Vanochtend om zes uur ging opeens het brandalarm af. Vanwege de jet lag was ik al wakker en lag ik naar het weerbericht te kijken. (Dat is ook wel leuk: een weerman die vertelt dat er
eindelijk eens een paar koele dagen aankomen van zo'n 21-23 graden Celcius).
In Californie heb ik altijd m'n schoenen afgedekt naast het bed staan (zodat er bij een aardbeving geen glassplinters in komen) dus dit was een mooie oefening. Snel wat kleren aan denk je dan, maar met je slaperige lijf valt dat helemaal niet mee.
Er zullen beneden wel een paar pannenkoeken aangebrand zijn (vannacht ging er ook al een auto-alarm af direct onder m'n raam nadat de hotel shuttle er langs reed). Maar je zit hier midden tussen de speelgoed en de defensie-industrie van Amerika, pal naast LAX, bij een raffinaderij en wie weet wat Howard Huges hier nog meer allemaal heeft laten neerzetten. Dus maar net doen of het echt is, zelfs al is er niets aan de hand.
Omdat ik al vaker in dit hotel geweest was liep ik instinctief naar de lift schuin tegenover m'n kamer. Dat was niet goed natuurlijk.
Normaal check ik ook altijd waar de dichtsbijzijnde nooduitgang zit, maar dat was ik deze keer dus vergeten. En juist nu zat ik in een vleugel zat waar ik nog niet eerder geweest was. Dom. Voor de zekerheid toch maar een bekende nooduitgang genomen aan de andere kant van het gebouw.
Onderweg kwam ik zegge en schrijven een andere hotelgast tegen die ook de moeite had genomen om op te staan. Toen ik op straat stond hoorde je in de verte de loeiende sirenes al en ongeveer tegelijk met de brandweer liep ik de lobby weer in.
Toch lijkt me dit een leuke oefening om eens met je vrouw/vriendin af te spreken. Zet de wekker een keer op 6 uur 's morgens en probeer zo snel mogelijk de straat te bereiken. Of bij een aardbeving.... Ja waar moet je dan eigenlijk gaan staan?