Jammergenoeg moet ik het Nederlandse ritme weer oppakken (moeilijk hoor, ik heb naar het oosten toe altijd enorme problemen met het tijdsverschil), want m'n trip naar Californië is al weer over.
Even een verslagje:
het was een doorslaand succes!1.)
De vlucht heen: een "directe" vlucht met United naar LAX, die stiekem toch landt op Washington-Dulles. Het transatlantische deel was prima verzorgd, constant werd door zeer vriendelijke Nederlandse en Amerikaanse dames met drinken langsgereden, het eten (een specialty-meal natuurlijk, prima niet-flauw-of-rauw vegetarisch voor mij en koosjer voor m'n reisgenoot, volgende keer weer wat anders) was prima, alsmede de eigen beeldschermpjes en de filmkeuzes.
De eigen douane van United in Washington schoot erg op, alhoewel je je niet echt gewenst voelt; verveelde mensen (zowel in de rijen als achter de balies), fotos, vingerafdrukken, formulieren, gezeur. En natuurlijk mensen die het toch voor elkaar krijgen hun eigen naam verkeerd te spellen en daardoor iedereen irriteren. Op dit moment, ik denk een uur of 9 nadat ik m'n huis had verlaten, was het allemaal nog zonder problemen te relativeren.
De vlucht van Washington naar LAX was echter niet zo top; een vrij gaar gevlogen vliegtuig, gemeenschappelijke beeldschermen waar je niet naar kon kijken omdat het beeld stuiterde, er werd maar één keer (in al die 6 of 7 uur!) met drinken langsgekomen, en eten... moest je KOPEN! En dat was dan een pakket met zakjes knabbeltjes. Jammer, want m'n knorrende maag hielp niet mee om de stewardessen op deze vlucht er beter uit te laten zien.
Afijn, aangekomen op LAX en je voelt gelijk dat je in een ander land bent, de kleuren, de geuren, de geluiden... Amerika!
2.) Met de bus naar
de Hertz autoverhuur:Na het lezen van dit forum en met name de ervaringen van Chiefram, had ik geprobeerd een Mustang te huren, maar van uit Nederland KON DIT NIET!
Een Mustang kon nooit gegarandeerd worden. En geloof me, ik heb alle -erg behulpzame- telefonisten de oren van het hoofd gezeurd.
Uiteindelijk een simpele 2-deurs gekozen, met het idee dat we terplekke zouden kijken wat er aan te doen was. Gedaan of we gek waren en een Mustang verwachtten. Zware teleurstelling geveinst. De eerste linie wist niet van toeten of blazen, dus al snel kwam er hulp vanuit het kantoor. Gevraagd naar de mogelijkheden en mijn reisgenoot heeft schaamteloos geflirt - ik denk met succes, anders waren we al eerder weggebonjourd.
Probleem. Een Mustang was namelijk een eigen klasse (ook al staat hij op veel sites en brochures onder de noemer 'standaard 2 deurs' met een boel andere wagens samengegooid) en als 'Premium' model een stukje duurder. Ik voelde nattigheid en zag de dollars al uit m'n portefeuille vliegen.
De schade bleek mee te vallen, $10 per dag extra. Vooruit, je bent op vakantie in de VS, dan hoort een oer-amerikaanse wagen (zeker één die zoooooooooo mooi is) er bij.
De -alweer erg vlotte- en inmiddels van een flinke nieuwe dosis zelfverzekerdheid voorziene (mijn reisgenoot is een model met een kaaklijn waar je mee kan figuurzagen) manager-dame ging direct kijken of er één binnen stond. Ik was ondertussen al aan het juichen, maar er kwam slecht nieuws: geen Mustangs beschikbaar. @(*&^$@&*^@$!!!
Onze teleurstelling was niet gespeeld (zoals bij de eerste dame). Toch de slechte karma die ons in de kont bijt?
Maar... toen kwam er een telefoontje van de onderhoudsdienst: er stonden wel drie Mustang
convertibles klaar die net waren schoongemaakt.
En HOLY CRAP! we mochten een
übergeile Mustang Convertible meenemen!!!
Over de rest van de drie weken kan ik erg kort zijn: we waren weer 16!
Dagen dat we 14 uur in de wagen hebben gezeten, puur omdat we niet wilden stoppen met rijden, waren geen uitzondering. Wat een heerlijkheid.
En wat een handige 6-cd mp3-speler zit er in!
Ik had m'n laptop meegenomen voor gps-navigatie, en om via een FM-zendertje (tijdens een eerdere trip opgepikt, hier niet legaal) muziek te kunnen spelen. Nu even zes cd-rw's gehaald bij de K-Mart en we konden drie weken lang 24/7 muziek draaien zonder in herhaling te vallen en zonder te kloten met FM-kanalen. Perfect.
Nu dacht ik dat een Mustang in de VS een vrij doorsnee auto was, zeker omdat in vergelijk met Nederland, het geen erg dure wagen is. Ook is het natuurlijk (maar op een goede manier, begrijp me wel) een beetje een 'foute' bravoure-wagen. Of het kwam doordat het een cabrio was of niet, weet ik niet, maar we werden constant gegroet, mensen maakten waarderende gebaren, jongetjes wilden hem op de foto nemen, en met parkeren op drukke terreinen (waar ze de auto's indikken), werd hij altijd vooraan bij de pimp-bakken gezet. Je voelt je een beetje pimp worden op die manier!
3.)
De rest van de reis:Ik hou ervan om me niet te haasten en onderzoek één stad of plek liever wat dieper dan dat ik een heleboel plekken oppervlakkig bezoek.
In drie weken dus eigenlijk maar op 4 'locaties' geweest;
-
Los Angeles: als het je ding is wens ik je veel succes, maar het is niet voor mij. De mensen niet, de stad niet, ik voelde me er niet op m'n plek.
En de mensen waardeerden de auto ook al niet zoals elders, rotlui
-
De kust tussen LA en SF: prachtig mooi, ge-wel-dig rijden met die
Mustang Convertible 
en naast de indrukwekkende natuur ook nog veel interessante en mooie stadjes en bezienswaardigheden.
-
Yosemite National Park en omgeving: een niet te missen ervaring, en ik ben heel blij dat we hier bijna een week waren. De vergezichten, gigantische bomen, de granietwanden, de herten en beren (!), de verstopte meertjes, je weet niet waar je moet kijken, zo overweldigd ben je met schoonheid.
-
San Francisco: helemaal mijn stad. En werkelijk iedereen die er woont, vindt LA ook helemaal niks, dus daar heb ik heel wat goede contacten kunnen leggen, haha! Hier voelde ik me echt thuis; prettige, echte, geëngageerde mensen, ontelbare eetzaakjes met overheerlijke authentieke gerechten, een prachtige omgeving, en had ik al gezegd dat we een
Mustang Convertible hadden? Nou, ook die werd enorm gewaardeerd in deze stad: gratis parkeren voor het hotel/restaurant? Tuurlijk, zo'n wagen trekt klanten, weet u!
4.)
de terugvlucht:
Nu waren we voorbereid op de slechte service van United bij binnenlandse vluchten, dus het gebrek aan eten en drinken werd ondervangen. Jammer dat we ook op het transatlantische deel geen eigen schermpjes hadden, maar na alle indrukken kon ik m'n ogen niet meer open houden en heb tot Schiphol gedroomd van paarden...
