Amerika Forum - USA 4 ALL - Informatie

Amerika forum door USA4ALL!

Amerika Vakantie Routes en hulp bij uw planning. Uiteraard kunt u hier ook terecht voor andere Amerikaans gerelateerde vragen over de Verenigde Staten van Amerika!
Als u zich registreert als lid, ziet u minder advertenties! Bovendien ziet u meer onderwerpen, zoals bijv. voorgestelde routeopties en krijgt u toegang tot de veel gestelde vragen. Bij aanmelding heeft u geen last meer van dit bericht.

Onze leukste reismomenten 2003

Discussie gestart

essie

Hallo Allemaal,
Ik ben niet echt een verhalen schrijver, ben meestal voorstander van de foto verslagen, hoewel ik het wel altijd leuk vind om van andere te lezen. Ik ben er zelf niet zo heel handig mee en maak vaak ook veel schrijf fouten. Toch vind ik het leuk om hier wat leuke reis momenten te plaatsen.

We zijn in 2003 voor het eerst geweest, naar het westen. We vlogen naar LA en drie weken later vlogen we vanuit LA weer teug naar huis. We hadden geen idee wat ons te wachten stond. Ik heb zelf de reis uitgestippeld, met een kaart, een liniaal en een rekenmachine (had toen nog nooit gehoord van een route Planner :'( )

Dag1- 2003
Op aanraden van het reisburo hebben we de eerste twee nachten op de Queen Marry in LA geslapen. Dit was zeker erg leuk alleen was het wel een kriem om het ding te vinden. We waren om 17:00 uur gelanden kon redelijk snel overal doorlopen en zaten dan ook mooi optijd in onze huur auto richting de Queen Marry. Ik had de kaart ergens onderin de koffer zitten, maar volgens mijn vriend Bas hadden we die niet nodig. De zon ging onder in het Oosten dus die richting moesten we op.....uhhhuuu. Na mijn persoonlijk levende kompas een drie kwartier de tijd te hebben gegeven vroeg ik heel voorzichtig of het misschien niet verstandig was om toch even de kaart te pakken...... Dan zeggen ze dat vrouwen eigenwijs zijn? We kwamen steeds verder in een soort van niet z'n frisse wijk, toen Bas besloor verstandig te worden en de weg te vragen... een heel goed moment??? Loopt een hele zwarte jongen voorbij met z'n muts op zijn hoofd en een paar goude kettingen om niet echt vrolijk kijkend voorbij.... dus Bas doet mijn raampje omlaagen enz egt tegen mij vraag even de weg???? Ik keek hem echt aan dat meen je niet.... Maar hij meende het wel en riep vol goede moed deze voorbij ganger Sir... UH Sir.. Excuus me... Hij keek om, en gromde en liep gelukkig weer verder. Het enigge wat ik dacht was gas... gas...gas weg wezen. Uiteindelijk hebben we de kaart er dan toch maar bij gehaald en waren we binnen een half uurtje bij de Queen Marry.



