Lieve Freckles, wat snap ik je gemengde gevoelens goed. Maar wat is het fijn dat jullie dit nog wel samen kunnen doen.
Vanaf juli 2011 tot en met januari 2013 heb ik in zuid Italië gewoond en vanaf januari dit jaar nu hier in Phoenix. Mijn moeder heeft me nooit op kunnen zoeken. Eerst wilde ze niet want ze wilde niet bij haar kleinkinderen weg, maar toen ik net een half jaar in Napels woonde, werd er bij haar longkanker vastgesteld. Toen ineens gaf haar het idee dat ze mij nog ooit eens op moest zoeken de kracht om te vechten tegen de ziekte. "Naar mijn dochter in Amerika toe gaan, daar doe ik het voor" zei ze dan.
Het was haar uiteindelijk niet gegund... in mei zijn mijn broer en vader wel op visite gekomen, maar wat voel je dan het gemis en de leegte. Het voelt oneerlijk dat ze niet meer heeft kunnen zien waar ik woon.
Ik vind het vreselijk en snap waar jullie doorheen moeten, maar desondanks is het wel fijn dat jullie nog zo'n mooie herinnering kunnen maken samen. Ik wens jullie dan ook een mooie reis toe!
Oh ja, vaak opstaan en rondlopen in het vliegtuig, even wat rek en strek oefeningen doen is goed. Zelfs als je zit af en toe rondjes draaien met je voeten helpt. Succes en een goede vlucht!