rond. ’s Avonds tovert ze samen met Nand de living om tot podium om een dansje te doen voor de tv. Soms met attributen. Sinds kort is ze de troste eigenaar van een blinkend roos pailletten hoedje.
Voor haar zal de zoektocht naar opvang ook wel beginnen. Maar eerst Nand een goede start geven.

Maya