In Amerika als een crimineel behandeld
Van onze verslaggeefster
CASTRICUM - Wat een weerzien met familie en een vakantie met vrienden in de Verenigde Staten had moeten worden, eindigde voor Castricumse Noortje Nanne (24) abrupt na aankomst op het vliegveld van Washington. Urenlang werd ze verhoord door de douane en uiteindelijk zonder pardon op het vliegtuig naar Nederland gezet.
Dit najaar gaat Noortje Nanne een weekje naar Griekenland. ,,Ik heb er zin in, maar ik vind het een heel eng idee dat ik weer langs de douane moet.''
Eind mei vertrok Noortje Nanne met haar vrienden Anneke en Martijn naar Amerika. Ze zouden haar neef en nicht in Des Moines opzoeken en daarna drie weken lang rondtrekken. Het liep echter anders.
,,In Washington werd ik door de douane aangehouden'', vertelt ze. ,,Ze vroegen waarom ik een visum had. Omdat ik twee jaar geleden een half jaar in Amerika was geweest, legde ik uit. Ik werd naar een aparte kamer gebracht. Anneke en Martijn werden weggestuurd.''
Steeds weer werd dezelfde vraag gesteld. ,,Ze wilden weten wanneer ik destijds naar Nederland was teruggekeerd. Ik antwoordde 30 september. 'Je bent aan het liegen', zeiden ze. Ik raakte van slag en begon te twijfelen, ik ging gokken, de 29e, de 30e? Ik wist niet waar het om ging. Ze wilden weten of ik toen had gewerkt en hoeveel geld ik mee had. Mijn tas, portemonnee en agenda werden gecontroleerd, een persoonlijke brief werd gekopieerd, ik snapte er niets meer van.''
Ze begon nerveus te worden, want haar binnenlandse vlucht stond op punt van vertrekken. ,,Ik kon de volgende nemen, dat zouden ze regelen.'' Terwijl haar vrienden stonden te wachten, haalde iemand haar koffer weg. ,,We vroegen wat er aan de hand was'', vertelt Anneke. ,,Of we naar haar toe mochten. We konden beter verder reizen, Noortje zou later komen.''
Ze werd in een ruimte geplaatst waar op dat moment een man in de boeien werd geslagen. ,,Ik kreeg het gevoel dat er iets helemaal mis was.'' Opnieuw vroeg een vrouwelijke douanier dezelfde vragen. Toen kwam de aap uit de mouw. ,,Ik was twee jaar geleden een dag te laat uit Amerika vertrokken. Ik vertelde ze dat ik dat niet wist en dat ik bij aankomst en vertrek zonder problemen was gecontroleerd.''
Intimideren
Deze uitleg mocht echter niet baten. ,,Ik kreeg de indruk dat ze er alleen op uit was me te intimideren. Ze zei dat ik vervolgd zou worden en de cel in zou gaan. Daarna hebben ze me een half uur laten wachten. Ik was helemaal in paniek, heb zelfs overgegeven. Ze stelden weer dezelfde vragen, behandelden me als een crimineel.''
Uiteindelijk mocht ze kiezen. ,,Of een verhoor afleggen en tekenen en met de eerste vlucht naar Nederland gaan, of daar vervolgd worden. Ik besloot dus maar te tekenen. Ze hebben mijn vingerafdrukken en een foto genomen en wilden me zelfs handboeien omdoen, maar dat deden ze gelukkig niet. Ik wilde Anneke en Martijn waarschuwen, ik wilde bellen, maar dat mocht alleen binnen Amerika. Mijn neef heeft toen mijn broer in Nederland gebeld om te zeggen dat ik eraan kwam.''
Eenmaal in Nederland ging ze meteen naar het Amerikaanse consulaat in Amsterdam. ,,Ze vertelden daar dat 'zoveel gedoe' niet nodig was geweest. Dat de douane in Washington met een telefoontje naar de ambassade had kunnen natrekken of ik een strafblad had.''
Op het consulaat werd haar toegezegd dat ze haar zaak met spoed zouden behandelen, zodat ze haar reis zou kunnen hervatten. ,,Maar tot op de dag van vandaag heb ik niets gehoord. Drie weken geleden heb ik een aangetekende brief naar zowel de Nederlandse ambassade in Amerika als de Amerikaanse in Nederland gestuurd over de wijze waarop ik behandeld ben. Ik hoop in ieder geval mijn reiskosten terug te krijgen.''
Dit najaar gaat ze een weekje naar Griekenland. ,,Ik heb er zin in, maar ik vind het een heel eng idee dat ik weer langs de douane moet. Nog steeds heb ik iedere keer dat ik iemand mijn verhaal vertel, het gevoel dat ik me moet verdedigen, terwijl ik helemaal niets heb gedaan.''