[Sandy_US]

Hi ; ))

Wat ik me nu vaak afvraag bij deelname aan de Greencard Lottery, of iedereen zijn kansen kent en deze reëel inschat. Hoe bereiden jullie je hier op voor. Heb je een financiële buffer, heb je je al georiënteerd op je mogelijkheden. Hoe schatten jullie je kansen het daar te redden, mocht je winnen.  Want Amerika binnenkomen via de loterij is anders dan via een baan aanbod, verkregen op basis van skills en opleiding.

Wij hebben de loterij ook overwogen, maar wij hebben besloten dit (voorlopig) niet te doen. Wij vragen ons namelijk af of de “overlevings” kansen in de VS voor ons momenteel reëel zijn. Wat zijn onze kansen zonder baan, huisvesting, juiste opleiding, opvangnet of financiële buffer om de eerste maanden op terug te vallen. En in het ergste geval, als het misgaat, kunnen we die misser financieel wel veroorloven als jong gezin, waarin je verantwoording draagt voor opgroeiende kinderen. In Amerika kun je niet zo makkelijk leunen op de overheid als in bijvoorbeeld Nederland.

De kans dat je wint is zo nihil dat niemand bij deelname aan de loterij al in de startblokken staat om te vertrekken, lijkt mij..  Ik bedoel wie verbrandt vooraf al zijn schepen of treft serieuze maatregelingen op basis van een eventuele gunstige loterij uitslag? De kans om te winnen is daar veel te klein voor - Maar stel dat je dan toch wint, dan moet je dus binnen afzienbare tijd naar Amerika vertrekken. Ik ga er dan vanuit dat je  nog geen werk hebt, geen huis.. en je eigenlijk als een soort van avonturier een onzekere toekomst tegemoet treedt.  Ook zul je veel zelf moeten uitzoeken, er wordt geen begeleiding aangeboden voor het hele traject wat de onervaren immigrant moet doorlopen om zich uiteindelijk te kunnen settelen in Amerika .. Eenmaal daar ben je op jezelf aangewezen.. Er is geen vangnet ..

Is het wel zo makkelijk voor iedereen om in Amerika een bestaan op te bouwen? De meeste emigranten waarvan ik heb gelezen op het internet, zijn over het algemeen hoog opgeleid, hebben redelijk goede banen en wonen mooi - Niet per definitie een uitgangspunt voor iedereen die zich via de Greencard Loterij in Amerika hoopt te vestigen....
 
Ik vraag me wel eens af of mensen die aan de Greencard Lottery deelnemen alles goed hebben overwogen en er wel realistisch instaan. Bij een dergelijke stap is het zaak om je vooraf goed te oriënteren op je eigen kansen en vooraf een redelijke financiële buffer op te bouwen waarmee je toch minstens een tijdje kunt uithouden. Ik zie niet in wat mensen bezield deel te nemen zonder dit alles op een rijtje te hebben.. en dan bedoel ik eigenlijk gezinnen met kinderen… (bij een jonge vrijgezel kan ik het me enigszins nog voorstellen). Daarom haken er ook zoveel af, omdat ze er niet reëel in staan. En helaas ontneem je daarmee de kans voor een ander.

Ik weet nu zeker dat wij niet zullen deelnemen aan de loterij, mits we goed beslagen ten ijs komen.. en onze kansen reëel zijn. Risico zal er altijd zijn, en ik geloof zeker dat je soms een kans moet wagen in het leven, maar wel een realistische : ) -  Alles achterlaten zou ik wel kunnen, maar mijn hang aan zekerheden (zoals ik er nu insta) zal mij uiteindelijk opbreken. Dus wij wachten nog even, maar geven onze droom zeker niet op : ))

[Ton-L]

Wij zijn een gezin met kinderen dat is voor mij de reden om juist mee te doen
omdat ik er van overtuigt ben dat kinderen in de states meer kansen hebben
(mits ze de scholen afmaken)  dan in Nederland

ik heb een dochter van bijna 11 en 1 zoon van 5

Mijn vrouw is bang mochten we de dv2007 winnen dat het moeilijk aanpassen is voor ze
ikzelf ziet het als een uitdaging voor ze

Wij zitten wel in een positie dat mochten we winnen we allerbei verzekerd zijn van
een  "goede " baan bij familie bedrijf van mijn oom

En je loop hier ook een risico want stel je voor dat door wat voor reden
de man en vrouw uit 1 gezin hun baan verliezen en net onder de 40 jaar zijn
dan is het hier ook niet meer leuk vertoefen

Maar we vinden het  spannend dus gaan er voor


 

[schorpioenvrouw]

Wie weet doen de reacties van anderen, om toch mee te doen aan de loterij, jullie van gedachten veranderen  ....ahahahaha

Jullie hebben in ieder geval nog een maandje de tijd...