Dag 11-2003
Vandaag gingen we Zion bezoeken. We stonden voor aan bij de tunnel te wachten en kwamen in gesprek met de parkwacht die ons adviseerde om Angels Landing te lopen. Ik heb last van hoogte vrees en had dus wel enigge twijvel. We hadden de auto geparkeert en reden met het zion busje naar het begin punt van Angels Landing. Het begon al redelijk pittig met behoorlijk steil omhoog wandelen. Aan het eind van dit eerste stu had je een soort vlak lopend stuk, ik dacht dat we er waren.... helaas we waren nog niet eens op de helft. Ik was in die periode 16 kilo zwaarder en had het behoorlijk moeilijk omhoog te komen. Er leip nog een ander meisje die er ook helemaal geen zin meer in had. We hadden besloten om met z'n tweeen daar te blijven. Haar vriend was alle een heeeel eind door gelopen. Ik zei tegen Bas dat hij ook maar door moest. Ik had vrij opvallende kleuren kleding aan, aqua blauw, en kort haar waar de meest amerikanen erg van onder de indruk waren (was er een ieder geval nog iemand van onder de indruk) dus ik werd steeds herkent op de berg. Er kwam een ouder stel voorbij, toen ik met dat andere meisje op de rand en vroeg waarom ik niet verder liep... jullie begonnen zo actief. Na 15 minuten te hebben gezeten besloot ik om toch maar verder te lopen, ondanks dat Bas al veel verder voor was. Dat andere meisje had er tabak van en is niet verder gegaan. Na 5 minuetn lopen kwam tot mijn grote verbazing Bas er weer aan lopen. Hij kwam me halen want er kwam nu heel vlak stuk dus ik kon best nog een stukje. En inderdaad het volgende stuk ging heel goed. Kwam onder tussen weer dat wat oudere stel tegen en die zeiden, he de lady in bleu... Hierna kwam een zig zag stuk wat heeeel steil omhoog ging. Het laatste stuk heeft Bas mij aan geduwd waar iedereen verschrikkelijk om moest lachen. Omdat we de grootste schik hadden waren we voor we er erg in hadden boven. En toen... toen hield het pad op... Vanaf hier was het klimmen geblazen. Het eerste stuk ging wel aardig alleen ging je steeds verder naast de afgrond klimmen en daar kreeg ik toch wel buikpijn van. Weer besloot ik om ergens in het zonnetje te gaan zitten en wachten toto Bas terug zou komen, niet omdat ik zo moe was, maar ik werd gewoon misselijk van het klimmen. We hebben even in het zonnetje gezten en kwamen aan de praat met een jongen die ook aan het wandelen was. Hij en Bas zijn samen verder gelopen. Na een half uur zag ik hun weer uit rusten en omdat mijn kleren zo vel van kleur waren kon hij mij ook zien. Ik had inmiddels weer wat moet vezammelt en ben toch weer verder gegaan. Bas zag mij aankomen en heeft op mij gewacht. We zijn met z'n drieen verder gelopen, allen het aller laatste stuk geen zo steil en alngs de afgrond omhoog dat ik dat echt niet heb gelopen. Ben maar weer heerlijk in het zonnetje gaan zitten. Er kwamen tw ee oudere dames voorbij die het laatste stuk ook niet zagen zitten, en zijn omgedraaid en naar beneden gelopen. Na een half uurtje was Bas weer terug en zijn we naar beneden gegaan dit was was voor het klim gedeelte voor mij lastiger dan omhoog. Ben op mijnkont gaan zitten en ben zo somigge stukken naar beneden gegaan. Het stuk over het pad ging wel heel erg snel....
Na deze wandeling zijn we lekker gaan lunchen in de lodge dat hadden we wel verdiend. We kwamen daar weer het oudere stel tegen en de twee oudere dames, die zeiden tegen Bas , say hi to the lady in Bleu.
Hierna hebben we nog Weeping rock gelopen en lower emerald pools, toen was de koek op....