[Chiefram]

Jullie zijn in iedergeval wel een gezin dat nadenkt voordat jullie een beslissing nemen. Zie dit als een pluspunt.

Vorig jaar, ik was toen 43 jaar, zijn mijn vrouw, zoon (toen 20 jaar) en ik naar Amerika verhuisd na het 'winnen' van de Green Card loterij. Wij hebben in Nederland alles binnen 3 maanden afgebroken wat we hadden opgebouwd en zijn 'zomaar' naar de USA gegaan, zonder uitzicht op werk of wat dan ook. Ok, we hadden geld om minimaal een jaar op hetzelfde nivo te kunnen leven als wij in Nederland geleefd hadden, dus er was geen angst om te verhongeren of te gaan zwerven. Na een jaar zouden we zelfs nog terug gekunt hebben als we dat zouden willen.

Je moet dus inderdaad voor een buffertje van enige maanden moeten zorgen, zeker als je de verantwoordelijkheid hebt voor kinderen.

Tot op de dag van vandaag hebben wij nog geen sekonde spijt gehad van de beslissing om Nederland te verlaten en alles achter ons te 'verbranden'. Ik was bang dat mijn leeftijd hier ook niet echt in mijn voordeel zou zijn bij het vinden van een baan, maar ben er inmiddels wel achtergekomen dat leeftijd in Amerika helemaal niemand iets uitmaakt, ook al ben je 50 jaar of 60 jaar... In Nederland is het zijn boven de 40/45 jaar pas echt gevaarlijk, als je zonder werk zou komen te zitten.

Wij wilden overigens al heel lang naar de USA en hebben het er jaren over gehad en alles op een rijtje kunnen zetten. Is dit allemaal wel het risiko waard. Telkens kwamen we beiden weer op JA uit... Als we het niet gedaan zouden hebben, dan zaten we nu nog in Nederland elke dag te dromen over een leven in Amerika... dan was een ander wel gegaan in onze plaats en konden we hun verhalen op Internet lezen. Nu zijn we zelf maar gegaan en ervaren onze eigen verhalen.

Het enige war wij niet bij stil hebben gestaan is bij onze zoon. Het zou voor hem stukken gemakkelijker zijn geweest als hij heel wat jaren jonger zou zijn geweest, zodat hij via de scholen een vriendenkring en een eigen leven zou hebben kunnen opbouwen. Op zijn 20ste werd hij gewoon van zijn Nederlandse school geplukt en gedropt in Amerika zonder vrienden. Dat was wel heel erg moeilijk voor hem en het begint nu pas een beetje voor hem te 'wennen' of beter gezegd: hij begint het leven hier na bijna een jaartje pas te accepteren en leuk te vinden.

Hoe jonger de kinderen, hoe gemakkelijker het voor het hele gezin is.

[Sandy_US]

Ja we denken er veel over na Chiefram, maar wanneer ben je nu klaar voor zoiets hè?
Hoe bereid je erop voor, hoe ken je je kansen en schat je deze reëel in … Vermoeiend soms - Zoals waar ga je wonen. Baseer je die keuze op de omgeving of werkgelegenheid of een betaalbare huizenmarkt (noem maar wat) – Ik heb wel mijn voorkeur waar ik wil wonen, maar het is daar vrij duur wonen volgens mij …

En stel dat je een financiële buffer hebt om het eerste jaar van te leven, hoe gaat het dan verder.  We komen hier in Nederland al moeilijk rond met één inkomen, hoe willen we het dan daar redden, zonder sociale zekerheid. Je hebt minder rechten als je net binnenkomt, maar betaald wel dezelfde belastingen.  Je hebt geen ziekenfonds, huursubsidie, bijscholing, begeleiding,  geen US werkervaring enz. Verzekeringen zijn duurder.  Ik heb begrepen dat het leven in Amerika duur kan zijn en het minimum loon laag ligt. Te laag eigenlijk om van te leven..  Volgens mij als éénverdiener (is dat een woord?) zal je het niet redden daar met een groot gezin..  Of ben ik nu de enige die mijn kop hierover breekt …

Overigens ik heb twee dagen geleden jouw log gelezen, ‘het verhaal van een DV2004 winnaar’ (daar heb je niet een direct vervolg op toch?) – Heel informatief en boeiend geschreven.. Het hele traject wat je hebt doorlopen. Wat een geld komt daar overigens nog bij kijken.  Ik was al langer op zoek naar logs over DV winnaars, dus leuk dat ik die van jou heb gevonden.  

[androb]

Ik kan alleen maar voor mijzelf spreken natuurlijk, wij staan ook weer ingeschreven ondanks het feit dat ik ook af en toe denk moet ik zo'n risico wel lopen met een jong gezin. (twee jongens van 4) maar op zo'n moment zegt mijn man altijd. Kom op, een beetje avontuur worden ze niet slechter van. Ook wij hebben een flinke buffer hoor, en ik ga er een beetje vanuit dat met mijn achtergrond er wel werk te vinden is. (Financieel Controller op Post HBO niveau) Manlief, kijkt wel waar hij terecht komt. Dus ja het is een gok, maar als we gaan dan hou ik gewoon het geld voor 4 tickets achter dus mocht het echt niet lukken gaan we weer terug. Hier komt het dan wel weer goed neem ik aan. Zekerheden kan niemand je geven denk ik altijd maar

[Frank S]

Wij doen nu voor de tweede maal mee aan de loterij. We hebben ons huis al te koop staan en als dat verkocht is zonder dat we vooruitzichten hebben op een tijdelijk visum of Green Card dan gaan we tijdelijk wel iets huren in Nederland.

Mijn vrouw heeft 15 jaar geleden een jaar (als au pair) in Boston gewoond en sindsdien al de wens om terug te keren. Ikzelf ben er sinds 1998 serieus mee bezig; toen ben ik overgestapt van een carriere in de logistiek naar een carriere in de ICT, om zodoende ervaring op te doen waar ik mezelf meer kansen in de USA mee toedicht. Ik ben gaan werken voor een bedrijf met vestigingen in de USA en gaan specialiseren in een internationale richting (Outsourcing van Global Support voor Enterprise Information Systems). Ik heb een internationaal netwerk opgebouwd binnen dat bedrijf dat me in de USA evenzogoed van pas komt als in Nederland. Een aantal invloedrijke personen bij mijn werkgever is bereid mee te werken aan een "tijdelijke" uitzending naar de USA, maar ze weten dat dat voor mij definitief zal zijn. Gedurende dat tijdelijke contract moet ik ervoor zorgen een permanente Green Card te krijgen, waarna ik kan overstappen naar de Amerikaanse payroll.

We zijn de afgelopen jaren 13x op bezoek geweest in de USA en gaan in Januari voor de 14e keer. We hebben inmiddels al een redelijke kennissenkring opgebouwd daar, dus we zijn daar niet totaal geïsoleerd de eerste maanden.

Financiële buffers hebben we niet veel, maar het inkomen van mijn vrouw loopt wel door en stelt ons in staat om, zelfs als ik geen inkomen heb, een redelijk leven op te bouwen.

Het is dus geen beslissing die in een opwelling is genomen, al denken sommige familieleden daar anders over, omdat ze ons er jarenlang niet over gehoord hebben. Nu zijn ze wat sceptisch ("het zal er toch wel niet van komen"), maar daarmee zal de verrassing des te groot zijn als we aankondigen wat onze defintieve vertrekdatum wordt! Wat ons betreft is dat liever vandaag dan morgen...

[FreezeM]

Zekerheden kan niemand je geven denk ik altijd maar

behalve dan dat je een keer dood gaat. En waar kijk je dan op terug? Heb je gewacht tot het juiste moment, tot je er klaar voor was om die grote stap te nemen?

Of heb je het gewoon gedaan

[androb]

Precies!!! Liever spijt van iets dat ik heb gedaan. Dan spijt omdat ik iets niet gedaan heb.