Dag 15-2003
Op deze dag reden we van Bakersfield naar Oakhurst. We waren er inmiddels achter dat we in Memorial weekend terecht waren gekomen. Dit wisten we niet van te voren. We zijn 's ochtens eerst naar Sequioa NP gegaan wat erg indruk wekkend was. Het was alleen super druk. We zijn na dit park na Oakhurst gereden een plaatsje net voor Yosemite NP, hier was het alleen nog zaak om een hotel op te zoeken.... Alleen was alles VOL, ik denk dat er wel 10 hotel keten sonden en alles was VOL VOL VOL. Er was 1 hotel die nog wel een kamer vrij had van $200,- Tja dat was eigenlijk niet helemaal de bedoeling. Ik kon me nog herinneren dat net voor we het plaatsje Oakhurst binnen reden er een bord aan de weg stond met Bed an Breakfast. We besloten om hier maar een kijkje te gaan nemen. We reden ergens door de bossen waar we uiteindelijk echt een prachtig huis zagen staan (heb hier helaas geen foto's van genomen). Bas wilde de auto uit stappen om te vragen of ze nog een kamer hadden, hij doet een stap uit de auto en er komt vanuit het niets een blaffende pitbull aan rennen. Binnen een paar seconde zat Bas weer in de auto.... Ik moedigde hem aan dat die hond er best braaf uit zag en als hij zou bijten dat die hond dan echt niet los zou lopen. Het wrkte en daar ging mijn Bas... ha ha ha. De hond volgde hem al blaffend maar hing nog niet in zijn kuiten. Ik zag hem verdwijnen in het huis en wachte kerig in de auto... heb het zo op honden. Inmiddels zat ik al een half uur in de auto, je gelooft het niet. Ik begon te twijvelen zou die hond hem op laatst dan toch nog te pakken hebben gekregen. Ik besloot om dan toch maar een kijkje te gaan nemen. Heel voorzichtig gooide ik het portier van de auto dicht... nog geen hond? Ik liep het trapje op naar de deur en klopte aan. En ja hoor daar zat mijn Bas aan de cola,  There you are wat took you so long...? Al vloekend en kookend in mijn zelf zei ik met een grote gemaakte glimlach in het nederlands DE HOND.... misschien, waar blijf je nou? Ze waren op zoek naar een hotel voor ons, aangezien hun ook vol zaten. Maar helaas na verschillende telefoontjes was onze enigge optie of verder terug rijden of het hele expensive hotel. Mar toen kwam onze redende engel de buurvrouw. Die kwam toevallig even lang, en waarom bleven we niet bij haar slapen het was maar voor 1 nachtje en dat vond ze wel gezellig. Ik voelde me hier eerst wat ongemakkelijk bij maar daar heeft mijn vriend nooit zo veel last van dus zonder twijvel zei hij nou das dan mooi opgelost. De Buurvrouw had even 15 min nodig om het bed op te maken en dan waren we welkom. 15 minuten later stonden we daar op de stoep. Ze had haar eigen bed afgestaan en helemaal schoon opgemaakt, het was een echte typisch amerikaanse slaapkamer. Helemaal onder de indruk dat ze gasten had ging ze even snel boodschappen doen, binnen 15 minuten was ze terug met melk, fris, jus de orange, fruit, yoghurt echt van alles, en ze had zelfs een boj paarse rozen gehaald voor ons voor op de slaapkamer. Uit eidelijk was alles helemaal goed gekomen.






Dag 20- 2203
Een van onze laatste dagen, we zijn naar Hollywood gegaan om over de walk of fame te lopen. Een stuk verder op zagen we allemaal camera mense en fotograven bezig. Wij waren natuurlijk wel heel erg nieuwschierig en vroegen aan iemand wat er ging gebeuren. Er werd ons verteld dat Harrison Ford een tweede ster kreeg. Dit wilde we natuurlijk wel even zien. We zijn boven gaan staan waar we het allemaal goed konden zien. Binnen een uur stond het helemaal vol met mensen en daar was hij dan Harrison Ford, samen met Ally mc Beal (weet niet meet hoe ze in het echt heet) en Steven Spielburg.




Recht onderin, Links Aly dan Harrison en dan Steven.



Dit waren vier leuken moment van onze reis in 2003, natuurlijk waren er veel meer. een van de minder leuke dingen was dat ons foto kaartje gecrased en hier door zijn we meer dan 200 foto's kwijt geraakt van Phoenxs, Sedona, Slide rock en de Grand Canyon

Na deze reis, eigelijk na de eerste dag al waren we helemaal verslaafd, aan Amerika.
Groetjes ess










#1 - 21-04-2006, 17:00 uur
www.esthervanderzouw.com
Reisverslag 2003, 2005, 2007, 2008, 2009

Wop

Leuk verslag Esther!

Ennuh,.....
Citaat
Dit waren vier leuken moment van onze reis in 2003, natuurlijk waren er veel meer. een van de minder leuke dingen was dat ons foto kaartje gecrased en hier door zijn we meer dan 200 foto's kwijt geraakt van Phoenxs, Sedona, Slide rock en de Grand Canyon
  Goede reden om nog eens terug te gaan!
#2 - 21-04-2006, 20:52 uur

essie

Hallo,

we zijn ook terug geweest in 2005, maar kan niet zo snel tikken.... 2006-05
en we gaan zekre weer in 2007, helemaal verslaafd.

groetjes ess
#3 - 21-04-2006, 22:11 uur
www.esthervanderzouw.com
Reisverslag 2003, 2005, 2007, 2008, 2009

leden:

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.


Sitemap 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15