[Jez]

En stel dat je een financiële buffer hebt om het eerste jaar van te leven, hoe gaat het dan verder.  We komen hier in Nederland al moeilijk rond met één inkomen, hoe willen we het dan daar redden, zonder sociale zekerheid

Ik vraag me af of dat wel lukt, met 1 inkomen. Als je geen bijzondere skills hebt, zul je toch eerst alles aan moeten pakken wat je tegenkomt. En dan lijkt me dat je dat niet in je eentje lukt. Of misschien moet je zelfs in het begin dubbele banen nemen. Zo hebben veel van onze familieleden het in het begin ook moeten doen. Het zal heus niet makkelijk zijn, vooral niet in het beign, maar je zult zelf je kansen moeten grijpen. Het zal eerst heel hard werken zijn om bestaansrecht op te bouwen.

Zonder netwerk, familie, financiële buffer of speciale skills zal het echt flink aanpoten zijn.

Één troost: als het goed is, behoud je wel je recht op kinderbijslag............

[Sandy_US]

Ik vraag me af of dat wel lukt, met 1 inkomen. Als je geen bijzondere skills hebt, zul je toch eerst alles aan moeten pakken wat je tegenkomt. En dan lijkt me dat je dat niet in je eentje lukt. Of misschien moet je zelfs in het begin dubbele banen nemen. Zo hebben veel van onze familieleden het in het begin ook moeten doen. Het zal heus niet makkelijk zijn, vooral niet in het beign, maar je zult zelf je kansen moeten grijpen. Het zal eerst heel hard werken zijn om bestaansrecht op te bouwen.

Zonder netwerk, familie, financiële buffer of speciale skills zal het echt flink aanpoten zijn.

Één troost: als het goed is, behoud je wel je recht op kinderbijslag............

Precies ... en dat is eigenlijk wat ik bedoel met vooraf je kansen kennen. Risico's zijn er altijd en dat is helemaal niet erg. Kansen moet je nemen anders bereik je nooit wat in het leven en leef je altijd met spijt. Maar je moet er enigszins wel realistisch instaan. Die verantwoordelijkheid dragen we nu eenmaal als gezin.

Ik vind onze situatie te onzeker.  Beiden geen HBO, vier jonge kinderen, man is IT'er (is die markt niet verzadigd inmiddels). Ik kan natuurlijk ook gaan werken, maar bijvoorbeeld hier in Nederland valt dat niet mee. Geen werkgever zit te wachten op iemand die gebonden zit aan schooltijden, schoolvakanties, adv dagen of zieke kinderen (en die heb je gewoon met jonge kinderen).  

De meesten die hier gereageerd hebben en deelnemen aan de DV Lottery, staan er toch beter voor dan ons. Qua netwerken, HBO opleiding, gunstige baankansen enz.

P.s. Androb ik las dat je 2 jongetjes van 4 hebt - Leuk, ik heb zelf een tweeling van 5 (meiden) : ))

[Jez]

Ik kan natuurlijk ook gaan werken, maar bijvoorbeeld hier in Nederland valt dat niet mee. Geen werkgever zit te wachten op iemand die gebonden zit aan schooltijden, schoolvakanties, adv dagen of zieke kinderen (en die heb je gewoon met jonge kinderen).  

Gelukkig heb je in Amerika een 24-uurs economie, waardoor je makkelijker een baan voor in de avonden/nacht kunt vinden. Hier in Nederland lukt dat meestal alleen met schoonmaakwerk.

[androb]

he sandy dan hebben we 2 dingen gemeen. Amerika en een tweeling. Leuk he zo'n tweeling. En ik denk dat je inderdaad heel goed moet kijken wat je kansen zijn voor je zoiets doet, zeker met kinderen want daar heb je ook verantwoording voor. Bij ons slaat de balans door naar, wij durven. Als dat bij jullie niet zo is moet je het ook niet doen lijkt me

[Sandy_US]

Misschien een hoop vragen, maar ik praat niet zo vaak met DV deelnemers LOL

Maar wat is nu doorslaggevend in de keuze in welk gebied je gaat vestigen uiteindelijk. Is dat familie of vrienden, werkgelegenheid, een gunstige huizenmarkt of gewoon waar je graag wil wonen vanwege de omgeving...

[FreezeM]

Ik moet me wel aansluiten bij androb, het is een hele persoonlijke afweging. Wat voor de een een aanvaardbaar risico is, is voor de ander te groot.